Του Νιόπλια, του Σισέ και του Πατέρα

Επειδή την περασμένη Κυριακή «στραπατσαρίστηκε» η εικόνα του, ορισμένοι αναθάρρησαν, πιστεύοντας ότι και στο Περιστέρι μπορούσαν να συμβούν τα ίδια. Δεν συνέβησαν, διότι ο Νίκος Νιόπλιας δεν βιαζόταν να αποδείξει ότι η ομάδα του είναι καλύτερη από τον Ατρόμητο. Έστειλε ήρεμους τους παίκτες του στο γήπεδο και φρόντισε να μη βρεθεί εκτεθειμένη η άμυνά του.

Η καλή κυκλοφορία -σήμα κατατεθέν του Ατρομήτου- σταματούσε έξω από την περιοχή του Τζόρβα. Η πρώτη και μόνη ευκαιρία του Ατρομήτου καταγράφεται στο δεύτερο ημίχρονο, με σουτ του Μπρίτο που σταμάτησε ο διεθνής πορτιέρο των «πρασίνων». Νίκη καθαρή και δίκαιη, όπως καθαρά και δίκαια παίρνει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα.

Όσοι θέλουν να γκρινιάξουν, έχουν τη δυνατότητα να τα «φορτώσουν» όλα στην αγωνιστική ανυπαρξία του Ολυμπιακού. Η πραγματικότητα έχει άλλη γνώμη. Ο Παναθηναϊκός ήταν σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος καλύτερος από τους αντιπάλους του. Ακόμα και στις ήττες, ήταν για μεγάλα διαστήματα καλύτερος μέσα στο γήπεδο από αυτούς που τον νίκησαν. Για τις ισοπαλίες που έφερε, ούτε λόγος. Ήταν ανώτερος κι έχανε ευκαιρίες «με το τσουβάλι».

Με εξαίρεση ελάχιστες αγωνιστικές, ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας. Είχε στις τάξεις του την «πριμαντόνα» της διοργάνωσης, τον Τζιμπρίλ Σισέ. Έπιασε το ρίσκο της διοίκησης, που αντικατέστησε τον Τεν Κάτε με τον Νίκο Νιόπλια.

Συζήτηση για τις αγωνιστικές αδυναμίες του Παναθηναϊκού χωράει -και μάλιστα μεγάλη. Όσοι βιάζονται να την κάνουν, ας ξεκινούν με την παραδοχή ότι το πρωτάθλημα το παίρνει ο καλύτερος.