Η 8η Ιουνίου είναι μέρα γιορτής για τον ΣΠΟΡ FM 94.6. Ο σταθμός κλείνει 20 χρόνια ζωής αλλά μάλλον αυτό το έχετε καταλάβει αφού το πρωί της Τετάρτης σας το λέμε συνέχεια.
Χρόνια μας πολλά λοιπόν και άλλα τέτοια ωραία με ευχές για άλλα τόσα χρόνια.
Τα περισσότερα κείμενα των συναδέλφων που έχουμε δημοσιεύσει κατά τη διάρκεια της ημέρας εδώ στο sportfm.gr βγάζουν αυτή την τη γλυκιά ανάμνηση που σου δημιουργείται συνήθως όταν κοιτάς προς το παρελθόν και είναι απόλυτα λογικό αυτό.
Το σκέφτηκα πάρα πολύ στο κεφάλι μου μέχρι να καταλήξω σε αυτά που ήθελα να πω.
Και κατέληξα.
Ακούστε λοιπόν πως έχει η κατάσταση.
Όταν ξεκίνησα σε αυτό τον σταθμό το 2003 και για τα χρόνια που ακολούθησαν αυτό που άκουγα συνέχεια αλλά και το έβλεπα να συμβαίνει είναι οι ευκαιρίες που δίνει ο σταθμός στα νέα παιδιά και το πώς ο ΣΠΟΡ FM είναι κάτι μεγαλύτερο από όλους.
Ήταν αλήθεια αυτό. Τελείωσε όμως απότομα το 2011.
Ήταν η χρονιά που χτύπησε και εμάς η οικονομική κρίση. Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν ο σταθμός υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να σταματήσει να υπάρχει.
Δεν σταμάτησε όμως και αυτό οφείλεται στον κόσμο που δούλευε για αυτόν. Όχι φυσικά μόνο στους παραγωγούς που ακούγατε στον αέρα, αλλά στους δεκάδες άλλους ανθρώπους των οποίων τα ονόματα ίσως να μην τα έχετε ακούσει καν.
Σε αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι έδωσαν πολλά περισσότερα στον ΣΠΟΡ FM, από ότι ο ΣΠΟΡ FM σε αυτούς. Τον κράτησαν ζωντανό σε μέρες που είχαν να δουν χρήματα στο λογαριασμό τους για μήνες. Δεν μάθατε ποτέ και δεν ακούσατε ποτέ για τις δυσκολίες που πέρασαν οι εργαζόμενοι και αυτό γιατί κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας για να μείνει όρθιο αυτό το οικοδόμημα.
Και έμεινε.
Κάναμε όλοι πολλές υποχωρήσεις σε αυτό το διάστημα. Υποχωρήσεις στη δουλειά μας, υποχωρήσεις σε αυτά που πιστεύαμε, υποχωρήσεις στον τρόπο που ο καθένας θεωρούσε ότι πρέπει να γίνεται η δουλειά.
Όλα αυτά για να επιβιώσουμε. Και επιβιώσαμε.
Γι αυτό σας λέω, ο ΣΠΟΡ FM για τον οποίο υπάρχουν οι αναμνήσεις και όλα αυτά τα επετειακά σταμάτησε να υπάρχει το 2011.
Από τότε και μετά έμειναν οι άνθρωποι που κουβαλάνε την ταμπέλα του και την έφεραν στη σημερινή εποχή. Μια εποχή όπου γίνεται μια προσπάθεια να σταθεί ξανά ο σταθμός στα πόδια του και να γίνει κανονική εταιρεία.
Για μένα λοιπόν η σημερινή γιορτή δεν είναι του σταθμού που είναι κάτι άψυχο αλλά των ανθρώπων. Αυτών των ανθρώπων που έδωσαν και έδωσαν και ξαναέδωσαν. Και έδωσαν πολλά περισσότερα από όσα ποτέ πήραν.
Ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα εδώ.
Έτσι λοιπόν αυτοί που περάσαμε μαζί τη δύσκολη τριετία 2011-2014 μπορεί να μην είμαστε όλοι κολλητοί μεταξύ μας, αλλά κουβαλάμε μέσα μας αυτή την εποχή ως ένα από τα πιο έντονα βιώματα που ζήσαμε ποτέ. Την εποχή ο ένας πλήρωνε τον καφέ του άλλου μοιραζόμασταν τσιγάρα και άλλα τέτοια που πολύς κόσμος έζησε και ζει ακόμα στην Ελλάδα.
Οι ευχές μου λοιπόν πάνε στους ανθρώπους που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν το έκαναν όλοι φυσικά και επειδή είναι μέρα γιορτής δεν πάει να πει ότι είναι και μέρα που ξεχνάμε τα πάντα.
Θανάσης Ράλλης
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
