Τα αστέρια του πρωταθλήματος

Με τον δεύτερο γύρο της φετινής Superleague να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μπορεί κανείς πια με βεβαιότητα να πει πως ο φετινός μαραθώνιος ανήκει στις δύο ομάδες που έχουν ως έμβλημα στην φανέλα τους το αστέρι. Η αναφορά γίνεται στην ομάδα των δυτικών προαστίων της Αθήνας, τον Ατρόμητο και το καμάρι της Αρκαδίας, τον Αστέρα Τρίπολης. Οι δύο σύλλογοι, εκτός από το σήμα τους, μοιάζουν και στο τρόπο διαχείρισης αλλά και στη δομή τους.

Με διοικήσεις σταθερές, σοβαρές και το κυριότερο φερέγγυες σε ότι υπογράφουν με τους αθλητές- υπαλλήλους τους, με προπονητές που επιτελούν το έργο τους και προσπαθούν να εμφυσήσουν την φιλοσοφία τους στους παίκτες τους χωρίς να έχουν το καθημερινό άγχος για την δουλειά τους και με ποδοσφαιριστές που το μόνο που τους απασχολεί είναι να αποδώσουν εντός των ορίων του αγωνιστικού χώρου χωρίς την καθημερινή αγωνία για την επιβίωση που ζουν άλλοι συνάδελφοι τους ακόμα και σε θεωρητικά μεγαλύτερες ομάδες, οι δύο αυτοί σύλλογοι φαντάζουν τόσο έξω από την ελληνική νοοτροπία.

Θα μπορούσα να ασχοληθώ με την πράσινη αρρώστια που τρώει τα σωθικά ενός εκ των μεγαλυτέρων συλλόγων της Ελλάδας από το ναυάγιο του αγωνιστικού χώρου ως την εξέδρα που υπάρχει ένας εμφύλιος που υποβόσκει ή με την καταστρατήγηση της ποδοσφαιρικής λογικής που παρατηρείται στο σχεδόν βέβαιο, για μια ακόμα φορά, πρωταθλητή Ολυμπιακό. Επέλεξα όμως τον Αστέρα και τον Ατρόμητο τις δύο κατά τεκμήριο πιο υγιείς ποδοσφαιρικά ομάδες της μίζερης ελληνικής πραγματικότητας.

Ο Αστέρας Τρίπολης έχοντας ξεκινήσει από πολύ χαμηλά, από τα αλώνια της Δ! Εθνικής κατηγορίας, ανέβηκε τα σκαλοπάτια του ελληνικού ποδοσφαίρου με γρήγορα αλλά σταθερά βήματα. Επιλογή της διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια ήταν να διαθέτει ρόστερ ανώτερο των κατηγοριών που βρισκόταν η ομάδα. Με την επίτευξη της ανόδου στη μεγάλη κατηγορία, και αφού πρώτα έκαναν τα λάθη κάθε πρωτάρη, οι ηγέτες της αρκαδικής ομάδας κατάφεραν να φτιάξουν ένα σύνολο ανταγωνιστικό ακόμα και για τα υψηλά επίπεδα της Superleague. Με ξένους παίκτες που άνετα θα μπορούσαν να βρουν θέση στο ρόστερ όλων των ομάδων του πρωταθλήματος, με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Ολυμπιακό, και με ένα κράμα έμπειρων και ελπιδοφόρων Ελλήνων ποδοσφαιριστών ο Σάκης Τσιώλης έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα σύνολο που δύσκολα χάνει τόσο εντός όσο και εκτός έδρας.

Ειδικά στην Τρίπολη ο Αστέρας έχει χάσει βαθμούς μόνο απέναντι στον Άρη σε ένα παιχνίδι που οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει. Εκτός έδρας δεν παρουσιάζουν την ίδια αποτελεσματικότητα ίσως και λόγω έλλειψης σωστής νοοτροπίας, η οποία πάντως μπορεί με το καιρό να αποκτηθεί. Οι Αρκάδες έχουν ήδη καταγράψει την πρώτη τους συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και επιδιώκουν κάτι αντίστοιχο και την επόμενη χρονιά. Με το στόχο των play- off να έχει ουσιαστικά επιτευχθεί, μόνο αν αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα κινδυνεύουν να μείνουν εκτός, κρυφοκοιτάζουν μέχρι και τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Champions League. Σε κάθε περίπτωση και με βάση και την αγωνιστική εικόνα των αντιπάλων τους έχουν κάθε δικαίωμα να ονειρεύονται.

Ο Ατρόμητος από την άλλη επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια μέσω της οδού της συγχώνευσης με την ομάδα της Χαλκηδόνας. Με τον Νίκο Αναστόπουλο πια στο τιμόνι της τεχνικής τους ηγεσίας οι Περιστεριώτες μπαίνουν στο δεύτερο μισό του φετινού μαραθωνίου με σκοπό να βρεθούν στις θέσεις που χαρίζουν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Από τα πρώτα κιόλας ματς με τον Αναστόπουλο στο πάγκο φάνηκε ξεκάθαρα ο τρόπος που θα επιδιώξει ο Ατρόμητος να φθάσει στο στόχο του. Άμυνα από μπετόν, εκμετάλλευση στο έπακρο των στημένων φάσεων, και τα τρία γκολ που έχουν βάλει έχουν προέλθει από στημένα χτυπήματα, ανάπτυξη από τον άξονα με βαθιές μπαλιές, έτσι εξηγείται και η απόκτηση του Μάντζιου που ως φορ υπηρετεί πιστά το δόγμα του κόουτς υποδεχόμενος την μπάλα με την πλάτη και μοιράζοντας την στους υπόλοιπους παίκτες του κέντρου που ανεβαίνουν στην επίθεση, και σαφής προσπάθεια καταστροφής του πλάνου του αντιπάλου του.

Και στους δύο με βάση την συνέπεια και την ποδοσφαιρική λογική τους αξίζει να βρίσκονται στις ευρωπαϊκές θέσεις της νέας περιόδου. Θα πει κανείς ότι βρήκαν και τα έκαναν. Με τους δύο μεγάλους της Αθήνας, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ να φυτοζωούν και τον ΠΑΟΚ σε μεταβατικό στάδιο και τον Άρη διαλυμένο το έργο τους ήταν σίγουρα ευκολότερο. Όμως η σοβαρότητα και το αγωνιστικό σχέδιο πρέπει να επιβραβεύονται. Στις περιπτώσεις των δύο αυτών ομάδων τίποτα δεν είναι τυχαίο ή αποτελεί προϊόν μιας σεζόν εν είδη φωτοβολίδας. Τα φετινά αποτελέσματα τους είναι η λογική συνέχεια λόγων και πράξεων προηγουμένων ετών.

Το στοίχημα που απομένει να κερδηθεί για τους δύο Συλλόγους είναι πως θα καταφέρουν τα αμέσως επόμενα χρόνια να ανέβουν επίπεδο. Δηλαδή να γίνουν και επί της ουσίας συστηματικοί διεκδικητές των εγχώριων τίτλων και κάτοχοι ευρωπαϊκών εισιτηρίων. Το πιο σημαντικό όμως είναι οι φίλαθλοι των περιοχών αυτών να αγκαλιάσουν την προσπάθεια των διοικήσεων των ομάδων. Δεν είναι ωραίο σε μια χρονιά με επιτυχίες να παρακολουθούν τα παιχνίδια λίγοι θεατές. Ας μην είναι όλοι φίλαθλοι των μεγάλων ομάδων αλλά να γίνουν και υποστηρικτές μικρότερων συλλόγων. Πράγμα δύσκολο για έναν λαό που κινείται με βάση την κουλτούρα της νίκης και μόνο. Πάντα το ταξίδι έχει μεγαλύτερη αξία από τον τελικό προορισμό.