Τελικά, δεν κατάφεραν τίποτε... (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Λένε ότι «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει». Λένε τόσα πολλά όταν πρόκειται για τον ΠΑΟΚ, που χάνεις τον λογαριασμό. Βέβαια, δεν είναι δα και τόσο κακό, αρκεί να υπάρχει κάτι διαφορετικό από τους αναθεματισμούς και τις αποδοκιμασίες για όσα δεν καταφέρνουν οι νυν, για όσα δεν κατάφεραν οι πρώην και για όσα δεν προσφέρονται νομοτελειακά στον ΠΑΟΚ (για παράδειγμα «επενδυτής») είτε από την πολιτεία είτε από τους επιφανείς ΠΑΟΚτσήδες.

Οποιος είπε ότι για να μιλήσεις για τον ΠΑΟΚ και τα προβλήματά του θα πρέπει προηγουμένως να καταθέσεις εγγυητική, δεν είχε πολύ άδικο. Ισως τελικά θα πρέπει να εφαρμοστεί, από τη στιγμή που όλες οι απόψεις δεν βοηθούν, αλλά αντίθετα μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα και οδεύουμε μονίμως σε αδιέξοδα.
Και προτάσεις έχουν κατατεθεί και ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει το μακρύ του και το κοντό του, όχι όμως να φτάνει σε σημείο να «εμπορεύεται» όσα προβλήματα επιβίωσης αντιμετωπίζουν στον ΠΑΟΚ και δεν επιδέχονται καμιάς διαφορετικής λύσης από την οικονομική. Δεν υπάρχουν χρήματα. Ούτε για τα χρέη που γιγαντώνονται ολοένα και περισσότερο ούτε και για μεταγραφές που, στο κάτω κάτω της γραφής, όταν δεν μπορείς να εξασφαλίσεις τα άκρως απαραίτητα, αποτελεί πρόκληση να συζητάς για νέα ανοίγματα.

Ο ΠΑΟΚ έφτασε στο σημείο να παίζει κορόνα-γράμματα τη συμμετοχή του στην Ευρώπη και ενδεχομένως τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η κατάσταση δεν είναι τωρινή. Μοιάζει μόνιμος βραχνάς και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα βγει στη συνέχεια και πώς θα αντιμετωπιστούν νέα χρέη, νέες υποχρεώσεις για ποδοσφαιριστές, προπονητές, προμηθευτές, όσους συνεργάστηκαν ή εξακολουθούν να συνεργάζονται με την ΠΑΕ.

Το παραμύθι με τον «επενδυτή» δεν πουλάει πλέον και αν ακούσει κάποιος τους νυν διοικούντες να λένε «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει», θα πρέπει μάλλον να τους δικαιολογήσει, γιατί και αυτοί δεν μπορούν να διευκολύνουν οικονομικά την ομάδα. Αυτό που ενδεχομένως μπορείς να τους προσάψεις είναι την αναποτελεσματικότητα. Αυτός ο περιβόητος σχεδιασμός ανάκαμψης, που παρουσιάστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από τη διοίκηση Βεζυρτζή και ο οποίος τελικά δεν προχώρησε, δημιούργησε ελπίδες σωτηρίας -έστω και πρόσκαιρης- χωρίς να υπάρχουν θετικές εξελίξεις για τα ανοικτά μέτωπα. Παραμένουν ανοικτά μέτωπα τα χρέη προς το Δημόσιο και η ρύθμισή τους, η συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ και ο διακανονισμός των 2,2 εκατ. ευρώ και αρκετά ακόμα «μανίκια».