Οι πρώτες επιστολές της χρονιάς

Επειδή σήμερα είναι των Φώτων, όπως κάνω κάθε χρόνο τέτοια μέρα, παραδίδω τη στήλη σε κάποιους πεφωτισμένους αναγνώστες μου που μου έχουν στείλει τον τελευταίο καιρό επιστολές στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr). Πρέπει επί τη ευκαιρία να πω ότι διαβάζω όλες τις επιστολές που κατά καιρούς μου στέλνετε. Αν τις τελευταίες μέρες δεν έχω απαντήσει σε πολλές, φταίει το εορταστικό ραχάτι.

Ο Στάθης Καρακίτσιος μου γράφει για το θέμα της διαπραγμάτευσης του Ολυμπιακού με τη Μαρσέιγ για τον Μπεν Αρφά:

«Λοιπόν, σου γράφω για να σου πω δυο-τρία πράγματα για τις κινήσεις του Ολυμπιακού. Πρώτο λάθος του: κάνει τώρα πρόταση στον Μπεν Αρφά, που η θάλασσα είναι κρύα και η Μύκονος μάπα. Κανονικά πρέπει να του κάνουμε πρόταση το καλοκαιράκι και να του προσφέρουμε και ένα μήνα δωρεάν διακοπές στην Ψαρού, να σου πω εγώ αν έρθει! Πέρα από την πλάκα, όταν άκουσα ότι θέλουμε τον νέο Μέσι, Ζιντάν και Πλατινί μαζί παραξενεύτηκα.

"Καλά", λέω, "τόσο καιρό πού ήταν αυτή η παικτούρα και δεν την είχαμε ανακαλύψει;". Ειδικά όταν κάποιος μου λέει "αυτός είναι δέκα σκάλες πάνω απ'τον Μπενζεμά", πάλι παραξενεύομαι. Καλά, η Ρεάλ δεν τον πήρε χαμπάρι; Να σου πω εγώ τι θα γίνει στο τέλος; Ο,τι γίνεται πάντα. Θα βγει μια ανακοίνωση που θα λέει "καλύψαμε τις απαιτήσεις της ομάδας, αλλά τέτοιοι παίκτες δεν θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα". Ετσι θα πουν πάλι. Και θα βολευτούμε με τον Λεονάρντο και τον Μπράβο, που δεν στρίβει ούτε με σφαίρες! Ας κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαίου κι ας ασχοληθούμε με ό,τι μας αξίζει.

Ματεράτσι

Ο Νίκος Αποστόλου μού γράφει σχετικά με τον Μάρκο Ματεράτσι και τις συζητήσεις με τον ΠΑΟ:

«Απορώ με αυτούς που σκέφτονται και σχεδιάζουν τις μεταγραφές που κάνει (;) ο ΠΑΟ. Τον έχει δει κανένας τον Ματεράτσι να παίζει; Δεν λέω τώρα, γιατί τώρα δεν παίζει καθόλου, αναφέρομαι σε παλιότερες εμφανίσεις του. Εγώ είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι ο Ιταλός είναι σε καλή κατάσταση και παίζει όπως έπαιζε πριν από τέσσερα χρόνια. Και ρωτάω: θυμάται κανένας πώς έπαιζε; Κατευθύνει την άμυνα ο Ματεράτσι;

Ποτέ δεν το έκανε. Κατεβάζει μπάλα και μοιράζει το παιχνίδι; Ούτε που το 'χει δει κανείς. Δίνει βάθος στην άμυνα; Ποτέ. Καλύπτει έστω κάποιον από τους ακραίους αμυντικούς; Ούτε αυτό το 'κανε. Βεντούζα έπαιζε πάνω σε ψηλό φορ, τσαμπουκάδες έκανε και η πιο μεγάλη του χρησιμότητα ήταν ότι καθάριζε καμιά στημένη φάση και έβαζε κάνα γκολ από κόρνερ. Αξίζει κάτι τέτοιο 1,5 εκατομμύριο ευρώ για 5 μήνες; Δεν το νομίζω».

Αμέτοχοι

Ο Νίκος Καλιώρας, οπαδός της «Ενωσης», μου επισημαίνει τα εξής για την ΑΕΚ:

«Εντάξει, ο Κοζώνης σίγουρα δεν έχει τα χρήματα που γράφανε οι εφημερίδες που τον αβαντάριζαν. Αλλά ο Κοζώνης δεν είναι μέτοχος της ΑΕΚ, δεν τη διοικεί, δεν έχει ευθύνες για το χάος που ζει η ομάδα κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάτε. Η ερώτηση που πρέπει να γίνει (και δεν βλέπω να γίνεται) είναι τι έχουν σκοπό να κάνουν οι περίφημοι μέτοχοι. Εδώ βλέπουμε ότι δεν έχουν ίδιες απόψεις ούτε καν για τα βασικά, π.χ. για τον Μπάγεβιτς. Ο Παππάς λέει "κάτω τα χέρια" κι ο Κιντής "διώξτε τον"! Πώς είναι δυνατόν η ΑΕΚ να διοικηθεί από ανθρώπους που δεν συμφωνούν για τίποτα;».

F.A. Cup

Ο φίλος Θοδωρής Γιατράκος, τέλος, δίνει στη στήλη τον απαραίτητο κοσμοπολίτικο χαρακτήρα:

«Επεσε σήμερα στα χέρια μου η "Daily Mail" σε κάποιο αεροδρόμιο και διάβασα ένα κομμάτι με τον τίτλο "So who was up for the Cup?". Θυμήθηκα ένα πρόσφατο κολoνάκι του Κάρπετ για το Βίλα - Λίβερπουλ. Ο δημοσιογράφος με το γνωστό βρετανικό φλέγμα καυτηρίαζε την πτώση του μέσου αριθμού εισιτηρίων στον 3o γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας από 22.000 πριν από δύο χρόνια στα 19.000 φέτος.

Η πλάκα είναι ότι ο δημοσιογράφος παραπονιέται για τη χαμηλή προσέλευση και διερωτάται τι πρέπει να γίνει για να γίνει ο θεσμός πιο ελκυστικός, ενώ στα γήπεδα υπήρξε κοσμοπλημμύρα! Ενδεικτικά δες τους πάνω από 40.000 που πήγαν να δουν την Τσέλσι να ξεπετάει τη Γουότφορντ, τους σχεδόν 20.000 της συνοικιακής Φούλαμ στη… ματσάρα με τη Σουίντον ή τους 11.000 οπαδούς της παραπαίουσας και σχεδόν χρεοκοπημένης Πόρτσμουθ, που ξεσηκώθηκαν για να δουν την Κόβεντρι.

Στο Σάντερλαντ ταξίδεψαν 8.000 οπαδοί κάποιας Μπάροου για το όνειρο της έκπληξης και αφού φάγανε την "τριάρα" τους χειροκρότησαν τους παίκτες, μπήκανε στα πούλμαν που είχε ενοικιάσει ο πρόεδρος και γυρίσανε στο χωριό τους. Μάλλον το βράδυ τα ήπιαν όλοι μαζί στην παμπ, με διοίκηση, προπονητή και παίκτες.

Εχω ζήσει στο νησί πάνω από δέκα χρόνια, αρκετά για να καταλάβω ότι η λατρεία τους για το ποδόσφαιρο δεν έχει τίποτα να κάνει με το ότι η Πρέμιερ Λιγκ έχει μαζέψει τόσους παικταράδες ή με το πόσο καλά πάει η ομάδα τους –αυτά είναι συγκυριακά. Το F.A. Cup είναι άλλος ένας τρόπος έκφρασης της πίστης των Αγγλων στις παραδόσεις και στους θεσμούς. Μπορεί να γκρινιάζουν για την εθνική τους χειρότερα από εμάς για τον Ρεχάγκελ, αλλά όταν παίζει δεν πέφτει καρφίτσα στις παμπ και είναι μετρημένα τα παράθυρα που δεν έχουν κρεμασμένη τη σημαία του Αγ. Γεωργίου.

