Μετά από εσένα, Ζίκο, τι;

Όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης ανακοίνωνε την λύση της συνεργασίας με τον Τιμούρ Κετσμπάγια είχα εκφράσει, στο ραδιόφωνο τότε, τις σοβαρές αμφιβολίες μου για την ορθότητα της απόφασης. Ο Γεωργιανός είχε κριθεί και αξιολογηθεί πρόχειρα και βιαστικά υπό το βάρος του κόσμου, που δεν ξεχνούσε το… κιτρινόμαυρο παρελθόν του και ζητούσε το… κεφάλι του.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε και οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται ξανά στο ίδιο σημείο. Ένα ακόμα… κεφάλι «έπεσε», αυτό του Ζίκο. Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, απολύτως δικαιολογημένα, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία στην παρούσα φάση. Το δεδομένο είναι πως ο ρόλος του προπονητή στον Ολυμπιακό έχει εκφυλιστεί προ πολλού και οι συνέπειες αυτής της τακτικής έχω την αίσθηση πως θα ταλανίζουν για αρκετά χρόνια από εδώ και πέρα την ομάδα.

Τις περισσότερες φορές η αξιοπιστία και η σοβαρότητα ενός συλλόγου, θα πρέπει να μπαίνει πάνω από οτιδήποτε άλλο κι αυτό στον Ολυμπιακό μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει. Αναρωτιέμαι ποιος σοβαρός τεχνικός, ρίχνοντας πρώτα μια ματιά στο ιστορικό των διαδοχικών αλλαγών στον πάγκο, θα «πετάξει» από την χαρά τους μόλις του γίνει πρόταση έστω και με δέλεαρ την συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ; Πάντα θα περνάει από το μυαλό του η σκέψη πως μπορεί να προσθέσει μία μαύρη σελίδα στην καριέρα του φεύγοντας, ενδεχομένως χωρίς λόγο και αιτία, ως αποτυχημένος από ένα υποβαθμισμένο έτσι κι αλλιώς πρωτάθλημα, το ελληνικό.

Σε τελική ανάλυση, το κύρος του συλλόγου θα έπρεπε να μπαίνει πολύ πιο πάνω από έναν ακόμα τίτλο, ανάμεσα στους πολλούς που έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια, ο Ολυμπιακός στη συγκεκριμένη περίπτωση. Προκειμένου λοιπόν, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, να «καεί» ένας ακόμα προπονητής, που θα βρεθεί τώρα, στην τούρλα του… Σαββάτου δηλαδή και πιθανότατα θα απολυθεί στο τέλος της σαιζόν, ας μείνει ο Μπάντοβιτς με τον Νινιάδη να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά και… βλέπουμε. Η επόμενη επιλογή τεχνικής ηγεσίας στον Ολυμπιακό θα είναι πιθανότατα η πλέον κρίσιμη τα τελευταία χρόνια, κι αυτό γιατί ο πάτος του βαρελιού στον συγκεκριμένο τομέα είναι ορατός. Η σιγουριά της επιλογής είναι αυτή που θα εξασφαλίσει και την στήριξη που χρειάζεται ένας οποιοσδήποτε επαγγελματίας προκειμένου να έχει αποτέλεσμα η δουλειά του. Και αυτή ακριβώς η στήριξη είναι που απουσιάζει από το λιμάνι εδώ και καιρό. Ακόμα κι αν χαθεί και… καμία κούπα. Δεν θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου. Ίσως όμως δημιουργηθεί μία ομάδα, με την πραγματική έννοια της λέξης «ομάδα».