Αυτός ο Σκόκο δεν κρατιέται…!

Δύο χρόνια τώρα προσπαθώ να θυμηθώ ένα παιχνίδι του Νάτσο Σκόκο που να το άρχισε και να το τελείωσε με τον ίδιο ρυθμό.

Ο Αργεντινός έχει περίεργη ιδιοσυγκρασία. Το παιχνίδι γι’ αυτόν δεν είναι μια ενιαία διαδικασία που κρατάει ενενήντα λεπτά. Απλά ο ίδιος είναι υποχρεωμένος, να βρίσκεται στο γήπεδο ολόκληρο το ενενηντάλεπτο. Η συμμετοχή του όμως περιορίζεται σε μικρά χρονικά διαστήματα που δεν συνδέονται απαραίτητα με τις ανάγκες της ομάδας του, όπως αυτές διαμορφώνονται από την εξέλιξη του αγώνα. Για παράδειγμα μπορεί να καταδιώκει τον μπακ της πλευράς του ενώ η ΑΕΚ είναι μπροστά στο σκορ και να αδιαφορεί όταν το σκορ είναι ισόπαλο…

Πιθανότατα πρόκειται για συνήθεια που ο Σκόκο κληρονόμησε μικρός στις αλάνες της πατρίδας του. Ωστόσο τις φορές που το παίρνει πάνω του είναι ικανός να αποδιοργανώσει τις άμυνες, ειδικά τις ελληνικές. Η ικανότητά του στο διαγώνιο παιχνίδι είναι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα που έχει. Τα δυνατά φαλτσαριστά χτυπήματα είναι ένα ακόμα. Διαγώνια κίνηση, φαλτσαριστό σουτ και η μπάλα στα δίχτυα του Ρόκκα.

Καλές οι τακτικές και τα συστήματα αλλά η διαφορά γίνεται από τους σπουδαίους παίκτες. Σαν τον Νάτσο Σκόκο. Μια ενέργεια, μια γκολάρα. Άλλη μια ενέργεια παραλίγο γκολ αφού τινάχθηκε και έδιωξε ο Ρόκκα.

Βλέποντας στο γήπεδο τους υπόλοιπους παίκτες της ΑΕΚ και τις ηρωικές τους προσπάθειες να κρατήσουν τη νίκη απέναντι στον υποβιβασμένο αλλά παθιασμένο Πανθρακικό, καταλάβαινες ότι ο Σκόκο είναι η πριμαντόνα μιας κατά τα άλλα μέτριας ομάδας.

Μπορεί οι μάνατζερ του Σκόκο να είναι ξιπασμένοι απαιτώντας εδώ και τώρα την μεταγραφή του πελάτη τους. Όμως αυτή η μέτρια ομάδα δύσκολα μπορεί να κρατήσει στις τάξεις της έναν τόσο καλό παίκτη. Αρκεί το καλοκαίρι να έρθει πρόταση από ομάδα του εξωτερικού και με καλά λεφτά. Έστω πρόταση από τον… Παναθηναϊκό με πάρα πολύ καλά λεφτά.

Μέχρι τότε ο Νάτσο Σκόκο θα χαρίζει κάποιες στιγμές πλούσιας ποδοσφαιρικής φαντασίας στους οπαδούς της ΑΕΚ.