Ο Ολυμπιακός δημιουργεί εχθρούς (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Αναφέρθηκε ότι η διαιτησία του Μπριάκου είχε σαν αντικείμενο την ισοπαλία. Πιθανότατα. Ακόμα και όταν η ισοπαλία δεν βολεύει μία ομάδα, είναι τέτοιο το αποτέλεσμα που δύσκολα περνάει στην ιστορία σαν σφαγή. Είναι όμως διαφορετικό να λέμε ότι ο Μπριάκος προτιμούσε να τελειώσει το ματς ισόπαλο και διαφορετικό ότι ακολούθησε ένα σχέδιο με το οποίο θα γινόταν η ισοπαλία. Η απόδειξη.

Ας πούμε ότι ο Μπριάκος σφύριζε για την ισοπαλία που βόλευε τον Ολυμπιακό. Το συμπέρασμα είναι ότι ταυτόχρονα δεν θα ήθελε να εκθέσει τον Ολυμπιακό και να εκτεθεί αυτός που τον κατευθύνει. Ας δεχτούμε ότι μετά το 2-1 του ημιχρόνου και ξεκινώντας το δεύτερο ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση. Τι θα έκανε τότε ένας διαιτητής του Ολυμπιακού που θα ήθελε την ισοπαλία; Θα άφηνε τον Ολυμπιακό να επιβάλει το παιχνίδι του. Αν ο Μπριάκος ήταν πιόνι του Ολυμπιακού, ποια λογική έχει να αποβάλει παίκτη του και να υποχρεωθεί να τον ευνοήσει για να έρθει ισοπαλία εκθέτοντάς τον, αντί να τον αφήσει να νικήσει straight ή να πάρει την ισοπαλία για να έχει να λέει ο Ολυμπιακός ότι παίρνει το πρωτάθλημα με κόντρα διαιτησία; Δηλαδή ο Μπριάκος είναι παράφρων, για να θέλει να φέρει τον εαυτό του και τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση;

Ο Μπριάκος ευνόησε τον Ολυμπιακό. Οταν κατάλαβε ότι με την αποβολή του Ζεβλάκοφ ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν βοήθειες για να πάρει την ισοπαλία. Αλλά ανάμεσα στην εύνοια, μια κακή διαιτησία και τη σφαγή των κριαριών στην ποδιά της Γκόλφως, η απόσταση είναι διαστρική. Στον πρώτο γύρο ο Ολυμπιακός έπαιξε ένα ημίχρονο με 10 παίκτες. Στον δεύτερο το ένα τρίτο του ματς. Δύο ματς εναντίον της ίδιας ομάδας που τα τελειώνεις με παίκτη λιγότερο δεν στοιχειοθετούν ακριβώς εύνοια. Γιατί λοιπόν όλο το τζέρτζελο; Ο Ολυμπιακός ακολουθεί μια πολιτική που τον έχει κάνει αντιπαθή σε όλο τον κόσμο.

Στο match programme του προχθεσινού αγώνα δεν δημοσιεύτηκε δήλωση παίκτη του Ολυμπιακού. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η άρνηση οφείλεται σε εντολή της διοίκησης του Ολυμπιακού. Πριν από λίγο καιρό είχαμε ζητήσει για την εκπομπή του Mega κάποιες δηλώσεις παικτών του Ολυμπιακού για τα αυτοκίνητά τους. Και πάλι η διοίκηση μέσω του γραφείου Τύπου αρνήθηκε. Λόγος; Επίσημα δεν δόθηκε, αλλά ανεπίσημα ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι είτε τα αιτήματα ποτέ δεν φτάνουν στη διοίκηση, είτε αντιμετωπίζονται «αφού δεν έχουμε να βγάλουμε τίποτα, στα αποτέτοια μας». Μια επικοινωνιακή πολιτική που κρατάει 10 χρόνια και ο Ολυμπιακός δημιουργεί εχθρούς. Ο Ολυμπιακός έχει το χαρακτηριστικό των υπερδυνάμεων, να ζητάει δηλαδή υποταγή και όχι συνεργασία. Οχι ακριβώς το χαρακτηριστικό που σε κάνει δημοφιλή στην κοινωνία.