Εμείς, αντίθετα, επειδή είμαστε πιο μάγκες, η ομαδάρα μας να κερδάει και οι άλλοι να πά' να… Οταν μας λένε για τους Αγγλους, είναι προφανές ότι το ποδόσφαιρο το έχουν γιατί κάνει κρύο, γιατί οι γκόμενές τους είναι άσχημες με μπιροκοίλι, γιατί είναι φλώροι και γιατί προφανώς αν εμείς δεν είχαμε ανακαλύψει τα μαθηματικά και την αστρονομία, αυτοί θα ήταν ακόμα στα δέντρα με τους πιθήκους».

Προτάσεις

Καιρό τώρα μου ζητάτε να προτείνω μερικά βιβλία για τις χρονιάρες μέρες, μια και αυτόν τον καιρό όλοι βρίσκουν χρόνο και κάτι ψιλοδιαβάζουν. Αν, λοιπόν, βρείτε χρόνο μπορείτε να δείξετε την πρέπουσα προσοχή στα εξής:

- «Rosebud, η ζωή του Ορσον Ουέλς». Ο μεγάλος Αγγλος ερευνητής και συγγραφέας Ντέιβιντ Τόμσον καταπιάνεται με τη ζωή του χαρισματικότερου Αμερικανού σκηνοθέτη όλων των εποχών και μας χαρίζει ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που δεν θυμίζει βιογραφία, κυρίως γιατί δεν έχει τίποτα το βιογραφικό, κάτι που σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται.

- «Η κόκκινη Μασσαλία». Ο Γαλλοαλγερινός συγγραφέας Μορίς Ατιά γράφει ένα συναρπαστικό πολιτικό μυθιστόρημα με θέμα τη Γαλλία της δεκαετίας του '60, τον Μάη του '68, τις μυστικές υπηρεσίες και τον Ψυχρό Πόλεμο, την κατακερματισμένη Αριστερά. Αν σας αρέσει, διαβάστε και το «Μαύρο Αλγέρι» του ιδίου.

- «Το παιχνίδι του Ντε Νίρο». Ο Λιβανέζος συγγραφέας Ράουι Χαζ γράφει ένα συναρπαστικό βιβλίο με θέμα τη Βυρηττό και τον Λίβανο της δεκαετίας του '80. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι εμπνευσμένος από μια σκηνή της ταινίας «Ο ελαφοκυνηγός», στην οποία ο Ντε Νίρο πρωταγωνιστούσε. Θα σας πιάσει η καρδιά σας από τη φρίκη.

- «Εγκλήματα κατά συρροήν». Ενα από τα λιγότερο διαφημισμένα και τα καλύτερα μυθιστορήματα του Τζέιμς Ελρόι. Από τα λίγα που μπορεί να τα ξανανοίξεις σε λίγο καιρό και να ξαναρίξεις μια ματιά.

- «Οι 15 πιο αδίστακτοι μαφιόζοι όλων των εποχών». Σε αυτούς που αγαπούν τις μικρές ιστορίες και τις όμορφες υπερβολές ο Αμερικανός δημοσιογράφος Λόριν Κάρτερ κάνει ένα πολύ ωραίο χριστουγεννιάτικο δώρο.

Ωραίος ο Οτο…

Την είδηση της ημέρας τη χρωστάω σε αναγνώστη. Συγκεκριμένα στον φίλο Αναστάσιο Αναστασιάδη, που μου γράφει από την Ελβετία, όπου ζει:

«Ισως σε ενδιαφέρει μια σημερινή πληροφορία μου: ο Οτο Ρεχάγκελ δήλωσε την Πρωτοχρονιά σε Ελβετό δημοσιογράφο στο ξενοδοχείο "Kulm" του ελβετικού Σανκτ Μόριτς (Sankt Moritz γερμανιστί, Saint Maurice γαλλιστί) ότι θα προετοιμάσει την Εθνική για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νότιο Αφρική στο ελβετικό Σανκτ Ραγκάτς (Sankt Ragaz), όπου την προετοίμασε επίσης το 2004».

Ετσι, μάθαμε δύο πράγματα: ότι ο Οτο είναι προληπτικός και καλοπερασάκιας! Το ότι πέρασε τα Χριστούγεννα στο Σανκτ Μόριτς τα λέει όλα…