FC: Η υπέροχη μοναξιά του Ρότζερ Γκερέιρο

Είσαι ο Ρότζερ Γκερέιρο. Είσαι Βραζιλιάνος, έχεις βρει την ποδοσφαιρική σου Ιθάκη στον Πολωνία, έχεις πάρει την υπηκοότητα - και μαζί το κοινοτικό διαβατήριο - και μαθαίνεις μια κρύα πρωία ότι κάτι ωραίοι τύποι από την Ελλάδα ενδιαφέρονται για σένα. Πρώτα ο Ολυμπιακός σε φιλολογικό επίπεδο, μετά η ΑΕΚ σε χειροπιαστό, σου δίνουν τελικά κοντά 600 χιλιάρικα το χρόνο, για να πας στην ηλιόλουστη Αθήνα, με την όμορφη ζωή, τους μπόλικους Βραζιλιάνους, τις μαγευτικές παραλίες και τα υπέροχα νησιά, το καλό φαγητό, την αλέγκρα διάθεση. Για να χτίσουν - όχι πάνω σου, αλλά μαζί σου - μια νέα ομάδα, που θα επιστρέψει στην διεκδίκηση των τίτλων.

Είσαι ο Ρότζερ Γκερέιρο και παρόλο που παίζεις λιγάκι στην αρχή, δεν μαγεύεις ακριβώς αλλά ούτε και απογοητεύεις στις πρώτες σου εμφανίσεις, στη συνέχεια έχεις και έναν τραυματισμό και μαθαίνεις πως λένε για σένα ότι είσαι αργός, λες και σε πήραν για διάδοχο του Κεντέρη. Μετά λένε ότι δεν βοηθάς στο μαρκάρισμα, παρόλο που ήξεραν πως αγόρασαν «δεκάρι» και όχι «κόφτη». Στη συνέχεια ακούς ότι έχουν αρκετούς παίκτες που παίζουν περίπου στην ίδια θέση με σένα, ότι ανακάλυψαν πως είσαι από «υπεράριθμος» έως «περιττός» και θα ήταν καλύτερα «για όλους» να πας το καλοκαίρι στην ευχή του Θεού.

Ας ανοίξουμε εδώ μια μικρή παρένθεση: το «για όλους» είναι ελαφρώς υοκειμενικό. Καλό για την ΑΕΚ να ξεφορτωθεί εν μέσω κρίσης ένα συμβόλαιο 590 χιλιάδων ευρώ ετησίως, προφανώς και είναι. Ακόμα καλύτερο θα ήταν - στα όρια του ιδανικού - να βρει και μια ομάδα να δώσει 200 - 300 χιλιάρικα για την μεταγραφή. Θα ήταν τέλειο, αν βρισκόταν πράγματι αυτή η ομάδα και αφενός έδινε στον Γκερέιρο τουλάχιστον τα ίδια χρήματα που προέβλεπε το συμβόλαιό του, αφετέρου να ήταν ομάδα της αρεσκείας του κι όχι απλά της αρεσκείας της διοίκησης της ΑΕΚ. Κλείνει η παρένθεση.

Στη ζωή δυστυχώς - σε αντίθεση με τις αμερικανικές ταινίες - ιδανικά πράγματα δεν συμβαίνουν συχνά. Έτσι ο Γκερέιρο έμεινε στην ΑΕΚ κι επειδή έκανε το «λάθος» να μην δεχτεί να φύγει παίρνοντας το απόλυτο τίποτα ή λίγα ψίχουλα αγάπης, αποφασίστηκε να προπονείται παρέα με τις μπουλντόζες και τους υπόλοιπους που είχαν την ίδια «απαράδεκτη συμπεριφορά»: να μην θέλουν δηλαδή να φύγουν χαρίζοντας χρήματα στην ΑΕΚ. Κάπου στην πορεία έχασε και τον Αραούχο, την παρεούλα του στις προπονήσεις με τις μπουλντόζες, ο οποίος αποφάσισε ότι το συμβόλαιο είναι απλά ένα κομμάτι χαρτί κι ότι η αδούλωτη ψυχή του δεν μπορεί να φυλακιστεί μέσα σε ένα χαρτί και έφυγε προς Αργεντινή μεριά για να γίνει αγρότης. Ο Γκερέιρο, παρέα με τις μπουλντόζες, είδε τη μεταγραφική περίοδο του Αυγούστου να περνά, τον ίδιο να ανήκει στην ΑΕΚ αλλά να μην υπολογίζεται από τον προπονητή της και άρχισε να μετράει αντίστροφα μέχρι αυτήν του Γενάρη, μπας και καταφέρει να φύγει τότε.

Είσαι λοιπόν ο Ρότζερ Γκερέιρο. Και εμφανίζεται ο νέος προπονητής, φορτωμένος με dvd και φακέλους με αξιολογήσεις του ρόστερ και αναρωτιέσαι αν σε έχει μέσα ή δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι υπάρχεις. Και βλέπεις γύρω σου τον έναν πίσω από τον άλλον να τραυματίζεται. Και σε παίρνει στην αποστολή στο παιχνίδι με τον Άρη. Και σε περνάει αλλαγή. Ώσπου, 10 μήνες μετά την τελευταία σου εμφάνιση στη βασική 11άδα και παρόλο που η μοναδική προετοιμασία που έκανες το καλοκαίρι είναι πώς ανεβοκατεβαίνει η «δαγκάνα» της μπουλντόζας, ξεκινάς βασικός στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Με το «7» στην πλάτη, που τίμησε όσο ελάχιστοι ο Χουαφράν. Μπαίνεις και παίζεις. Δεν σκίζεις χασέδες, αλλά παίζεις καλά. Λίγο πιο πίσω ή λίγο πιο μπροστά από τον φορ. Κι έχεις μια - δυο καλές ευκαιρίες και τις γνωστές καλές εκτελέσεις στα στημένα. Αντέχεις 74 λεπτά και τα δίνεις όλα για τη νίκη. Και ξαφνικά, όλοι σε θυμούνται, εξάρουν τον επαγγελματισμό σου, τη φιλοτιμία σου, ξεστομίζουν φοβερές ατάκες για τη μπάλα «που δεν ξεχνιέται, σαν το ποδήλατο».

Είσαι ο Ρότζερ Γκερέιρο. Και μπορεί να έχει συννεφιά στην Αθήνα αυτό το Δευτεριάτικο πρωινό, αλλά για σένα είναι η πρώτη μέρα με λιακάδα εδώ και πολύ καιρό. Η ίδια λιακάδα, που σε έκανε να αφήσεις την Πολωνία και να έρθεις στην Αθήνα. Μπορεί τελικά να φύγεις το Γενάρη ή το ερχόμενο καλοκαίρι, αλλά τουλάχιστον θα έχεις να λες ότι πέτυχες την Αθήνα με λιακάδα...

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr