Ακραίες αντιδράσεις μετά απο ντέρμπι

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Πάντα απολαμβάνω να βλέπω συναδέλφους να χτυπάνε το κεφάλι τους, στον τοίχο, σε πληκτρολόγια, σε οθόνες ή ακόμα και στους διπλανούς. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν καθόμαστε όλοι μαζί να δούμε αγώνες, γιατί στο κάτω κάτω τι νομίζετε ότι κάνουμε;

Πληρωνόμαστε για να βλέπουμε ποδόσφαιρο και στη συνέχεια να λέει ο καθένας από εμάς είτε την άποψη του, είτε το μακρύ του, είτε το κοντό του.

Ναι είναι μια ωραία δουλειά, αν δεν την παίρνεις τόσο στα σοβαρά και δεν φτάνεις στο σημείο να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, σε πληκτρολόγια, σε οθόνες ή ακόμα και στους διπλανούς.

Και η μέρα του Κυπέλλου είχε πολλές και πάνω από όλα ωραίες, τέτοιες στιγμές.

Αλλά νομίζω επίσης ότι έκρυβε ένα μικρό μάθημα για όλους τους εμπλεκόμενους. Για τον Ολυμπιακό ότι δεν είναι ανίκητος και κάτι τέτοιο μόνο χρήσιμο μπορεί να του φανεί. Για τον ΠΑΟΚ ότι μπορεί να κερδίσει παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και χωρίς κόσμο στην κερκίδα. Άντε το χωρίς κόσμο να το προσπεράσουμε αφού μια χαρά κερκίδα υπήρχε από τους …προσκεκλημένους. Και κάτι τέτοιες φορές νιώθω μειονεκτικά. Ας πούμε εμένα ποτέ κανένας δεν με έχει προσκαλέσει να παρακολουθήσω κάτι όταν δεν επιτρέπεται η είσοδος. Και το ‘χω παράπονο.

Ας συνεχίσουμε με τα μαθήματα που δόθηκαν. Ο Παναθηναϊκός έμαθε ότι μπορεί να παίξει καλή μπάλα και ότι δεν είναι τόσο κακή ομάδα όσο είχε αφήσει ο ίδιος να εννοηθεί. Και τέλος η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ κατάλαβε ότι ο μύθος που είχε δημιουργηθεί ότι στα ματς που θα κλειστεί στο τέλος θα επικρατήσει, όχι μόνο καταρρίφθηκε αλλά δεν έπρεπε να δημιουργηθεί καν γιατί ποτέ δεν είχε θετικά στοιχεία πάνω του.

Ήταν ωραία μέρα μπάλας η Τετάρτη ότι και να λένε, όσα ποτήρια και να πετάχτηκαν, όσες καθυστερήσεις και να κρατήθηκαν, όσες αποβολές και να μην δόθηκαν, όσα ελικόπτερα κι αν πετούσαν, όσα επεισόδια κι αν έγιναν.

Πω πω, κατάφερα να κανω τον εαυτό μου να βαρεθεί με αυτά που γράφω. Ας μου δώσω μια δημιουργική σφαλιάρα.

Και τώρα θα μου επιτρέψετε να αλλάξω θέμα και να ασχοληθώ με τις δραματικές εξελίξεις στο χώρο του Δημοσίου. Όπου υπάρχει σκέψη για επέκταση ωραρίου.

Με το που διάβασα την είδηση τρομοκρατήθηκα. Όχι γιατί μου την διάβασε κάποιο τέρας βγαλμένο μέσα από τους χειρότερους εφιάλτες ενός πεντάχρονου, αλλά επειδή νόμιζα ότι οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να δουλεύουν καμιά 15αριά ώρες την ημέρα. Ηρέμησα όταν ανακάλυψα τελικά ότι από τις 7.5 ώρες θα πάνε στις 8.

«Καλά δεν δούλευαν ήδη 8ωρο;» θα αναρωτηθείτε και θα έχετε και δίκιο. Και εγώ αυτό σκέφτηκα.

Τι παραπάνω μπορεί να κάνει κάποιος σε μισή ώρα έξτρα δουλειάς; Πολλά πράγματα ανάλογα με τη φαντασία που διαθέτει. Σε μισή ώρα μπορείς να τρέξεις με χαλαρό ρυθμό, περίπου τρία χιλιόμετρα. Μπορείς να φας ένα πλήρες γεύμα και να συνεχίσεις με γλυκό, μπορείς να λύσεις ένα κουίζ που δίνει περιορισμό 30 λεπτών για να τελειώσεις ή μπορείς… Πώς να το πω απλά τώρα χωρίς να παρεξηγηθώ. Χμ… Μπορείς απλά να συνεχίσεις τη δουλειά σου;

Και ας περάσουμε σε πιο ουσιαστικά και πιο πρακτικά θέματα. Θυμάστε που σας έλεγα την προηγούμενη φορά, ότι σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ο κόσμος θα καταστραφεί την Πέμπτη; Ε λοιπόν την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, εκτός από το τι να γράψω σε αυτές τις γραμμές, σκέφτομαι ότι έχει πάει Πέμπτη απόγευμα και ακόμα δεν έχει συμβεί τίποτα. Εκτός κι αν είμαι κατσαρίδα (ξέρω βέβαια μερικους ανθρώπους που θα με χαρακτήριζαν έτσι) κι έχω επιβιώσει.

Τότε όλοι αυτοί οι τύποι που γράφουν γύρω μου τι είναι; Όχι, όχι δεν είμαι κατσαρίδα τουλάχιστον με την κυριολεκτική σημασία. Τίποτα δεν έχει συμβεί εκτός και αν… Εκτός και αν η βροχή που έχει ξεκινήσει από το πρωί, δεν σταματήσει ποτέ. Τότε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε στον κατακλυσμό. Ας αρχίσουμε λοιπόν για καλό και για κακό να μαζεύουμε ζώα. Δύο ζέβρες, δύο πιγκουίνους, δύο φάλαινες, δύο, γεράκια, δύο λούτρινους σκύλους.

Ξέρω, ξέρω μάλλον τα έχω μπερδέψει λιγάκι, αλλά δεν αργεί η μέρα που στο Facebook θα υπάρχει η επιλογή «State of mind» και θα μπορώ να βάλω …it’s complicated.

Αυτά για σήμερα.

Και ένα μήνυμα σε σένα Ελλάδα...

Συνέχισε έτσι!





Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr