Διαφωνώ με τον Τσαούση (που διαφωνεί με τον Μιαούλη, που διαφώνησε με τον Μαζιά)

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Αν για κάτι είμαι περήφανος σε αυτή τη ζωή (εκτός από το περιστατικό με το λύκο και την αρκούδα στην Πίνδο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία), είναι που τολμώ να λέω ότι δεν χρειάζομαι ιδιαίτερο λόγο για να γράψω κάτι. Προτιμώ να διαβάζω ποδοσφαιρικές αναλύσεις από το να κάνω. Η ακόμα καλύτερα προτιμώ να τις σχολιάζω χωρίς να μπαίνω στον κόπο να λέω τη δική μου άποψη.

Αυτό μου γλυτώνει αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα και μερικές φορές με διασκεδάζει κιόλας, όπως μπορεί να διασκεδάζει κάποιος που κάτι σκέφτηκε και γελάει μόνος του. Δεν υπάρχει λόγος να το ξέρουν οι υπόλοιποι, μου αρκεί που εγώ πέρασα καλά με τη σκέψη μου.

Μετά από αυτό τον σύντομο, αλλά κατατοπιστικό ελπίζω πρόλογο, περνάω χωρίς άλλη χρονοτριβή στο θέμα μου. Στο θέμα μου, που δεν είναι άλλο από την τεράστια διαφωνία μου, με τα όσα έγραψε ο Γιάννης Τσαούσης στα χαρακώματα του Fight Club. Πιο συγκεκριμένα στο άρθρο του με τίτλο «Διαφωνώ με τον Μιαούλη (που διαφωνεί με τον Μαζιά)».

Για να σας κατατοπίσω ακόμα περισσότερο, θα σας πω ότι λίγο νωρίτερα είχε διαφωνήσει ο Κώστας Μιαούλης με τον Γιώργο Μαζιά στο άρθρο του με τίτλο «Διαφωνώ με τον Μαζιά για Σάντσεζ».

Τη φιτιλιά αυτής, της ελπίζω όχι αιματοβαμμένης, διαμάχης, είχε βάλει ο Γιώργος Μαζιάς στο άρθρο του με τίτλο «“Εργαλείο” για μια καλή ομάδα».

Αν δεν έχετε καταλάβει ποιος είναι ο λόγος της διαφωνίας (μιας διαφωνίας που απείλει να τινάξει συθέμελα το οικοδόμημα της οδού Δαβάκη στην Καλλιθέα), θα σας βοηθήσω εγώ και δεν θα ζητήσω και ανταλλάγματα (προς το παρόν).

Ο λόγος είναι η απόδοση του Κάρλος Σάντεζ στον αγώνα της Κολομβίας με την Αργεντινή.

Μπορεί να μην είδα το ματς, αφού οι τρεις συναυλίες σε τέσσερις ημέρες με άφησαν με κουράγιο αρκετό για να ανάψω τα φώτα στο σπίτι και να πέσω πάνω στο κρεβάτι, στο οποίο είχα ξεχασμένο το τηλεκοντρόλ το οποίο πέφτοντας εγώ πάνω του ενσωματώθηκε στο κούτελο μου, αλλά άποψη για τον ποδοσφαιριστή σχημάτισα.

Και διαφωνώ με τον Τσαούση. Δεν θα μπορούσα να διαφωνώ περισσότερο. Αν η άποψη του αγαπητού Γιάννη για τον Σάντσεζ είναι άσπρη, εμένα είναι μαύρη. Αν είναι αεροπλάνο που πετάει, εμένα είναι υπόγειος σιδηρόδρομος. Αν είναι τα κόμικς της DC εμένα είναι της Marvel. Αν είναι οι Abba εμένα είναι οι Onirama.

Για σταθείτε. Το τελευταίο παράδειγμά είναι λίγο αταίριαστο. Σκασίλα μου.

Μετά λοιπόν την ατράνταχτη επιχειρηματολογία μου, θα ήθελα να πω στους κυρίους που διαφώνησαν ότι κάνουν λάθος και οι τρεις. Δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο λάθος δηλαδή. Εγώ στη θέση τους θα έψαχνα ένα μεγάλο χαρτόκουτο, θα έβρισκα μια σκοτεινή γωνία, στη συνέχεια θα έβαζα το χαρτόκουτο στη σκοτεινή γωνία και θα έμπαινα μέσα για να γλυτώσω από την δημόσια κατακραυγή.

Ελπίζω τουλάχιστον την ύστατη ώρα να καταλάβουν το πόσο λάθος έχουν κάνει στις εκτιμήσεις τους και να βγουν να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι και θα αποφευχθεί η κατακραυγή, αλλά θα με αναγκάσουν να παρουσιάσω ξανά και αυτή τη φορά χωρίς περιττές ευγένειες, την επιχειρηματολογία μου.

Νομίζω ότι συνεννοηθήκαμε κύριοι;

Follow @ThanasisRallis


Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr