Βουβουζέλες, τζαμπουλάνες και χταπόδια

Η μεγάλη στιγμή φτάνει. Η μεγάλη στιγμή πλησιάζει. Η μεγάλη στιγμή είναι κοντά. Το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για μεγάλη στιγμή δεν είναι… «πάλι κάποια κλισέ μπούρδα θα ακούσουμε»; Και μένα. Όσοι πάλι νομίζετε ότι χρειάζεστε κάποιον να σας προαναγγείλει κάποια μεγάλη στιγμή καλύτερα να φύγετε από αυτό το κείμενο. Το που θα πάτε είναι δικό σας θέμα, μην ξεχάσετε όμως να πάρετε μαζί σας αντηλιακό και ένα μπολάκι με σταφύλια.

Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η μεγάλη στιγμή; Ο τελικός του Μουντιάλ φυσικά. Μετά από ένα μήνα γεμάτο βουβουζέλες, τζαμπουλάνες και χταπόδια είμαστε κοντά στην κορύφωση. Για να γιορτάσω αυτή τη μεγάλη στιγμή έβγαλα από το ντουλάπι μου μια μπάλα που είχα καλά κρυμμένη και άρχισα να την κλοτσάω μέσα στην αίθουσα. Κανείς δεν μου έδωσε όμως σημασία, έτσι αποφάσισα να ανεβάσω λίγο τους ρυθμούς. Άρχισα να την κλοτσάω πάνω στους συναδέλφους που εξακολουθούσαν να μην μου δίνουν καμία σημασία. «Έχει χαζέψει τελείως αυτός;» είπε χαμηλόφωνα ο ένας αλλά στην αρχή έκανα ότι δεν τον άκουσα. Συνέχισα να κλοτσάω την μπάλα περίτεχνα αλλά όπως όλα τα καλά πράγματα έτσι και αυτό τελείωσε κάπως άδοξα. Στην προσπάθεια μου να προσπεράσω το καλαθάκι με τα σκουπίδια σκόνταψα και σωριάστηκα στο έδαφος.

Δεν σας εκνευρίζει όταν οι άλλοι πετάνε τους καφέδες στα σκουπίδια χωρίς να τους αδειάσουν; Εμένα ναι και το διαπίστωσα για μία ακόμη φορά. Το καλαθάκι με τα σκουπίδια αναποδογύρισε και το πάτωμα εκτός από εμένα απέκτησε συντροφιά και τον χυμένο καφέ.

Το χταπόδι έκανε ένα ακόμη βήμα μέσα στη γυάλα του και κάθισε πάνω στη σημαία της Ισπανίας. Όχι ο Πολ. Ένα άλλο χταπόδι που φέραμε στο γραφείο και αρχίσαμε να τεστάρουμε αν έχει και αυτό ανάλογες ικανότητες. Βέβαια ότι σημαία και να βάζαμε μέσα αυτό πήγαινε πάνω στην Ισπανία. Ακόμα και όταν δεν βάλαμε ισπανική σημαία αυτό βγήκε από το νερό σηκώθηκε στον αέρα, βγήκε από το παράθυρο και επέστρεψε λίγα λεπτά μετά με μια σημαία της Ισπανίας κολλημένη πάνω στις βεντούζες του.

Το κοιτάξαμε αποσβολωμένοι. Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το χταπόδι όντως πετούσε. Ξέχασα να σας πω ότι το είχαμε ονομάσει Πέτρο. Ο Πέτρος με τη σημαία της Ισπανίας κολλημένη πάνω του δεν μπήκε στη γυάλα αλλά συνέχισε να αιωρείται.
Όλοι περιμέναμε κάτι σημαντικό να συμβεί. Ο Πέτρος άνοιξε το μικροσκοπικό στόμα του. «Τι κοιτάτε ρε μαλάκες;» είπε το χταπόδι και πέταξε έξω από το παράθυρο. Τρέξαμε προς τα εκεί και το είδαμε να απομακρύνεται. Δίπλα του εμφανίστηκε ένας πήγασος ενώ ένας κένταυρος έπαιζε μια μελωδία στην άρπα του.

Μετά από όλα όσα είχαμε δει, επιστρέψαμε στην αίθουσα. Μία ημέρα απέμενε για τον τελικό του Μουντιάλ. Ολλανδία ή Ισπανία; Ισπανία ή Ολλανδία; Αυτό το ερώτημα ταλαιπωρούσε ακόμα περισσότερο τα ήδη ταλαιπωρημένα μυαλά μας.

«Λοιπόν τι θα φάμε σήμερα;» είπε ο κένταυρος που είχε μπει στην αίθουσα ενώ συνέχιζε να παίζει την άρπα του.

Blood_and_the_city@hotmail.gr