Πόσα ήταν τα πέναλτι που έπρεπε να δώσει ο Μπριάκος. Οι γνώμες διαφέρουν. Από το μινιμαλιστικό «κανένα», μέχρι τα λογικά «ένα ή δύο», έως και το μαξιμαλιστικό πέντε. Τρία τα πέναλτι στον Καμπάνταη, ένα στον Λυμπερόπουλο και ένα από το χέρι του Ριβάλντο, ο Μπριάκος στέρησε από την ΑΕΚ πέντε πέναλτι. Αν έπρεπε να αποβληθεί και ο Καστίγιο για την αγκωνιά στον Παπασταθόπουλο (που σημαίνει μίνιμουμ δύο ακόμα γκολ εναντίον ομάδας που παίζει με εννέα) και ακυρωθεί ως οφσάιντ το γκολ του Τοροσίδη, θέλεις κομπιουτεράκι για τη σούμα. Πέντε γκολ από τα πέναλτι, δύο που θα έβαζε η ΑΕΚ αν έπαιζε εναντίον εννέα, τρία τα γκολ που μπήκαν, μείον ένα το οφσάιντ του Τοροσίδη και η ΑΕΚ θα είχε κερδίσει 10-2. Το λιγότερο. Γιατί αν ο τέταρτος είχε αφήσει τον Λορένσο Φερέρ να μείνει στο γήπεδο στα τελευταία λεπτά, ένα ακόμα γκολ το είχε.

Κι ενώ ο Μπριάκος στερούσε από την ΑΕΚ τη δίκαιη «δεκάρα», ο Σάββας Θεοδωρίδης ζούσε την κόλαση του ΟΑΚΑ. «Οταν πήγαμε πριν από το ματς με τον προπονητή στους διαιτητές, μας ζήτησαν ταυτότητα, λες και δεν μας ξέρουν τόσα χρόνια στα γήπεδα». Ελπίζω να μην είναι η αλήθεια. Γιατί οι καινούργιες ταυτότητες έχουν κοφτερό πλαστικό. Βάζε, βγάζε από το πορτοφόλι, κάποια στιγμή θα την πατήσεις και θα κοπείς. Ενώ εμείς; Εδώ βάλτε μουσική υπόκρουση από το «South Pacific». «Αυτοί έρχονται στο Καραϊσκάκη και τους χαϊδεύουμε. Αυτό με τρελαίνει». Λάθος. Βγάλτε τη μουσική από το «South Pacific» και βάλτε το σάουντρακ από το «Brokeback Mountain».

Πάντως έχει τα δίκια του ο Σάββας. Αντίθετα με την κόλαση του ΟΑΚΑ, στο Καραϊσκάκη η φιλοξενία είναι παροιμιώδης. Την έζησε η ΑΕΚ που στο ματς του πρώτου γύρου ο Σορεντίνο ζεστάθηκε στα αποδυτήρια, ο ΠΑΣ επειδή απέκλεισε τον Ολυμπιακό και πιο ζεστά από όλους η Ρόμα, όταν κάποιος πολύ ενθουσιώδης θιασώτης της φιλοξενίας πέταξε στο πούλμαν των Ιταλών μια μολότοφ για να ζεστάνει την ατμόσφαιρα. Σε αυτό το σημείο να αλλάξει ξανά το σάουντρακ. Οσοι δεν το κατάλαβαν, το τελευταίο κομμάτι που ακουγόταν ήταν το «Disco Inferno». Να μπει το στο original από τους «Stealers Wheel».

Γιατί αφού αφαιρέσω τον οπαδικό Τύπο, θα επαναλάβω ότι στον ουδέτερο Τύπο ο Ολυμπιακός έχει εγκλωβιστεί σε ένα επικοινωνιακό no win situation. Πρώτον στο «σύνδρομο της γυναίκας του Καίσαρα». Αν κάποιος δημοσιογράφος του μεσαίου χώρου δώσει δίκιο στον Ολυμπιακό, η άμεση αντίδραση των οπαδών των υπόλοιπων ομάδων είναι «τα παίρνεις από τον Κόκκαλη». Στην περίπτωση της ΑΕΚ, το «τα παίρνεις από τον Ντέμη» μπορεί να λεχθεί μόνο σε σχέση με το γήπεδο και το θέμα είναι εσωτερικό.

Επίσης, ισχύει το δημοσιογραφικό αξίωμα «ο χορτάτος αντέχει». Αλλιώς αντιδρά μια ομάδα που έχει να κερδίσει πρωτάθλημα 12 χρόνια και αλλιώς μία που το πήρε πέρυσι. Και να πεις μια κουβέντα παραπάνω στον χορτάτο, δεν έγινε και τίποτα. Αν την πεις όμως στον πεινασμένο, τρίβεις αλάτι στις πληγές του. Σε αυτό το σημείο τελειώνει και το «Stuck in the middle with you», που μεταφράζεται «Κολλημένος στη μέση» και είναι σαν να γράφτηκε για τον αθλητικό Τύπο του μεσαίου χώρου. Ο οποίος στην προσπάθειά του να μην φανεί οπαδικός, εκτός από το να κοιτάζει τι έγινε, κοιτάζει και ποιος το έκανε και κυρίως ποιος το έχει πει.

