Η γλυκιά ζωή (του Ολυμπιακού) μόλις τώρα αρχίζει (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ο Τάκης Λεμονής, στην πρώτη επαφή του με τον Τύπο μετά την πρόσληψη στον Ολυμπιακό, ήταν χαλαρός. Ανετος. Φιλικός. Ενδιαφέρων. Ουσιώδης. Είχε κάτι να (σου) πει. Μάθαινες απ' αυτά που έχει, στο μεταξύ, μάθει. Ο «νέος Λεμονής». Σε βελτιωμένη έκδοση.

Ο ίδιος Λεμονής στου Ρέντη, μετά (και παρά) τη νίκη στην Τούμπα, εμφανίστηκε σαν «νεκρή φύση». Α-λ-λ-ο-ύ. Εψαχνες να βρεις καταπού ταξιδεύει, χαμένος. Μετά βίας ψέλλιζε, βαριεστημένα, προκάτ απαντήσεις δίχως το παραμικρό ενδιαφέρον.

Ο Λεμονής της πρώτης φοράς, στο πικάντικο ερώτημα για το στοίχημα του Σέρα Φερέρ, θ' απαντούσε όπως το 'χε κάνει για τον Λαμπριάκο. Με αλάτι και πιπέρι. Οτι, π.χ., εάν η ΑΕΚ πάρει το πρωτάθλημα, «θα του κάνω τις διακοπές στην Πάρο». Αλλ' εάν το πάρει ο Ολυμπιακός, «θα μου κάνει εκείνος τα έξοδα για Μαγιόρκα». Κι άμα το πάρει ο Παναθηναϊκός, «θα τα βάλουμε μισά μισά για τις διακοπές του Βίκτορ». Οπως... λύνονται αυτά τα ζητήματα, με χιούμορ και με στυλ, οπουδήποτε στον πολιτισμένο κόσμο.

Ο Λεμονής της δεύτερης φοράς πέταξε ένα ξερό «δεν βάζω στοιχήματα» και... έφυγε. Η πίεση του Ολυμπιακού, η καταγραφή της γης που παρέλαβε σε ενδεχόμενη αντιδιαστολή με το τι νόμιζε (παρατηρώντας απέξω) ότι θα παραλάβει, είχε κιόλας προλάβει να τον καταβάλει -ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε- δραματικά!

Το πιο υγιές που είχε πει την πρώτη φορά, το καλύτερό του, ήταν πως δεν θα ξανακάνει το λάθος ν' ασχολείται (με την έννοια του ν' αφιερώνει άσκοπη ενέργεια) με το «τι μου γράφουν» οι εφημερίδες. Η πληροφόρηση είναι ότι, μετά (το πρώτο παιγνίδι με) τα Γιάννενα, έκανε πάλι ακριβώς αυτό. Επεσε, σπρωχτός, στο ναρκωτικό της ψύχωσης. Σαν τον «προηγούμενο», άμαθο τότε, Λεμονή. Δις. Ουκ ανδρός...

Εκτιμώ ότι, μετά την ΑΕΚ, ο Λεμονής βρίσκει ή θα βρει την μπαλάντζα του ανάμεσα στο κάζουαλ και το (πολύ) εσφιγμένο. Δείχνει να το 'χει πάρει απόφαση ότι η πρόκριση στο Κύπελλο είναι σαν τον νεκρό. Οσο και να τον κλάψεις, πίσω δεν γυρίζει. Δείχνει, επίσης, να 'χει αποδεχθεί την παραδοξότητα του Ολυμπιακού. Μόνιμος πρωταθλητής σε μόνιμη κρίση.
Θα φανεί, και στο τρίμηνο που μεσολαβεί έως το φινάλε της σεζόν. Οπου κατά πάσα πιθανότητα, με το ενδιαφέρον για το ποιος θα κατακτήσει τον τίτλο να εξατμίζεται, ο πιο πρόσφορος πασατέμπος (να περνά, κάπως, η ώρα) στον Ολυμπιακό θα 'ναι... η γκρίνια, έτσι, για την γκρίνια. Και αυτό, ως μέρος της από δω και πέρα ατζέντας, ο Λεμονής δείχνει να το έχει προβλέψει.

Τι μένει; Να ριλαξάρει και να το απολαύσει! Το σημειώναμε εδώ και την περασμένη Πέμπτη, μονάχα ώρες μετά τον αποκλεισμό απ' τον ΠΑΣ. Τα καλύτερα του Ολυμπιακού, στη σεζόν, μόλις τώρα αρχίζουν. Δίχως άλλα -με τον ΠΑΣ ήταν το τελευταίο- μεσοβδόμαδα διαόλια. Στο εξής, το καλεντάρι πηγαίνει όπως εξυπηρετεί τον Ολυμπιακό. Ενα ματς, και καλό, την εβδομάδα.

Για την ακρίβεια, με τις δύο διακοπές, της 25ης Μαρτίου (για την Εθνική) και του Πάσχα, ακόμη καλύτερα: δέκα ματς σε δώδεκα εβδομάδες! Ξεκούραστα. Γλυκιά ζωή. Τώρα, εκείνος ο μπασκετμπολίστας του Αρη που είπε ότι «δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν φιλόδοξο αθλητή (σ.σ.: στο υψηλό επίπεδο) απ' το να παίζει μόνο μία φορά την εβδομάδα», αυτός προφανώς ανήκει σε άλλο σύμπαν...