H τεχνική του παμμέγιστου Φέλιξ Μπόρχα... (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Tο ότι ο Παμπορίδης σφυρίζει πέναλτι υπέρ του ΟΦΗ όταν ο Ρουμπάκης κάνει χέρι είναι εντυπωσιακό, αλλά όχι και πρωτότυπο. Πριν από τέσσερις σεζόν στα Λιόσια ο Ιορδανίδης της Καλλιθέας σε ματς με τον Ακράτητο είχε σηκώσει το χέρι στον Θεό μέσα στην περιοχή, είχε κοπανήσει την μπάλα και ο Δούρος είχε σφυρίξει πέναλτι υπέρ της Καλλιθέας.

Αλλά και αυτό δεν είναι τίποτα. Στις μεγάλες μέρες της παράγκας, σε ματς του Αιγάλεω στη Β' Εθνική διαιτητής έχει κόψει αντεπίθεση για οφσάιντ του αντιπάλου του Αιγάλεω στη λάθος πλευρά. Και για να δείξει ότι το κάνει επειδή έτσι γουστάρει, επέμεινε να στηθεί η μπάλα στη λάθος πλευρά. Τώρα γιατί το έκανε ο Παμπορίδης; Ο θεός της διαιτησίας και η ψυχή του το ξέρουν, αλλά αν μου επιτραπεί να μαντέψω, περισσότερο από πανικό, ότι οι δύο ομάδες θα πάνε ισόπαλες στο ημίχρονο και θα πρέπει να σφυρίζει overtime ΟΦΗ στο δεύτερο. Ο Παμπορίδης πρέπει να διαγραφεί, γιατί εμπίπτει στο διαιτητικό σύστημα για το οποίο είχε μιλήσει ο Ντέμης Νικολαΐδης. Τη μια αγωνιστική μια ομάδα να ευνοείται, όπως είχε ευνοηθεί ο Πανιώνιος με τον ΠΑΟΚ, και την επόμενη να ευνοείται ο αντίπαλός της, όπως ευνοήθηκε ο ΟΦΗ. Με αυτό το σύστημα και η δύναμη της ΕΠΟ φαίνεται και κανένας δεν απελπίζεται, αφού περιμένει το «κόκαλο» που θα του πετάξουν.
Ευτυχώς που υπήρχε και ο Παμπορίδης. Διαφορετικά θα έπρεπε να ασχοληθούμε με το ποδοσφαιρικό μέρος της αγωνιστικής και με τα πολύτιμα συμπεράσματα που βγήκαν. Οπως την τεχνική του παμμέγιστου Φέλιξ Μπόρχα, που απαλλαγμένος από την πίεση του σκοραρίσματος και του πρωταθλητισμού ανέβηκε στο κέντρο του γηπέδου να πάρει μπάλα. Εκεί φάνηκε ότι η σχέση του Μπόρχα με την μπάλα έξω από την περιοχή είναι ίδια με των σκύλων και των αυτοκινήτων. Ο σκύλος δεν έχει πρόβλημα να φτάσει το αυτοκίνητο, αλλά έχει πρόβλημα τι να το κάνει. Αντίθετα, μέσα στην περιοχή ο Μπόρχα μπορεί να ξεδιπλώσει την γκάμα των κινήσεών του. Μπορεί να χάσει την μπάλα στο κοντρόλ, να την κοντρολάρει και μετά να τη χάσει και στις μεγάλες του στιγμές να την κοντρολάρει, να τη φέρει στο (ο Μπόρχα δεν έχει καλό) κακό του πόδι και μετά τίποτα, εκτός από τα δίχτυα, δεν είναι ασφαλές. Επίσης, χάρη στο ματς με το Αιγάλεω μάθαμε ότι ο άνθρωπος μετά τα 20 δεν ψηλώνει και ο καραφλός, αν δεν έμαθε, δεν θα μάθει. Ο Μπαμπαγκίντα παραμένει το ίδιο κοντός όπως πάντα και ο Μάριτς ξέρει την ίδια μπάλα που πάντα ήξερε και μετριέται σε ποσοστά νικοτίνης. Οσο για τον Νε, για μια φορά ακόμα κανένας δεν κατάλαβε τι θέση παίζει, ούτε ποια ερωτική απογοήτευση τον έχει κάνει να χάσει την όρεξη για μπάλα. Μόνο ο Ντομί έδειξε ότι έχει μέλλον. Οταν στον πρώτο χρόνο στον Ολυμπιακό κατορθώνει να παίζει τόσο βαριεστημένα όσο ο Ανατολάκης και ο Τζόρτζεβιτς στον 10ο τίτλο, το παλικάρι έπιασε το νόημα με την πρώτη.
Στο ΟΑΚΑ, ο καλός καιρός, η δεύτερη θέση της ΑΕΚ και τα 10 γκολ στα τελευταία δύο ματς δεν ήταν αρκετά όχι να φέρουν κόσμο στο γήπεδο, αλλά να ξεπεραστεί ο αριθμός των εισιτηρίων διαρκείας που ανακοινώθηκαν στην αρχή της σεζόν. Η προσμονή της έλευσης του Αρουαμπαρένα, η τελευταία εμφάνιση του Τσιρίλο, οι γύρω στους 10 νεαρούς άσους που η ΑΕΚ κλείνει εβδομαδιαίως δεν ήταν ικανά να σηκώσουν τους πάνω από 20 χιλιάδες που στην αρχή της σεζόν πλήρωσαν για να πάνε στο γήπεδο, πόσω μάλλον αυτούς που είχαν πριν από δύο σεζόν γεμίσει το ΟΑΚΑ για να δουν την ομάδα να χάνει από τον Ιωνικό. Οχι ότι έχασαν πολλά. Μόνο την ευκαιρία να αποδοκιμάσουν την ομάδα στην τελευταία εμφάνισή της, γεγονός που δείχνει ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ περιμένουν καλύτερη μπάλα ή πρωτάθλημα, που δεν έχουν δει μια ντουζίνα χρόνια.

Γιαννάκης, ξεγιαννάκης, ο Γκούμας καθάρισε δύο φάσεις που ήταν σίγουρα γκολ. Με τη βοήθεια βέβαια και του Αντσουέ, που σε τεχνική μπορεί να συγκριθεί με τον Μπόρχα. Κατά τ' άλλα, ο Παναθηναϊκός έδειξε στα δεξιά προβληματικός, όπως απέδειξε η μεταμόρφωση από τον Αλωνεύτη του Νίλσον σε άλογο, αλλά και στο κέντρο, που χωρίς τον Ιβανσιτς η κλάση των υπολοίπων δεν ξεπερνάει τον μέσο όρο των ομάδων της Σούπερ Λίγκας. Τίποτα δηλαδή το καινούργιο. Η Λάρισα έδειξε ότι η περασμένη σεζόν ήταν η καλή της. Το πρόβλημα δεν είναι ο Δώνης, αλλά οι παίκτες. Αν υπήρχε πιθανότητα η Λάρισα να σηκώσει το Κύπελλο, μια κακομαθημένη κερκίδα που πιστεύει ότι βλέπει την Τσέλσι και το μόνο που της λείπει είναι ο Μουρίνιο τη μηδενίζει.