Είμαστε μάγκες;

Μερικές φορές είναι να απορεί κανείς με το μυαλό που κουβαλάμε. Όλοι μας. Χωρίς καμία εξαίρεση και φίλαθλοι και δημοσιογράφοι και οπαδοί και χουλιγκάνοι. Δηλαδή από όλα τα πράγματα του κόσμου που θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα ωραίο βράδυ Κυριακής σαν αυτό της 6ης Ιουνίου η επιλογή μας ήταν να παρακολουθήσουμε αυτή την αστειότητα;

Έπρεπε να σπαταλήσουμε 5-6 ώρες για να δούμε τι; Πόσο θα τελειώσει, αν θα τελειώσει και τι στα κομμάτια θα γίνει με ένα παιχνίδι μπάσκετ. Ελάτε λοιπόν. Μπορούμε καλύτερα. Δεν είμαστε αυτοί.

Μπορεί να φαίνεται ότι έχουμε καταντήσει έτσι όλοι, αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαστε αυτοί. Είμαστε κάτι άλλο, καλύτερο από αυτό. Όχι όλοι μαζί αλλά ο καθένας μόνος του. Το βράδυ που θα σβήσουμε το φως και θα προσπαθήσουμε να κοιμηθούμε. Χωρίς τίποτα και κανέναν να μας επηρεάζει. Σκεφτείτε το . Είμαστε αυτοί; Τόσα και τόσα χρόνια παρακολουθούμε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Έχει μπει στο πετσί μας αυτή η νοοτροπία και αν κάποιος μιλήσει για γήπεδα του εξωτερικού κάποιος θα πεταχτεί και θα πει «έλα μωρέ με τους φλώρους». Άρα είμαστε μάγκες; Τίποτα δεν είμαστε.

Είμαστε απλά μία δυστυχισμένη και κατεστραμμένη κοινωνία. Αυτό είμαστε. Σαν σύνολο. Όχι όμως ατομικά. Ο καθένας μόνος του κάτι μπορεί να κάνει καλύτερο έτσι δεν είναι; Μπορούμε καλύτερα. Δεν είμαστε αυτοί.

Αυτός ο τεράστιος καθρέφτης που μας δείχνει άσχημους και απωθητικούς δεν αληθινός. Δεν είμαστε αυτό που δείχνει μέσα.

Ας κάνουμε λοιπόν τη χάρη στον εαυτό μας. Και λίγο πριν πέσουμε για ύπνο ας σπάσουμε αυτό τον καθρέφτη. Για πάντα.

Blood_and_the_city@hotmail.gr