Η πίεση φέρνει... Μέιρα

Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στον βαθμολογικό πίνακα του ελληνικού πρωταθλήματος η αδυναμία του Παναθηναϊκού να αποκτήσει τον στόπερ που θα ήθελε, στην παρούσα χρονική στιγμή , δεν αποκλείεται να του βγει και και σε καλό.

Το γεγονός πως εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια ή αν προτιμάτε από την εποχή του Ρενέ Χένρικσεν και μετά, το... μακρινό 2006 δηλαδή, οι πράσινοι δεν έχουν καταφέρει να βρουν αξιόπιστη λύση για τα μετόπισθεν ασφαλώς και χρεώνεται στην διοίκηση κατά πρώτο λόγο και ενδεχομένως και στους προπονητές που κάθησαν στον πάγκο αυτή την περίοδο. Στην διοίκηση, είτε επειδή το τμήμα σκάουτινγκ του συλλόγου υπολειτουργούσε, είτε γιατί το χέρι δεν έμπαινε βαθιά στην τσέπη, είτε γιατί τα πολλά χρήματα για την απόκτηση αμυντικού θεωρούνταν πολυτέλεια. Στους τεχνικούς, είτε για την...σιωπή τους, είτε για λανθασμένες επιλογές, είτε για την προσπάθεια τους να καλύψουν την διοίκηση. Ο μοναδικός προπονητής του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, που βγήκε και δήλωσε απερίφραστα το αυτονόητο, πως ο Παναθηναϊκός δηλαδή χρειάζεται έναν ποιοτικό κεντρικό αμυντικό, ήταν ο Νίκος Νιόπλιας.

Η προσπάθεια αυτή την χειμερινή μετεγγραφική περίοδο έγινε, αλλά για ακόμα μία φορά φαίνεται να πέφτει στο κενό. Η αποτυχία αυτή μοιάζει να είναι μάλλον η τελευταία, που μπορεί να "περάσει" δίχως καταστροφικές αγωνιστικές συνέπειες. Το συν επτά από τον Ολυμπιακό παρέχει ένα αρκετά αναπαυτικό μαξιλαράκι ασφαλείας, παρά το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί κι αυτό κυρίως λόγω των προβλημάτων του Ολυμπιακού, τα οποία δύσκολα μπορούν να βρουν λύση την φετινή σαιζόν. Σ' αυτό το γεγονός προσθέστε την συγκυρία της βελτίωσης της απόδοσης του Σεντρίκ Καντέ. Ο στόπερ από το Μάλι έχοντας πάρει παιχνίδια στα πόδια του από τον Νιόπλια, δείχνει να έχει ανέβει επίπεδο και να έχει σταθεροποιήσει την απόδοση του. Τα προσόντα δεν του λείπουν μια και γρήγορος είναι και αλτικός, αλλά και ικανός στο μαν του μαν. Αυτό που του λείπει, για την ώρα, είναι η δυνατή προσωπικότητα. Αυτή που θα εμπνεύσει, θα καθοδηγήσει και θα δώσει σιγουριά και στους υπόλοιπους της άμυνας. Στοιχεία που ψάχνει ο Παναθηναϊκός στην αγορά δηλαδή. Παρ' όλα αυτά, αν ο Καντέ αποδείξει πως μπορεί να τελειώνει παιχνίδια χωρίς να υποπίπτει σε τουλάχιστον ένα τραγικό λάθος, όπως συνέβη με τον Πανθρακικό θυμίζοντας έντονα Νασίφ Μορίς, τότε η χρονιά βγαίνει κι έτσι.

Το ερχόμενο καλοκαίρι όμως τα πράγματα αλλάζουν. Τότε θα υπάρχει μπροστά η πρόκληση της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, με την απ' ευθείας πρόκριση στην φάση των ομίλων, αν φυσικά στεφθεί πρωταθλητής. Τότε περιθώρια δεν θα υπάρχουν. Ούτε καν χρονικά,. Η προσθήκη θα πρέπει να γίνει νωρίς νωρίς για να μην χαθεί ως συνήθως η προετοιμασία. Η προεργασία θα πρέπει να έχει γίνει ήδη. Αυτή την περίοδο εκ των πραγμάτων οι επιλογές είναι περιορισμένες. Ελάχιστες είναι οι ομάδες που θα δεχθούν να παραχωρήσουν βασικούς ποδοσφαιριστές τους στην μέση της σαιζόν, πόσο μάλλον ως δανεικούς. Η πίεση δεν είναι καλός σύμβουλος κι απ' το να αποκτηθεί καποιος απλώς γιατί ... "πρέπει" μοιάζει προτιμότερο το σενάριο της καλοκαιρινής αναζήτησης. Ηδη η πίεση είχε αρχίσει να επηεράζει αρνητικά στρέφοντας τους υπεύθυνους της ομάδας σε επιλογές καλών μεν ποδοσφαιριστών, αλλά όχι με τα χαρακτηριστικά που έψαχναν αρχικώς, με φωτεινό παράδειγμα το ενδιαφέρον για τον Φερνάντο Μέιρα, που έχει μεν ποιότητα, αλλά "killer" δεν είναι σε καμία περίπτωση. Εκτός απ' αυτό, από το 2008 που έφυγε από την Γερμανία και την Στουτγκάρδη η καριέρα του βρίσκεται σε καθοδική πορεία, απογοητεύοντας στη Γαλατά και φεύγοντας για το όχι και πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα στον κόσμο, το ρωσικό. Το πρωτάθλημα δε που πήρε με τη Στουτγκάρδη το 2007 είναι ο μοναδικός τίτλος στην καριέρα του μέχρι τώρα.