Για όλα φταίει η κακή προξενήτρα

Δεν στενοχωριέμαι για τον «λευκό Πελέ». Στη διαδρομή του στο ποδόσφαιρο η στάση του στον Ολυμπιακό δεν θα είναι παρά μία υποσημείωση στην καριέρα του. Επίσης για να λέμε του Πελέ το δίκιο αλλά και του προέδρου, η άδεια των εννέα ημερών έμοιαζε «κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα». Τους φίλους του ήθελε να δει, ήθελε να τσεκάρει αν η μύτη στο άγαλμά του πέτυχε, να αράξει ήθελε στη Βραζιλία... τέλος πάντων, ό,τι και να ήταν το μόνο σίγουρο είναι ότι από την πρώτη μέρα φάνηκε πως ο Ζίκο την προπονητική στον Ολυμπιακό τη βλέπει από τη light πλευρά της.

Να μην κακοκαρδίσει κανέναν, να χτυπήσει και 10 φάουλ για να πάρουν μια ιδέα από την τέχνη, αλλά όχι και μονιμότητες. Τέλος πάντων, όποιος συνέστησε στον Κόκκαλη να πάρει τον Ζίκο, όταν ο πρώτος γουστάρει τους προπονητές οπαδούς και ο δεύτερος την καλή καρδιά, δεν είναι καλή προξενήτρα. Οπότε μια που τα ζευγάρια δείχνουν τον πολιτισμό τους όχι όταν βρίσκονται, αλλά όταν χωρίζουν, ένα πολιτισμένο «διαζύγιο» μοιάζει η καλύτερη λύση με τα παιδιά, δηλαδή τους παίκτες, να μένουν στην κηδεμονία του προέδρου και αν βρει –για να λέμε και τη μαύρη αλήθεια για τον «λευκό»– παίκτη που να παίζει μπροστά αριστερά να μου τρυπήσετε τη μύτη.

Για να ξηγηθούμε και λίγο Liddell Hart, στην άλλη πλευρά του πάγκου ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μπορεί να είναι ικανοποιημένος, αλλά όχι και σίγουρος. Γιατί η σχέση του με τους μετόχους της ΑΕΚ και πιθανόν με τους νέους διοικούντες ελάχιστα θα επηρεαστεί από τα αποτελέσματα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η νέα διοίκηση θα ακολουθήσει την πεπατημένη περιμένοντας το πρώτο άσχημο αποτέλεσμα για να σχολάσει τον Μπάγεβιτς ή θα το κάνει ύστερα από επιτυχία, για να δείξει ότι είναι ζήτημα αρχών και όχι αποτελεσμάτων. Ανεξάρτητα πάντως από το τι θα συμβεί, καθαρά αγωνιστικά ο Μπάγεβιτς μπορεί να βάλει στη ζώνη του το σκαλπ του «λευκού Πελέ», αφού σε ένα από τα πιο άνισα σε δυναμικότητα ντέρμπι των τελευταίων δεκαετιών έδεσε τον Ολυμπιακό κόμπο από δεξιά και αριστερά, κατά συρροήν και έξιν.

Αναφερόμενος λοιπόν στις πτέρυγες να πω και δύο πράγματα για τη μετάδοση του ντέρμπι. Κατά πρώτον να εμφανίζεται ο Καραβίτης ως ουδέτερος επειδή έχει παίξει σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ δεν είχε νόημα, αφού ο άνθρωπος κοίταζε μόνο τον Ολυμπιακό. Με τον Μίχο ως δεύτερο σχολιαστή και με τον Αντώνη Κατσαρό να μιλάει και να σκέφτεται «έτσι μιλάνε οι ολυμπιακοί ή θα με παρεξηγήσουνε;» η μετάδοση έγινε σώβρακα.

Οχι μόνο στην κατακύρωση του γκολ του Ολυμπιακού που ο Κατσαρός μόνο που δεν φώναξε «Κύριε, Κύριε, γιατί με εγκαταλείπεις;» μέχρι να βρεθεί κάποιος και να πει ότι μοιάζει έγκυρο, αλλά σε όλη τη μετάδοση που η ώρα περνούσε και η ελληνική ομάδα δεν μπορούσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Το «ελληνική» το γράφω διότι ο Κατσαρός έκανε αυτό που γίνεται στα ματς των ελληνικών ομάδων με τις ξένες, αλλά που έχουμε μάθει να το δεχόμαστε.

Οι ελληνικές ομάδες κερδίζουν ή χάνουν τα ματς, παίζουν καλά ή σέρνονται, πρέπει να προσέξουν να κρατήσουν το αποτέλεσμα ή να ανεβάσουν ρυθμό, επειδή ο χρόνος περνάει και για τον αντίπαλο ας ενδιαφερθεί ο Φινλανδός που θα κάνει τη μετάδοση στο μακρινό Ελσίνκι.