Η UEFA (δεν) αστειεύεται με τις ποινές... (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ο πρώτος υποψήφιος για το Χρυσό Γιαούρτι του 2007 είναι ο επόμενος της μικρής κοινωνίας μας (ποδοσφαιριστής, προπονητής, διαιτητής, διοικητικός, δημοσιογράφος) που θα αναπαράγει, από τη δύναμη της συνήθειας, το «η UEFA δεν αστειεύεται» κλισέ. Το λένε, με την ίδια κεκτημένη ταχύτητα, και αλλού. Στην Ισπανία. Ή στην Ιταλία. Στην Αγγλία, απεναντίας, δεν το λένε. Παρέλκει. Διότι είναι οι Αγγλοι που, πρωτίστως, δεν αστειεύονται. Και καμιά φορά η UEFA τους φαίνεται αστεία.

Οταν ξημέρωσε η Κυριακή, μετά την άγρια νύχτα του 1-4 με την Τουρκία, η ψυχρή εκτίμηση ήταν ότι επρόκειτο για τυπική δύο-ματς-κεκλεισμένων-των-θυρών υπόθεση που, με προσεκτικό lobbying της Ελλάδας, θα μπορούσε να γίνει ένα (ματς). Το σενάριο η Εθνική να παίξει με κόσμο σε έδαφος άλλης χώρας, ομοσπονδίας-μέλους της UEFA, δεν ετέθη ποτέ στην ατζέντα. Επίσης, η εξίσου ψυχρή εκτίμηση ήταν ότι, πέρα από την όποια ποινή, είχε φτάσει η ώρα (ύστερα από δυόμισι χρόνια) «να τα μαζεύουμε σιγά σιγά» από το Καραϊσκάκη.

Λόγω των αξεπέραστων δυσκολιών αστυνόμευσης, τις οποίες και ο Ολυμπιακός έχει υποστεί στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός εννοείται, ως κλαμπ, δεν μπορεί... να αλλάξει έδρα. Η Εθνική, όμως, άνετα. Δεν υπήρχε, καν, το δέλεαρ ότι στο καμίνι του Πειραιά λιώνουν οι πάντες και τα πάντα. Οι Τούρκοι, πριν από το 1-4, είχαν πάρει ξεκούραστα και το 0-0 τον Σεπτέμβριο του 2004, οι δε Ουκρανοί (που πέρασαν σαν πύραυλοι κι από το, κολασμένο υποτίθεται, γήπεδο της Φενερμπαχτσέ στην Πόλη) από δω έφυγαν για το Μουντιάλ 2006 με το κομβικό 0-1.

Ενα καλό θέμα, με την αναμενόμενη τιμωρία των κεκλεισμένων θυρών, θα 'ταν να άνοιγε η συζήτηση, τι γίνεται με όσους είχαν σπεύσει να αγοράσουν το πακέτο των εισιτηρίων για όλους τους εντός έδρας αγώνες της Εθνικής. Η ΕΠΟ, ομολογουμένως, δεν θα είχε (όπως δεν έχει και ο σύλλογος που τιμωρείται) καμία νόμιμη υποχρέωση επιστροφής χρημάτων. Για την περίπτωση που θα επιδείκνυε την ευαισθησία έναντι του κοινού να το κάνει είχα ρωτήσει τότε. Η απάντηση ήταν ότι τέτοια ευαισθησία δεν προβλεπόταν.

Κατά τα μισά του μήνα, που μεσολάβησε μεταξύ των ανοησιών στο Καραϊσκάκη και της απόφασης του Πειθαρχικού της UEFA, άρχισε να ξεπροβάλλει το εναλλακτικό στο-Ηράκλειο-και-με-κόσμο σενάριο. Εμπηξα τα γέλια. Σαν να τιμωρείς τους Τούρκους να παίξουν, όχι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στη Σμύρνη ή στην Αγκυρα ή στην Αττάλεια. Τους Νορβηγούς, όχι στο Οσλο, στο Τρόντχαϊμ. Τους Ιταλούς, όχι στη Ρώμη, στο Μιλάνο. Χειρότερα... γέλια, να φρίξουν οι Τούρκοι ή οι καθόλου λιγότερο ενδιαφερόμενοι Νορβηγοί, αντιστοιχούν στην αληθινή ετυμηγορία.

Μας τιμώρησαν να πάμε εκεί όπου ούτως ή άλλως, και να μας αθώωναν, πάλι σκεπτόμασταν στα σοβαρά να πάμε: στο Παγκρήτιο! Σοβαρά συζητώντας, έως σκάνδαλο υπέρ της Ελλάδας θα 'ταν να μας έστελναν και στην Κύπρο. Στο Ηράκλειο, δεν αντέχει να συζητεί κανείς στα σοβαρά περί σκανδάλου. Μας τιμώρησαν για τα δύο ματς του Ιουνίου κι εμάς μας πόνεσε τόσο που σκεπτόμαστε να παίξουμε και... τρίτο ματς (το φθινόπωρο) στο Ηράκλειο! Ολα αυτά ενώ το κατηγορητήριο ήταν εκρηκτικό κοκτέιλ «με απ' όλα μέσα».

Το «καλό θέμα» της ενδεχόμενης ευαισθησίας της ομοσπονδίας, για όποιον κάτοικο του Λεκανοπεδίου (και όχι μόνον) πλήρωσε να δει έξι αγώνες στο Καραϊσκάκη και τώρα κινδυνεύει να δει... τους μισούς, επανέρχεται. Υπάρχει η δυνατότητα να επιστραφούν εισιτήρια και να αποζημιωθούν, κατ' αναλογίαν, όσοι τα αγόρασαν; Θα έπρεπε, με γνώμονα τα χρηστά συναλλακτικά ήθη. Γιατί να πληρώσει η ΕΠΟ τα έξοδα της... μετάβασής τους στο Ηράκλειο, όντως θα ακουγόταν εξωκοσμικό. Αστείο.

Οπως αστείο είναι όλο αυτό, από την αρχή έως το τέλος. Ο μπαμπούλας για την UEFA που «δεν αστειεύεται» υπήρξε, επί αρκετά χρόνια, ένας χρηστικός (όσο λειτούργησε αποτρεπτικά) μύθος. Αλλά... μύθος, εκατό τοις εκατό. Η UEFA, άλλωστε, μας το είχε δείξει και με τον Ολυμπιακό. Τα δυναμιτάκια στον Τότι και οι Μολότοφ στο πούλμαν της Ρόμα δεν αρκούσαν για να επισύρουν κεκλεισμένες θύρες εν όψει Σαχτάρ. Και έπειτα τις έκλεισε τις θύρες, για ένα ματς τον Σεπτέμβριο, ένα μπουκάλι στο κεφάλι του φροντιστή των Ουκρανών...