Ο Νικοπολίδης αντέχει, ο θρύλος μπορεί;

Η χειρότερη στιγμή είναι να επιχειρούνται απολογισμοί πριν βγουν τα γάντια για τελευταία φορά. Η πληροφορία ότι ο Αντώνης Νικοπολίδης ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα δοκάρια δεν είναι αποκύημα της δημοσιογραφικής φαντασίας. Φαίνεται σαν λογική κατάληξη μιας πολυκύμαντης καριέρας.

Ο Αντώνης Νικοπολίδης ίσως είναι ο μόνος τερματοφύλακας που μοίρασε τη σχεδόν εικοσαετή καριέρα του ανάμεσα στους πάγκους και τον αγωνιστικό χώρο.

Για πολλά χρόνια παρακολουθούσε τα ματς από τον πάγκο γιατί μπροστά του βρισκόταν ο εξαιρετικός Βάντσικ. Έτσι όταν αρχίζουν οι λογαριασμοί για την καριέρα του θα πρέπει να προσμετράται και ο πραγματικός αγωνιστικός χρόνος. Υπό την έννοια αυτή δεν συμφωνώ με την άποψη ότι ο βετεράνος πορτιέρο έχει επιβαρυνθεί από την αγωνιστική δράση.

Δέχομαι όμως ότι η αγωνιστική χρονιά ήταν η χειρότερη από τότε που καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού μέχρι σήμερα. Ο Νικοπολίδης βαρύνεται φέτος με ατομικά λάθη που στοίχησαν βαθμούς στον Ολυμπιακό.
Όσοι τα θυμούνται μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτά δεν σχετίζονται με την βαθμιαία επιβράδυνση των ανακλαστικών του Νικοπολίδη. Οι κακές λαβές, οι λάθος υπολογισμοί και το άτσαλο διώξιμο της μπάλας είναι στοιχεία που τα συναντά κανείς σε τερματοφύλακες πλήρους αγωνιστικής ακμής. Μάλλον πρόκειται για λάθη αυτοσυγκέντρωσης και ηρεμίας. Η εξήγηση μπορεί να αποδοθεί στη γενικότερη αναστάτωση που επικρατούσε στα αποδυτήρια και την ομάδα των ερυθρολεύκων.

Άλλωστε και φέτος ο Νικοπολίδης έκανε σωτήριες επεμβάσεις που μαρτυρούσαν ότι τα ρεφλέξ του διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Ένας κακός Ολυμπιακός είχε ορισμένες φορές έναν τερματοφύλακα με κακές στιγμές κάτω από τα δοκάρια του.

Κατά συνέπεια τα κριτήρια για την αποχώρηση ή όχι του Νικοπολίδη δεν πρέπει να είναι αυτά.

Ο κορυφαίος πορτιέρο που χρόνια παίζει στο ανώτατο αγωνιστικό επίπεδο δεν έχει λόγους να συνεχίσει σε μία ομάδα μειωμένης αγωνιστικής ισχύος, με σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας.

Σε έναν Ολυμπιακό μειωμένων αγωνιστικών φιλοδοξιών και άλυτων διοικητικών και αγωνιστικών προβλημάτων, ο Νικοπολίδης περισσεύει.
Αν ο Ολυμπιακός δηλαδή, πριν απ’ όλα, ο πρόεδρος τον επενδύσουν με στόχο την επανάκτηση της κορυφής, το κορμί του Νικοπολίδη θα αντέξει για έναν ακόμα χρόνο. Χωρίς σαφές αγωνιστικό κίνητρο η παρουσία του δεν έχει να προσφέρει τίποτα ούτε στην ομάδα ούτε στον ίδιο. Τότε καλά θα κάνει να κρεμάσει τα γάντια του.