FC: Όποιος αγαπάει πολύ, ξέρει και να συγχωρεί

Ο Έλληνας δεν έχει κανένα πρόβλημα να κλέβει ή να εξαπατά στην προσωπική του ζωή (την Εφορία, τον γείτονα για μερικά μέτρα στο οικόπεδο, τον συνέταιρό του) αλλά γίνεται έξαλλος αν του κάνει κάποιος το ίδιο.

Ο Έλληνας δεν έχει κανένα πρόβλημα να γίνεται πατριωτάκι του - με το ανάλογο αντίτιμο - μέσα σε μια νύχτα ο Κάχι Κακιασβίλι και πανηγυρίζει τα χρυσά του μετάλλια δικαιολογώντας τον που δεν ξέρει τους στίχους του Εθνικού μας Ύμνου, αλλά κοροϊδεύει π.χ. την Εθνική Γερμανίας στο ποδόσφαιρο, που έχει τον Τούρκο Εζίλ, τον Γκανέζο Μπόατεγκ και τον Τυνήσιο Κεντίρα και γελάει που ο Λοράν Μπλαν μοίρασε σκονάκια στους παίκτες της Εθνικής Γαλλίας, μπας και φιλοτιμηθούν να τραγουδήσουν τη «Μασσαλιώτιδα».

Ο Έλληνας δακρύζει από περηφάνια για τα χρυσά μετάλλια στον στίβο και απαντά στις φήμες για ντόπινγκ με το ατράνταχτο επιχείρημα «όλοι τα ίδια κάνουν, άρα καλά κάνουμε κι εμείς», αλλά μόλις πιαστεί ντοπέ κάποιος ξένος στιβικός πρωταθλητής, ξεσπαθώνει για την μάστιγα του ντόπινγκ και τη βρωμιά του αθλήματος, που έχει οδηγήσει σε ευθανασία τα αθλητικά ιδεώδη και το αρχαίο πνεύμα αθάνατο, που γεννήθηκε στην Ελλάδα (και πέθανε αλλού...)

Ο Έλληνας συγχύστηκε που η Ελλάδα στο μπάσκετ δεν σκίστηκε να κερδίσει τη Ρωσία, αλλά θα το ξεχάσει γρήγορα αν κερδίσουμε τους Ισπανούς το Σάββατο. Αντιθέτως, θα περάσουν πριονοκορδέλα τον Καζλάουσκας και τους παίκτες του αν γυρίσουν στην Ελλάδα χωρίς μετάλλιο στο στήθος, θα θυμηθούν ξανά τα μπουκέτα με τους Σέρβους, το ότι έπρεπε να αυτοτιμωρηθούμε τότε, το πόσο πολλά χρήματα παίρνουν, την αντιπαλότητα μεταξύ Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών που έχει αντίκτυπο και στην Εθνική ομάδα και τα άλλα όμορφα.

Ο ίδιος Έλληνας ένιωσε εθνική ανάταση πέρυσι, που επίσης δεν σκιστήκαμε να κερδίσουμε τη Γαλλία και τελικά χάσαμε από ένα σουτ του Ντε Κολό που αμφιβάλλω αν και ο ίδιος ήθελε να βάλει, αλλά επιστρέψαμε με το χάλκινο στις αποσκευές - νιώθει ακόμα υπερήφανος για την τρίτη θέση και αδιαφορεί για το συγκεκριμένο ματς με τη Γαλλία και την - όποια - μεθόδευση ή αδιαφορία για τη νίκη.

Η εύκολη απάντηση είναι πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και το «όλοι τα ίδια κάνουνε». Δεν θα μπω στη λογική πως μπορεί να νιώθει ο Γάλλος φίλαθλος, ο οποίος έχει δεχτεί απανωτά χτυπήματα τους τελευταίους μήνες: πρώτα η Εθνική ποδοσφαίρου της Γαλλίας πάει στο Μουντιάλ από τη χερούκλα του Ανρί, κλέβοντας τη θέση των Ιρλανδών. Στη συνέχεια στήνεται ανταρσία στα αποδυτήρια, ο Ανελκά βρίζει τον Ντομενέκ, οι παίκτες απέχουν από τις προπονήσεις κι επιστρέφουν σπίτι χωρίς νίκη και εθνικά υπόλογοι.

Και τώρα, η Εθνική τους στο μπάσκετ, κάθεται να χάσει από τους Νεοζηλανδούς για να διαλέξει αντίπαλο, μόνο που λόγω ανικανότητας ή κακοτυχίας χάνει τόσο, ώστε να παίξει με την οικοδέσποινα Τουρκία και όχι με τη Ρωσία. Δεν με νοιάζει τι θα πουν ή πόσο ντρέπονται οι Γάλλοι, ας λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους. Ούτε χρειάζεται να ρωτήσω τον κ. Μπλατ για ποιο λόγο έπαιξαν εναντίον μας αυτοί που δεν παίζουν ούτε στην προπόνηση και γιατί δεν έπαιξε καθόλου ζώνη εναντίον μας ή κάλεσε τάιμ - άουτ όταν η Ρωσία απομακρύνθηκε πολύ στο σκορ από την Ελλάδα. Τον αφήνω να σκούζει υποκριτικά μπας και σώσει την υστεροφημία του.

Για τον δε κ. Τάνιεβιτς, τα λόγια περισσεύουν: θα μας κάνει τον τιμητή ένας άνθρωπος που θα έκανε τα ίδια και χειρότερα, αν είχε χάσει από την Εθνική μας και έπρεπε με τη σειρά του να φροντίσει να μην διασταυρωθεί με τις ΗΠΑ πουθενά, εκτός του τελικού; Ας γελάσω τουρκικά...

Δεν μου άρεσε αυτό που έγινε, από μια ομάδα που είχε το «περηφανόμετρο» σχεδόν πάντα στο κόκκινο. Δεν πιστεύω ότι θα έπεφτε στη λούμπα αυτή ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο άνθρωπος που υπηρέτησε με εντιμότητα και ήθος το ελληνικό μπάσκετ, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής. Δεν καταλαβαίνω την οργίλη αντίδραση του Καζλάουσκας, ούτε τις ξαφνικές του κορόνες για οπαδικά (πράσινα και κόκκινα σε φόντο γαλανόλευκο) πρωτοσέλιδα που αφορούν στην Εθνική και την αποπροσανατολίζουν - εκτός αν αυτός που είχε ξαναπεράσει από τα μέρη μας πριν μερικά χρόνια για λογαριασμό του Ολυμπιακού, ήταν ο δίδυμος αδελφός του ή ο Λιθουανός πάσχει από Αλτσχάιμερ.

Θα συνεχίσω όμως να αγαπώ και να σέβομαι αυτή την Εθνική, παρόλο αυτό που έγινε και άσχετα με το τι θα γίνει με τους Ισπανούς κι αν πάει για μετάλλιο ή γυρίσει πίσω ως 9η του κόσμου. Όποιος αγαπάει πολύ, ξέρει και να συγχωρεί - ειδικά αν δεν σου έχει κάνει και πολλές κουτσουκέλες όλα αυτά τα χρόνια της αγάπης.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr