Μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις

Καθετί καινούργιο είναι και διαφορετικό. Ετσι και η νέα χρονιά. Ετσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε, έτσι προσδοκούμε. Διότι αν δεχθούμε το φυσιολογικό, ότι η 1η του μήνα είναι η συνέχεια της 31ης του προηγούμενου, τότε δεν μπορούμε να βάζουμε στόχους. Στον χώρο του αυτοκινήτου οι στόχοι που πρέπει να τεθούν στην Ελλάδα είναι πολλοί. Κι όλοι μπορούν να έχουν συμμετοχή στην επίτευξή τους, εφόσον υπάρξουν στρατηγική, συμμετοχή, συνεργασία.

Δυστυχώς, επειδή μιλάμε για εμπόριο, είναι δύσκολο τα συμφέροντα να συγκλίνουν τόσο, ώστε να δημιουργηθεί μια ενιαία γραμμή προς την ίδια κατεύθυνση. Μπορεί, όμως, να υπάρξει συμφωνία στους βασικούς τομείς, ώστε η αγορά να λειτουργήσει φυσιολογικά προς όφελος όλων. Τους κανόνες του παιχνιδιού οφείλει να θέσει η κυβέρνηση, η οποία καλείται να χαράξει μια σταθερή πολιτική σε μακροπρόθεσμο πλάνο κι όχι μόνο για φέτος. Επιβάλλεται πλέον σε αυτόν τον τόπο να έχουμε σταθερές καταστάσεις για τουλάχιστον μία πενταετία. Μόνο έτσι θα μπορέσουν όλοι να κάνουν προγραμματισμό, οι έμποροι σχετικά με τη δουλειά τους, το Δημόσιο σε σχέση με τα έσοδα και οι τελικοί καταναλωτές όσον αφορά το «κουμάντο» τους. Να ξέρουν τι έχουν λαμβάνειν και τι μπορούν να αποκτήσουν.

Το 2010 θα είναι μια ιδιαίτερη χρονιά. Οι αλλαγές που προμηνύονται στα φορολογικά δημιουργούν εγκράτεια στους καταναλωτές κι επειδή το αυτοκίνητο για πολλούς δεν είναι άμεση προτεραιότητα, τότε ίσως δείξουν μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση. Για τον λόγο αυτόν οφείλει η κυβέρνηση από τώρα να ξεκαθαρίσει τα τέλη κυκλοφορίας όχι μόνο του 2011, αλλά και των επόμενων πέντε ετών. Πρέπει να θεσπίσει κανονισμούς σύμφωνα με τις εκπομπές ρύπων, αλλά όχι μόνο με αυτή την παράμετρο.

Πρέπει να λάβει υπ' όψιν ίσως και την παλαιότητα, ίσως και τον κυβισμό. Κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση οφείλει να καλέσει όλους τους φορείς που εμπλέκονται στον χώρο του αυτοκινήτου (εισαγωγείς, έμποροι, φορείς έρευνας, Ινστιτούτο Καταναλωτή, πανεπιστημιακές αρχές κ.ά.), ώστε να καταθέσουν προτάσεις κι αφού τις μελετήσει, να καταλήξει στην κοινή συνισταμένη. Ενα άλλο θέμα, «καυτή πατάτα» όπως λέμε, είναι η μαζική απόσυρση εκατοντάδων χιλιάδων πολύ παλαιών αυτοκινήτων.

Ιδιωτικά ο καθένας μπορεί να κάνει απόσυρση, αλλά νομίζω ότι για μία τριετία καλό είναι να βρεθεί μια μέθοδος επιδότησης από κοινού, κράτους και εισαγωγέων, έτσι ώστε να φύγουν από την κυκλοφορία αυτοκίνητα που ρυπαίνουν, να απομακρυνθούν τα παρατημένα σε χωράφια και δρόμους, να μπουν λιγότερα νέα ή ελαφρώς μεταχειρισμένα στην κυκλοφορία στους ελληνικούς δρόμους αυτοκίνητα με περισσότερα συστήματα ασφάλειας και σύγχρονη τεχνολογία. Το αυτοκίνητο δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ούτε ως φοροεισπρακτικό μέσο, με έκτακτους φόρους στα υψηλού κυβισμού απλώς για να γεμίσει το τσουβάλι του Δημοσίου, ούτε ως περιβαλλοντικό κακό. Χρειάζεται σωστή διαχείριση, με ελευθερίες αλλά και περιορισμούς, ώστε να αποτελεί συμπληρωματικό μέσο των μέσων μαζικής μεταφοράς. Αύριο θα αναφερθώ σε περισσότερα «πρέπει».