Ματσάρα, αν προηγηθεί η Αρσεναλ (Sportday / Δημήτρης Σαραβάκος)

Διευκρινίζω από την αρχή πως είμαι φαν της Μπαρτσελόνα. Παίζει το ποδόσφαιρο που με ενθουσιάζει. Έχει προσωπικότητα και φαντασία.

Ο Ροναλντίνιο είναι απόλαυση. Παίζει μπάλα και το ευχαριστιέται, δεν καταλαβαίνει από άγχος και μεγάλα ματς. Για αυτόν, τα πάντα είναι παιχνίδι. Όπως με τους φίλους του, όπως όταν ήταν μικρός, όπως στις προπονήσεις. Αυτό προέρχεται από την σιγουριά που νιώθει, ότι κατέχει απόλυτα το αντικείμενό του. Και γύρω του η Μπαρτσελόνα κάνει μαγικά, όταν ρολάρει.

Όμως κρατάω μια επιφύλαξη, διότι είναι τελικός. Η Αρσεναλ έχει επίσης ένα σπάνιο ταλέντο, τον Τιερί Ανρί. Και υπερέχει στον πάγκο, στον οποίο η εμπειρία του Αρσέν Βενγκέρ μπορεί να κάνει ματ στον (πολλά υποσχόμενο μελλοντικά, αλλά προς το παρόν άπειρο) Φρανκ Ράικαρντ.

Εύχομαι να δούμε καλό ματς. Μερικές φορές, όμως, αυτά που περιμένουμε πώς και πώς μας απογοητεύουν. Ενα γρήγορο γκολ θα ήταν ευλογία Θεού. Ειδικά αν το βάλει η Αρσεναλ.
Τότε θα γίνει ένα ανοιχτό ματς, που δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Επαναλαμβάνω πως θέλω να το πάρει η Μπαρτσελόνα. Η ιστορία της το δικαιούται.
Αλλά, επειδή στο ποδόσφαιρο τα πάντα είναι ανοιχτά σε τελικούς, αν το πάρει η Αρσεναλ, φυσικά και θα το αξίζει.

Το βασικό ατού των Καταλανών είναι η μεσαία γραμμή και η επίθεση. Με τον Ετό και τον Ντέκο έχουν εναλλακτικές λύσεις, αν ο Ροναλντίνιο μπλοκαριστεί. Για την Αρσεναλ, αντίθετα, αν ο Ανρί εξουδετερωθεί, τότε δεν βρίσκονται εύκολα λύσεις.
Εκείνος που μου αρέσει πολύ από τους Λονδρέζους, είναι ένας… Καταλανός. Ο Σεσκ Φάμπρεγκας. Με ωριμότητα 30χρο νου, ένα αμούστακο παιδί έδωσε λύσεις σε κάθε ματς που έπαιξε, από την ώρα που αντικατέστησε τον Βιεϊρά.

Εδώ και έναν χρόνο, σε κάθε ματς που έτυχε να τον παρακολουθήσω, είναι και καλύτερος. Σε τελική ανάλυση, έχω τη βεβαιότητα πως θα δούμε καλό ματς. Και επαναλαμβάνω ότι ελπίζω να κερδίσει η «Μπάρτσα». Μη με παρεξηγείτε!