Ο Σισέ οδηγεί τον ΠΑΟ, κάνοντας τη διαφορά στο πρωτάθλημα

Ο ΠΑΟ ξέφυγε 5 βαθμούς από τον Ολυμπιακό μέσα σε δύο αγωνιστικές εκμεταλλευόμενος το καλό του πρόγραμμα. Αγωνιστικά ο ΠΑΟ έχει αλλάξει ελάχιστα (έως καθόλου) περνώντας από τον Τεν Κάτε στον Νιόπλια και θα ήταν εγκληματικό αν συνέβαινε το αντίθετο, αφού και με τον Ολλανδό έπαιζαν οι καλύτεροι και με τρόπο στους ίδιους οικείος Η μεγάλη διαφορά από πέρυσι έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Τζιμπρίλ Σισέ: ο Γάλλος αποδεικνύει ότι όταν αγοράζεις παίκτες δέκα εκατομμυρίων ευρώ αλλάζεις την τύχη σου.

Οι προηγούμενοι που έπαιζαν στη θέση του φορ μετά τον Βαζέχα (Κωνσταντίνου, Ολισαντέμπε, Μάντζιος, Ροντρίγκο Σόουζα, Ν'Ντόι), 13 γκολ είναι ζήτημα να έχουν βάλει μία φορά στην καριέρα τους σε ολόκληρο το πρωτάθλημα! Με τον Εργοτέλη ο Γάλλος απλοποίησε τα πράγματα βάζοντας δύο γκολ από το πουθενά και ασκώντας στην άμυνα του Καραγεωργίου αληθινή τρομοκρατία, που όμοιά της δεν είχε γνωρίσει από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος.

Παρά τις αδυναμίες (η άμυνα εξακολουθεί να «χορεύει», τα άκρα είναι ακάλυπτα και ειδικά ο Σπυρόπουλος έμενε εκτεθειμένος στο πρώτο ημίχρονο), ο ΠΑΟ έχει αποκτήσει δυναμική πρωταθλητή χάρη στην καλή του επίθεση και την έλλειψη φόβου ν' ανοίξει το παιχνίδι του: με τον Εργοτέλη δεν έπαιξε για να κερδίσει 1-0, αλλά 4-3! Στην Ξάνθη παίζει την πιθανότητα το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στον β' γύρο να έχει απλώς διαδικαστικό χαρακτήρα.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται μετά την ήττα από την ΑΕΚ σε κρίση, καθώς γεμίζει αμφιβολίες τη στιγμή που ο βασικός του αντίπαλος αποκτά σιγουριά. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα ελπίδες γιατί ο ΠΑΟ στον δεύτερο γύρο έχει να παίξει 5 ματς με αντιπάλους που πέρυσι δεν κέρδισε (Αστέρα, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Λάρισα και το ντέρμπι), ενώ πρέπει να πάει και στην Ξάνθη, τη Νέα Σμύρνη και το «Βικελίδης»: το πρόγραμμα του πρωτοπόρου είναι δύσκολο. Ομως, για να έχει ελπίδες, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να διορθώσει πάρα πολλά: κυρίως να ξαναθυμηθεί τρόπους να κερδίζει τα ματς εύκολα πρεσάροντας και σκοράροντας όπως έκανε πέρυσι, κυρίως στην έδρα του.

Ο Ολυμπιακός εξαιτίας των τραυματισμών έκανε ένα συγκινητικό πρώτο γύρο παρουσιάζοντας μια ομάδα εργατική, σχεδόν προλετάρια. Οι επιστροφές παραδόξως του έκαναν κακό γιατί ξανάφεραν στο φως τις τεράστιες αδυναμίες του επιθετικού του παιχνιδιού τώρα που αυτό έγινε πάλι ζητούμενο. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τα ντέρμπι του πρώτου γύρου πρεσάροντας και περιμένοντας: ακόμα και με τον ΠΑΟ (στο πρώτο ημίχρονο ειδικά) βασίστηκε στην άμυνά του. Οταν απέναντι στην ΑΕΚ (μετά τις -εσπευσμένες σε κάποιες περιπτώσεις- επιστροφές του Γκαλέτι, του Ντιόγο, του Τοροσίδη, του Μαρέσκα, του Μέλμπεργκ) απέκτησε την υποχρέωση να κάνει παιχνίδι, χάθηκε στο γήπεδο.

Η ΑΕΚ τον κέρδισε χρησιμοποιώντας τη συνταγή του: αναμονή, πίεση στη μέση, καλή άμυνα και τρέξιμο στην κόντρα κυρίως με τον Τζεμπούρ, που αποδιοργάνωσε την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, την ώρα που ο Σκόκο θύμισε ότι κανείς δεν ξέρει στην Ελλάδα πιο πολλή μπάλα από αυτόν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αν κάτι έδειξε το ντέρμπι είναι ότι όλα τα προηγούμενα πειράματα του θριαμβευτή Μπάγεβιτς (με τους Γκερέρο, Χέρσι, Παυλή, Ταχτσίδη, Γιάχιτς στόπερ, Γκέντσογλου, Λεονάρντο κ.λπ.) ήταν άχρηστα και αχρείαστα: η καλύτερη ενδεκάδα της ΑΕΚ ήταν αυτή που έπαιξε στο Καραϊσκάκη, ειδικά αν ο Σάχα περνά παρατεταμένο ντεφορμάρισμα.

Κατά τα άλλα, στην Τούμπα είδαμε τον ΠΑΟΚ του Σάντος να κερδίζει όπως ξέρει κι όπως ο προπονητής του θέλει, δηλαδή ακυρώνοντας τον αντίπαλο και αδιαφορώντας για το θέαμα, στο Περιστέρι είδαμε τον καλύτερο Αρη του Εκτορ Κούπερ (τετράγωνο, πιεστικό, σοβαρό και γρήγορο), στη Λάρισα είδαμε τον μεγάλο Μετίν και στην Καβάλα ένα από τα καλύτερα ματς του πρωταθλήματος. Αν κάποιος έστειλε ένα μήνυμα αυτή την αγωνιστική ήταν ο Λεβαδειακός: είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει…