Ο Ολυμπιακός παραμένει το μεγάλο φαβορί

Aν οι φίλοι του Ολυμπιακού απογοητευτούν μετά την ήττα από την ΑΕΚ και πι- στέψουν ότι το πρωτάθλημα τελείωσε για την ομάδα τους, καήκαμε, αγαπητέ αναγνώστη. Κάτι τέτοιο θα σημάνει τόσο την καταστροφή του αθλητικού Τύπου –θα βλέπεις το πανελλαδικό δελτίο πωλήσεων και θα νομίζεις ότι είναι βιβλιάριο καταθέσεων συνταξιούχου στην Αγροτική– όσο και των ονειρικών βραδιών της Πέμπτης.

Με τον Παναθηναϊκό στο +5 και τους Ολυμπιακούς να έχουν παραδώσει πνεύμα και όπλα από την αρχή του δεύτερου γύρου, ούτε ο Παύλος ο Σαλονικιός δεν θα 'χει το κουράγιο να γκρινιάξει για την κατάντια του πολυμετοχικού.

Αναλογιζόμενος το μέγεθος της συμφοράς που μπορεί να μας βρει, οφείλω να προσπαθήσω να αναπτερώσω το πεσμένο ηθικό των φίλων του Θρύλου. Και να τους πω ότι τίποτα δεν τελείωσε ακόμα, διότι η ήττα από την ΑΕΚ μπορεί να ήταν εκτός προγράμματος, ήταν όμως εντός προβλέψεων. Του Πητ Παπαδάκου. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό…

Το διακεκριμένο μέντιουμ, μιλώντας πριν από λίγες μέρες στο «Φως» και τον Θέμη Σινάνογλου, βουλωμένο Ζίκο είχε διαβάσει: «Ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει τώρα πολύ το ματς με την ΑΕΚ». Ο Πητ είχε δει το κακό να έρχεται και το είχε δηλώσει έγκαιρα. Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό η πρόβλεψή του δικαιώθηκε και έχασε...

Διότι αν οι παίκτες του έκαναν το λάθος να κερδίσουν και άλλαζαν τα μελλούμενα, τότε, σύμφωνα με τη θεωρία του αστρογαλαξιακού ντόμινο, και οι υπόλοιπες προβλέψεις του Πητ θα πήγαιναν στον κουβά. Θα είχε χαλάσει η ακολουθία της ενόρασης.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, όπερ εστί και η επόμενη και πιο σημαντική μαντεψιά του Παπαδάκου θα βγει αληθινή: «Θα υπάρξει γερή κόντρα με τον Ολυμπιακό και ο Παναθηναϊκός δεν θα αντέξει τον Φλεβάρη. Θα χάσει 1-2 ματς που δεν θα έπρεπε να χάσει και ο Ολυμπιακός θα τον περάσει και θα κρατήσει τη διαφορά έως το τέλος».

Πρόεδρε, σε ξορκίζω στην αγάπη μας για την Ψαρρού και τον Μπότο, να με ακούσεις. Πριν προβείς στα ειωθότα, δες το πράγμα από τη σωστή οπτική του γωνία. Στην πραγματικότητα δεν χάσαμε από την ΑΕΚ. Μία διευκόλυνση κάναμε απλώς στη μαγική σφαίρα του Πητ, για να μην αλλάξουμε το πεπρωμένο. Εμείς θα το πάρουμε και φέτος.

Ακουσα, φίλε αναγνώστη, πολλά αρνητικά σχόλια για την περιγραφή τού –επανακάμψαντος στο βασίλειο του εθνικού σπορτκάστερ– Αντώνη Κατσαρού και τις παρατηρήσεις του Πέτρου Καραβίτη, τα οποία θεωρώ κακόβουλα και εκ του πονηρού.

Οσοι υποστηρίζουν ότι οι δυο τους αντιμετώπισαν την ΑΕΚ λες και οι παίκτες της ήταν οι 11 μακελάρηδες που ήρθαν στο λιμάνι για να βάλουν φωτιά στα σπαρτά και να μαγαρίσουν τις γυναίκες μας, είθε να καούν στην κόλαση, ενώ θα προσπαθούν να λύσουν τον αιώνιο γρίφο: η ΕΡΤ αγόρασε τα δικαιώματα του Ολυμπιακού ή ο Ολυμπιακός της ΕΡΤ; Είναι το λιγότερο που τους αξίζει, αφού σκοπίμως στέκονται στο δέντρο και όχι στο δάσος.

Οπου δάσος το μοναδικό στα χρονικά κατόρθωμα του Αντώνη και του Πέτρου να συγκινήσουν τόσο πολύ τους ΑΕΚτσήδες, ώστε να στενοχωρηθούν περισσότερο αυτοί επειδή δεν μέτρησε το γκολ του Τοροσίδη, παρά οι Ολυμπιακοί.

