Ο φίλος μου ο Γιάννης, ο Ζιοβάνι και ο Καρεμπέ!

Από χτες το απόγευμα έχουν πέσει πάνω μας να «μας φάνε».

Το κείμενο του Γιάννη Καραλή ξεσήκωσε τους απανταχού φίλους του Ολυμπιακού και κυρίως όσους εκτιμούν την παρουσία του Σωκράτη Κόκκαλη. Το θεώρησαν προσβολή στον αποχωρήσαντα. Καταλαβαίνω την άποψή τους, εξηγώ την αγανάκτησή τους και αντιπαρέρχομαι τα… ζοριλίκια ορισμένων από αυτούς.

Ο Γιάννης κάνει χρόνια αυτή τη δουλειά και έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμά του να γράφει την άποψή του και απέναντι στους αναγνώστες και απέναντι στο Μέσο που εργάζεται.

Στο κείμενο αυτό δεν πρόκειται να υπερασπιστώ το αυτονόητο δικαίωμα του Γιάννη να γράφει την άποψή του. Επίσης, δεν πρόκειται να αποδομήσω μία προς μία τις απόψεις-κατηγορίες εναντίον του Σωκράτη Κόκκαλη. Όπως και ο Γιάννης αφήνει να εννοηθεί στο κείμενό του, ο Κόκκαλης δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά. Ήταν τέκνο του ελληνικού ποδοσφαίρου με όλα του τα παραφερνάλια.

Τα στημένα παιχνίδια, τις δωροδοκίες, τα «πιασίματα» των διαιτητών, τις κυβερνητικές παρεμβάσεις και πάει λέγοντας. Όλα τούτα τα βρήκε ο κ. Κόκκαλης, δεν τα εφηύρε. Ότι τα αξιοποίησε δημιουργικά, επιχειρώντας να σβήσει από τη μνήμη των οπαδών του Ολυμπιακού τα δέκα πέτρινα χρόνια της οδύνης και της απαξίωσης, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Ότι του ξέφυγε η δοσολογία, επίσης. Όλα αυτά μπορούν να μπουν στον λογαριασμό. Να προστεθούν, όμως, ο Ζιοβάνι, ο Καρεμπέ, ο Ριβάλντο, ο Γκαλέτι και όσοι εν γένει ήρθαν και χάρισαν στον κόσμο - που γουστάρει την καλή μπάλα - ωραίες στιγμές.

Αντικειμενική αποτίμηση της πορείας του Σωκράτη Κόκκαλη δεν μπορεί να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη. Κι επειδή θα υπάρξουν πληκτρολόγια που θα συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε υπερθετικούς για τον αποχωρήσαντα Σωκράτη Κόκκαλη, πάει πολύ να ζητήσουμε από τον Γιάννη να στείλει τα χειρόγραφά του στον κάλαθο των αχρήστων.

Ψυχραιμία, παιδιά. Ιδιαίτερα ψύχραιμοι πρέπει να είναι οι «αγνοί και τίμιοι γαύροι», όπως λέει ο Ηρακλής Αντύπας, που χόρτασαν μπαλίτσα τα χρόνια αυτά και δεν αξίζει να χαλάει η διάθεσή τους, επειδή ο Καραλής έχει το θάρρος της γνώμης του και μία γωνιά που του επιτρέπει αλογόκριτα να τη γράφει…