Τάκης Λεμονής μετά το ματς με στο ΟΑΚΑ: «...Εμείς παίξαμε πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς φόβο την ΑΕΚ». Δεν το είπε, αλλά αν το έλεγε, όπως το είπε ο Φερέρ, με τον Ολυμπιακό στη θέση της ΑΕΚ, πόσο νομίζετε ότι θα έμενε στον Ολυμπιακό; Οσο παίρνει η διαδρομή από το σπίτι του Αλέφαντου στου Ρέντη; Ξεπερνάω την οριοθέτηση του μεγέθους «ΑΕΚ» και πηγαίνω σε ένα άλλο σημείο των δηλώσεων του Φερέρ. Στο επάρατο μπάτζετ. «Η διαφορά είναι του προϋπολογισμού. Ο οικονομικός προϋπολογισμός που έχει ο Ολυμπιακός δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας». Είναι η τρίτη φορά που ο Φερέρ αναφέρεται στη διαφορά ανάμεσα στο μπάτζετ των δύο ομάδων, και αυτή τη φορά όχι σε συνέντευξη Τύπου αλλά ύστερα από ματς. Γεγονός που σημαίνει ότι ο Ισπανός θεώρησε το μπάτζετ στοιχείο που καθόρισε το αποτέλεσμα. Γιατί λοιπόν αντί για τίτλο «Θέαμα και γέλιο» να μη βάζαμε «Θέαμα και μπάτζετ» ή «Μπάτζετ και γέλιο»; Αφού σε δύο σημεία στάθηκε ο Φερέρ για την ήττα της ΑΕΚ, στη διαιτησία και το μπάτζετ, πώς το ένα από τα δύο αγνοήθηκε; Διότι το να μουρμουράς για τη διαιτησία, δίκιο ή άδικο να έχεις, δεν κοστίζει τίποτα. Το μπάτζετ όμως ούτε τον Γκαγκάτση ούτε τον Μπριάκο μπορεί να αφορά. Οταν ο προπονητής σού λέει ότι βρίσκεται σε μειονεκτική θέση απέναντι των αντιπάλων του επειδή έχει την ομάδα με τη μικρότερη οικονομική επιφάνεια, το μόνο που μπορεί να αφορά είναι την ομάδα των ιδιοκτητών της. Καταλαβαίνω ότι ανάμεσα στο «πέντε πέναλτι στέρησε από την ΑΕΚ ο Μπριάκος» και το «δεν έχω λεφτά για να ανταγωνιστώ τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό», αυτό που πουλάει είναι το πρώτο. Μόνο που και το δεύτερο, όταν το λέει ο προπονητής μιας ομάδας, είναι κομμάτι σημαντικό.

Ενα επιχείρημα της ΑΕΚ είναι απολύτως σωστό. «Ανεξάρτητα από το πόσο καλή ή κακή είναι μία ομάδα, δεν σου δίνεται το δικαίωμα να την πιστολίζεις». Κανένας δεν μπορεί να απαιτεί από μία ομάδα να κερδίζει ματς που η διαιτησία ευνοεί τον αντίπαλό της. Με μία διαφορά. Υπάρχουν ομάδες που για να τις κερδίσεις πρέπει να μείνουν όχι με δέκα και εννέα, αλλά με οκτώ. Και μια από αυτές ήταν η ΑΕΚ της δεκαετίας του '90. Στη Φιλαδέλφεια έχει κερδίσει ματς με τον Ολυμπιακό παίζοντας με εννέα. Το οποίο ματς με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού είχε διεξαχθεί σε μία ατμόσφαιρα που κάνει την Τούμπα εκκλησία. Ο πρώτος επόπτης που έτρεχε στα «μάρμαρα» είχε ξεκινήσει το ματς λευκός, και από τους καφέδες το είχε τελειώσει Λούις Αρμστρονγκ. Προς Θεού και Μαρξ, δεν λέω ότι αυτός είναι ο τρόπος να παίρνονται τα παιχνίδια. Υπενθυμίζω ότι η τότε ομάδα στην εποχή της Παράγκας έπαιζε με 9 γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρει πέναλτι. Η τωρινή ομάδα της ΑΕΚ δεν μπορεί να κερδίσει αντίπαλο με 10, αν ο διαιτητής δεν δώσει πέναλτι.