FC: Φταίτε Πλεσίς, φταίνε κι οι άλλοι...

30 Αυγούστου 2010. Βράδυ. Γραφεία Παναθηναϊκού. Στο τραπέζι των συσκέψεων κάθονται οι κ.κ. Βαρδινογιάννης, Φρέιτας και Νιόπλιας. Κάποιον περιμένουν. Είναι νευρικοί. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Δημήτρης Γόντικας. Παίρνει τη θέση του στο τραπέζι. Η πόρτα κλείνει.

Γ: Κύριοι, σας έχω νέα. Μας πρότειναν παίκτη από τη Λίβερπουλ.
B: Μπα, αυτοί δεν έχουν υπογράψει αποκλειστικό συμβόλαιο αγοραπωλησιών με τον Ολυμπιακό φέτος;
Ν: Έλα πρόεδρε, υπερβάλλεις. Για πες Δημήτρη, ενδιαφέρον ακούγεται αφού ούτως ή άλλως ψάχνουμε σε δύο θέσεις. Αμυντικός είναι ή επιθετικός;
Γ: Ζέστη σήμερα, Νίκο...
Ν: Ορίστε;
Γ: Ζέστη πολλή, λέω...
Ν: Όντως, να πούμε στη γραμματέα ν’ ανοίξει air condition. Δε μου είπες όμως, ποιος είναι και σε ποια θέση παίζει;
Γ: Κοιτάξτε, η θέση είναι σχετικό πράγμα. Το θέμα είναι να είναι καλός παίκτης.
Ν: Οπωσδήποτε, αλλά εμείς ψάχνουμε back up του Σισέ και στόπερ, άμα κάτσει. Στις άλλες θέσεις είμαστε καλυμμένοι.
Φ: Το επιβεβαιώνω κι εγώ. Είμαστε πλήρεις στις υπόλοιπες θέσεις.
Β: Εσένα ποιος σου μίλησε και πετάγεσαι σαν την τσουτσού; Δυο μήνες ψάχνεις παίκτες και τον Γκαρσία μας τον έφερε ο Τσιάρτας. Άντε, δεν την κάνεις με ελαφρά τώρα; Έχεις να πείσεις και τον Μάντζιο να φύγει δανεικός...
Φ: (από μέσα του) Ναι, καλά, αντί να ξοδεύω τα λεφτά σας, σάς κάνω και οικονομία από πάνω κι αυτό είναι το «ευχαριστώ». Χρουμφ...
Γ: Ας μην μακρηγορούμε, κύριοι, οι ώρες είναι κρίσιμες. Σας ανακοινώνω ότι η Λίβερπουλ μας δίνει δανεικό αντί πινακίου φακής τον Νταμιάν Πλεσίς.
Ν: Μα... αυτός δεν είναι ένας 22χρονος «πουθενάς», αμυντικός χαφ και μόνο;
Γ: Τεφαρίκι είναι, Νίκο μου! Τρεχαλατζής, ψηλός, ωραίος, ευθυτενής, φίλος της ραπ, άνθρωπος της κουλτούρας, πρώτο πράμα...
Ν: Ναι, αλλά εμείς...
Γ: Μην κολλάς ρε συ, 8 παιχνίδια έχει παίξει συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις τα τελευταία τρία χρόνια. Στα χέρια σου θα γίνει παίκτης και θα γίνεις και πρώτος μάγκας.
Ν: Αφού εγώ σας είπα ότι θέλω επιθετικό. Δεν παραχωρούν δανεικό τον Πατσέκο ή έστω τον Έκλεστον; Θα γίνουμε και ρόμπα στον κόσμο...
Β: Νίκο, είσαι τόσο αφελής... Εγώ, Δημήτρη, το κατάλαβα το σχέδιο. Τον παίρνουμε, το εμφανίζουμε ως «αρπαγή μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού», ο κόσμος το πιστεύει κι αρχίζει να βρίζεται στα σχόλια των sites και τα ραδιόφωνα και... voila, αίφνης ξεχνάει τα «Τζίγγερ πούλα» κι ενώνεται για τον κοινό σκοπό. Ευφυέστατο!
Γ: Ασε που και αγωνιστικά το καλύπτουμε, λέγοντας ότι ναι μεν ο Πλεσίς έρχεται ως πέμπτος αμυντικός χαφ αλλά αυτό γίνεται διότι ο Κατσουράνης θα χρησιμοποιηθεί ως στόπερ όταν χρειαστεί. Καταπληκτικό;
Ν: Τι να πω, για να το λέτε εσείς έτσι θα είναι...
Β: Που ‘σαι, Φρέιτας, έτσι γίνονται οι σωστές μεταγραφές. Βλέπε να μαθαίνεις μπαλίτσα από τους άρχοντες... Τσάμπα σεμινάρια σου κάνω ρε Φρέεειτας...!

Υ.Γ. Άσχετο με το θέμα, σχετικό (και) με τη Λίβερπουλ: Ο Φερνάντο Μοριέντες αποφάσισε στα 34 του να πάρει τα 204 γκολ του, τα τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τα δύο Σούπερ Καπ της Ουέφα, τα δύο διηπειρωτικά, τα τρία πρωταθλήματα, τα δύο κύπελλα και όλα τα υπόλοιπα που έχει κατακτήσει και να πάει σπίτι του. Με αυτά τα λίγα λόγια, αποχαιρετούμε με σέβας έναν από τους σπουδαιότερους τεχνίτες σκόρερ και έναν από τους ικανότερους κεφαλοσφαιριστές όλων των εποχών.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr