«Africa… United»!

Χάθηκε να του πάρουνε μια γραβάτα, μια ζώνη με περιποιημένη αγκράφα ή τέλος πάντων κάτι από αυτά που παίρνουνε τα παιδιά στις γιορτές των γονιών τους; Μόνο που ο Σταύρος και η Λουλού, αντί να πάρουν έναν πουροκόφτη για τον Μάκαρο, πήγαν και του αγόρασαν τον Σμολάρεκ.

Ερχεται ο Πολωνός στην Καβάλα και αντί από την ευγνωμοσύνη του να σφυρίζει ο «Big Mac» κι αυτός να γαβγίζει, πάει και κάνει δηλώσεις στις εφημερίδες της μακρινής πατρίδας του ότι η Καβάλα έπαιξε μυστήρια στο ματς με τον Λεβαδειακό και ότι ο Σταύρος «The Kid» Ψωμιάδης κάθεται στα επίσημα και στέλνει μπράβους για να διώχνει παίκτες από τον πάγκο. Και να ρωτήσω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό τον άθλιο Πολωνό:

πόσα παιχνίδια του Λεβαδειακού με την Καβάλα έχεις δει, ρε Εμπι, και το συγκεκριμένο σου φάνηκε περίεργο; Και πού έμαθες να ξεχωρίζεις τους μπράβους για να ξέρεις ότι αυτοί που πηγαίνουν στον πάγκο είναι παιδιά του «παιδιού»; Και για ν' αποδείξω πόσο δύσκολη είναι η αναγνώριση του γνήσιου μπράβου, θα διηγηθώ μια παλιά ιστορία.

Πριν από αρκετά χρόνια, έπειτα από ένα επεισοδιακό ματς του Πανιωνίου με τον ΟΦΗ, η χαρούμενη ατμόσφαιρα μεταφέρθηκε στ' αποδυτήρια. Ενώ, λοιπόν, γινόταν το σύστριγγλο στον διάδρομο έξω από την αίθουσα της συνέντευξης Τύπου βρέθηκα φάτσα με τον Εγκε Γκέραρντ. Δεν είχα ακόμα κάνει τηλεόραση για να είναι το πρόσωπό μου γνωστό. Με κοίταξε για μια στιγμή στα μάτια και μετά άρχισε να φωνάζει:

«Δείτε τώρα που μας κουβαλήσανε και μπράβους». Με τα ανωτέρω θέλω να πω ότι καταλαβαίνω πόσο εύκολο είναι σε στιγμές έντασης ένα άγνωστο πρόσωπο πάνω σε ένα μεγάλο σώμα να παρεξηγηθεί, αλλά να περάσει προπονητής μέλος του διοικητικού συμβουλίου για μπράβο είναι παγκόσμια πρώτη. Τέλος πάντων, ανεξάρτητα από τους λόγους που ο Γουίλι Σαμαβάρι βρέθηκε στο Δ.Σ., είτε για προστασία στους ανθρώπους του Ρέμου είτε για να προστατεύει τις επενδύσεις άλλων, ο Ηρακλής στραβά αρμενίζει. Επίσης, δεν νομίζω ότι η ιστορία με τον Λαντάνι είναι λύση. Εκτός αν ο Ισραηλινός είναι μπροστινός άλλου, τα περί επενδύσεων δεν πείθουν ούτε για πλάκα.

Ο Ρέμος, φυσικά, το μόνο που θέλει είναι να βρει έναν αγοραστή για να εγγυηθεί την αποπληρωμή των προσωπικών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει, να του δώσει τις μετοχές και να πηγαίνει. Και, όπως έγινε με τους μετόχους της ΑΕΚ και τον Bob Kozonis, δεν έχει καμία διάθεση να σκαλίσει το παρελθόν των υποψήφιων αγοραστών. Στο Υπουργείο Πολιτισμού, όμως, όλα αυτά τα ούφα που έχει βάλει ο George, έστω και τυπικά, δεν νιώθουν την υποχρέωση να εξετάσουν ποιοι είναι αυτοί που εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο;

Από τον ΟΠΑΠ ο Γιάννης Σπανουδάκης, που έχει και εμπειρία από αθλητισμό, μια και ήταν διευθύνων σύμβουλος στο 2004, δεν κάνει μια προσπάθεια για να τους τσιγκλίσει; Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού συνεχίζει να υπάρχει ή την καταργήσανε; Ο,τι είναι να γίνει ας γίνει σύντομα, γιατί στην εποχή του στοιχήματος όποιος μπαίνει στο ποδόσφαιρο πρέπει να μένει σε γυάλινο σπίτι.

Γιατί σε σπίτι με κάγκελα στα παράθυρα αποκλείεται να μείνει. Ετσι όπως έχουμε κάνει τον νόμο περί εξαγοράς ποινών στην Ελλάδα, για να μπεις φυλακή ή θα πρέπει να είσαι serial killer ή άφραγκος. Εχοντας περάσει από τη Βουλή νόμος σύμφωνα με τον οποίο σε περίπτωση καταδίκης μπορεί να εξαγοραστεί μέχρι και ποινή πέντε χρόνων, όποιος στην Ελλάδα έχει φράγκα μπορεί να πηδάει και να πληρώνει.

Είκοσι χιλιάρικα η πενταετία έχει πάει η ταρίφα και αν τα έχεις μπορείς να εξαγοράζεις ποινές, έστω κι αν το σύνολό τους είναι μεγαλύτερο μετά τη συγχώνευση. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος –ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε– έχει ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας τέσσερις φορές. Δίνει 80 χιλιάρικα και σπατσάρει, από τις κομπίνες όμως έχει βγάλει τα 100πλάσια. Θα φτάσουμε, δηλαδή, να εμφανίζονται απατεώνες με το κομπιουτεράκι και να υπολογίζουν αν από την πράξη θα βγάλουν περισσότερα απ' όσα θα δώσουν για την εξαγορά της ποινής.

Τι σόι Δικαιοσύνη είναι αυτή που η ποινή αλλάζει ανάλογα με τα φράγκα που έχει ο καθένας; Και θα καγχάσω α λα Σωκράτης αν κάποιος πει ότι και οι πλούσιοι και οι φτωχοί τιμωρούνται. Ποια είναι πιο σοβαρή ποινή για κάποιον που έχει μερικά εκατομμύρια ευρώ; Να κάτσει ενάμιση χρόνο φυλακή ή να δώσει 20 χιλιάρικα και να την κάνει; Είκοσι χιλιάρικα δίνει κάθε χρόνο στη «Σπονδή» και θα τα λυπηθεί για να μείνει έξω από τον Κορυδαλλό;

Τι απομένει ως λύση του φτωχού για να γλιτώσει την μπουζού; Η τρέλα. Αν κρίνει το δικαστήριο ότι δεν είχε σώας τας φρένας και τον απαλλάξει. Οποιος, λοιπόν, δεν ξέρει πώς να κάνει τον τρελό, δεν έχει παρά να πάει στο Καραϊσκάκη ή να ενοικιάσει την κασέτα «Africa United», την ύπαρξη της οποίας πληροφορήθηκα από τον αναγνώστη Γ.Σ. Η υπόθεση της ταινίας:

«Ο Ζίκο, ένας τρελός προπονητής, έρχεται από το Μαρόκο στην Ισλανδία αναζητώντας την τύχη του. Δημιουργεί μια δική του επιχείρηση, η οποία ύστερα από δέκα χρόνια λειτουργίας χρεοκοπεί…». Τέτοια βλέπει ο πρόεδρος και τρελαίνεται με το τι μπορεί να γίνει στον Ολυμπιακό αν ο Ζίκο μείνει μια δεκαετία και ετοιμάζει τον διάδοχο πριν ο «λευκός Πελέ» κάνει τον Θρύλο «Africa United».