Διότι ο αγνός φίλος της «Ενωσης», ακούγοντας καθ' όλη τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου τον Καραβίτη να φυσάει, να ξεφυσάει και να αγκομαχά λέγοντας «δεν βλέπω το παιχνίδι να γυρνάει. Δυστυχώς» και τον Κατσαρό να σιγοντάρει, λύγισε. Σου λέει «εμείς έτσι και αλλιώς για πρωτάθλημα δεν πάμε, στόχους δεν έχουμε, ας πάει και το παλιάμπελο. Ας το γυρίσει το παιχνίδι ο Ολυμπιακός, να πάει στον διάολο. Μη μας πάθει τίποτα ο Πέτρος και το 'χου- με βάρος στη συνείδησή μας μετά». Τον έριξαν στο φιλότιμο τα αγόρια μου...

Μιλώντας για φιλότιμο, το μυαλό μου πηγαίνει, θέλοντας και μη, στον αδίστακτο εκ Βραζιλίας ορμώμενο ρεπατζή προπονητή, η αναισθησία του οποίου είναι άνω ποταμών. Αν ο Ζίκο διέθετε ψήγματα έστω ευθιξίας, εκεί γύρω στα μισά της «Αθλητικής Τετάρτης» θα έπρεπε να πράξει τα δέοντα και να υποβάλει την παραίτησή του.

Κι αν τα αρνητικά για εκείνον σχόλια ενός καταξιωμένου, έμπειρου, πολυνίκη τεχνικού όπως είναι ο Πέτρος Μίχος –οι αναλύσεις του οποίου διδάσκονται μαζί με το «Football Analysis» του Χριστόπουλου, στα μεγαλύτερα προπονητικά Forum της Ευρώπης– δεν τον έκαναν να κοκκινίσει, οι κρίσεις του Πουρουπουπού και της Αννας Καραμανλή θα έπρεπε τουλάχιστον να τον προβληματίσουν.

Ο Παύλος μου σχολίασε την απόφαση του Ζίκο να αφήσει εκτός αποστολής Λεντέσμα και Στολτίδη, λέγοντας: «Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα, τι να συζητάμε τώρα. Η κοινή λογική πάει κόντρα σε πρωτοφανείς αποφάσεις όπως αυτές». Δεν ξέρω και ούτε με ενδιαφέρει τι λέει η κοινή λογική, εφόσον όμως η απόφαση του Ζίκο πάει κόντρα στην τετράγωνη λογική του Πουρουπουπού, τότε όλοι καταλαβαίνουν. Οτι όταν ο Βραζιλιάνος έπαιρνε τη συγκεκριμένη απόφαση ή διατελούσε εν συγχύσει ή ήταν σε ευθυμία. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει.

Η Καραμανλή, από την άλλη, με ένα μικρό βήμα για τη σκέψη της, αλλά τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα, έριξε στο τραπέζι ένα ακόμα θέμα προς συζήτηση: «Δεν μπορεί να προηγείται 1-0 στο γήπεδό του και να χάνει». Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα αξιώματα στον χώρο του ποδοσφαίρου, το οποίο η λαμπερή Αννα επικαλείται για να αναδείξει το μέγεθος της ευθύνης του Βραζιλιάνου.

Ως γνωστόν, αν η γηπεδούχος ομάδα προηγηθεί, ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα, οι ποδοσφαιριστές αλλάζουν φανέλες, οι οπαδοί πηγαίνουν προς νερού τους ή σπίτια τους και η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος. Γιατί να συνεχιστεί ο αγώνας δηλαδή; Αφού ποτέ στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ο φιλοξενούμενος δεν έχει ανατρέψει το εις βάρος του σκορ, ποιος ο λόγος να κουράζονται άδικα; Κι όμως, ο Ζίκο μέχρι κι αυτό κατάφερε. Να αλλάξει τους άγραφους νόμους του αθλήματος και να χάσει τέτοιο «δεμένο» ματς.

Κι έρχομαι στο σημείο αυτό στη θέση του Βραζιλιάνου. Αν έχεις ακούσει τέτοια πράγματα από δύο αναλυτές του βεληνεκούς του Παύλου και της Αννας, δεν περιμένεις καν το τηλέφωνο του Χρυσικόπουλου. Καλείς μόνος σου τον Γιάννη, υποβάλλεις την παραίτησή σου και στη συνέχεια πας στο «Μαρακανά», αγκαλιάζεις το άγαλμα και αρχίζεις να τραγουδάς: «Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε και τον πόνο μου ν' ακούσει, δεν αρνήθηκε». (Και πού 'σαι, «Λευκέ Πελέ». Τα πανέρια με τα γαρίφαλα κερασμένα απ' τον «Νικολακό»).