Η ζωή μας κύκλους κάνει (στο περίπου)

Πόσο πρωτοφανή είναι, άραγε, όσα μας απασχολούν σήμερα; Γενικώς την έχουμε εύκολη τη φράση «αυτό δεν ξανάγινε», αλλά πόσο συχνά ισχύει; Με τη βοήθεια που παρέχει το Ιστορικό Λεύκωμα της εφημερίδας «Καθημερινή», ο γράφων σταχυολογεί κάποια συμβάντα αλλοτινών εποχών, τα οποία θυμίζουν -πολύ ή λίγο- το παρόν. Συμβάντα αντίστοιχων ημερών στο «γύρισμα» κάποιου έτους. Ετσι, για να δούμε κατά πόσο η ζωή κάνει κύκλους.
ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; «Αλυσίδα» τα οικονομικά σκάνδαλα του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία;

Οι Ιταλοί καλωσόρισαν το 1962 συζητώντας για σκάνδαλα, σοβαρότερο εκ των οποίων ήταν η χονδροειδής υπερτιμολόγηση της κατασκευής του αεροδρομίου «Φιουμιτσίνο». Η σχετική αποκάλυψη «στρίμωξε» για τα καλά τον τότε υπουργό Αμυνας, Τζούλιο Αντρεότι, που κατηγορήθηκε ότι κάλυψε τους ενόχους κατασκευαστές. Η ΔΙΑΦΟΡΑ: τότε δεν είχε γίνει -ακόμη- σχοινί κορδόνι η πρακτική «πρωθυπουργός είμαι, άμα λάχει παραγράφω όλες τις κατηγορίες που με βαρύνουν». Δεν βρισκόταν ακόμη ο Σίλβιο στην εξουσία.

ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Οικονομική κρίση; Μεγάλο έλλειμμα (13%) στη Βρετανία; Μειώσεις μισθών στην Ιρλανδία; Περικοπές αμοιβών για εργασία πέραν του ωραρίου στην Ελλάδα;

Οι Αγγλοι καλωσόρισαν το 1968 σχολιάζοντας μία είδηση: πέντε γυναίκες από το Σούρμπιτον του Λονδίνου πρόσφεραν ένα ημίωρο υπερωριακής εργασίας για να στηρίξουν τη «σκληρά δοκιμαζόμενη βρετανική οικονομία». Η κυβέρνηση των Εργατικών του Χάρολντ Ουίλσον πρόβαλε αυτή την πρωτοβουλία εγκαινιάζοντας την καμπάνια «Στηρίζω τη Βρετανία» («I’m Backing Britain»). Η ΔΙΑΦΟΡΑ: η πρώτη είναι πως τότε η οικονομική κρίση δεν είχε σημαντικές διαστάσεις -από το 1973 ζόρισαν πολύ τα πράγματα διεθνώς. Η δεύτερη διαφορά είναι προφανέστατη! Η πρωτοβουλία των πέντε γυναικών ήταν εθελοντική. Τώρα «διατάσσεσαι να γίνεις εθελοντής», όπως έλεγαν κι οι Ρωμαίοι στον «Αστερίξ».

ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Η νέα γρίπη H1N1, η επονομαζόμενη και «γουρουνίσια»;

Περισσότεροι από 200.000 κάτοικοι της Νέας Υόρκης υποδέχθηκαν το 1969 στο κρεβάτι, εξαιτίας της «γρίπης του Χονγκ Κονγκ». Την τελευταία εβδομάδα του 1968 πέθαναν χίλιοι άνθρωποι στην πόλη. Η έλευση του 1970 βρήκε 2,5 εκατομμύρια Ελληνες να πάσχουν από την ανθεκτικότατη αυτή γρίπη. Η ΔΙΑΦΟΡΑ: όρκο δεν παίρνω, αλλά τότε μάλλον ο κόσμος δεν μαδούσε τη μαργαρίτα για να αποφασίσει αν θα εμβολιαστεί. Μάλλον δεν βομβαρδιζόταν από αντιφατικές γνώμες ειδημόνων.

ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Ανησυχία για την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και για τις πιέσεις της Κομισιόν που ζητά επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα;

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, καλωσόρισε το 1981 διαβεβαιώνοντας σε συνέντευξη Τύπου ότι η ένταξη στην ΕΟΚ δεν θα τροποποιήσει το καθεστώς των ταμείων. Επικρατούσε, τότε, σχετική ανησυχία. Η ΔΙΑΦΟΡΑ: τότε «έμπαινε χέρι» με διαφορετικό τρόπο στα αποθεματικά των ταμείων. Δεν «τζογάρονταν» βεβαίως στο Χρηματιστήριο, αλλά έμεναν «παγωμένα» σε ειδικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδας, με επιτόκια πολύ χαμηλότερα από εκείνα των τραπεζών, αλλά και από τον πληθωρισμό.

Αλλη διαφορά είναι ότι τότε δεν έπεφτε τόσο κινδυνολογικό «δούλεμα». Τώρα μας λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Παράδειγμα: Προσφάτως ο υπουργός Εργασίας, Α. Λοβέρδος, είπε ότι τα ταμεία αντέχουν μόνο μέχρι το 2015-16. Παράξενο, διότι τόσο η αναλογιστική μελέτη που παρήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003 όσο και εκείνη επί Ν.Δ. το 2007 κατέληξαν ακριβώς στο ίδιο πόρισμα: χωρίς καμία αλλαγή, μόνο με στοιχειώδη είσπραξη των εισφορών, τα ταμεία αντέχουν μέχρι το 2035. Τώρα, πώς στην ευχή γίνεται σε δύο χρόνια να μειώνεται η αντοχή ενός ασφαλιστικού συστήματος κατά μία εικοσαετία, αυτό μην το ρωτάτε καλύτερα.

ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Ζαλιστήκατε με τα σενάρια για τις φορολογικές αλλαγές; Δεν ξέρετε αν από εβδομάδα θα μαζεύετε ακόμη και αποδείξεις αγορών σε σούπερ μάρκετ;

Ε, καλά, εδώ ισχύει το «μάζευε κι ας είν’ και ρώγες». Οποιο χαρτί δεν χρειαστεί, ας πάει μετά για ανακύκλωση. Θα μάθουμε πού θα κάτσει η μπίλια. Πού να δείτε την Πρωτοχρονιά του 1987 τι γινόταν! Ηταν η πρώτη ημέρα της εφαρμογής του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και η σύγχυση πήγαινε σύννεφο. «Δεν ξέρουμε τι να κόψουμε και τι να γράψουμε», έλεγαν τότε οι επιχειρηματίες. Η ΔΙΑΦΟΡΑ: ο ΦΠΑ είναι πλέον πασίγνωστος. Σαν παλιόφιλος, αν και ελαφρώς δύστροπος.
ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Ατελείωτη η συζήτηση για τη φοροδιαφυγή, για τους επιτήδειους «έχοντες και κατέχοντες» που φοροδιαφεύγουν;

Α, εδώ θα χρειαστεί να απομακρυνθούμε λίγο από το μοτίβο «παραμονή Πρωτοχρονιάς - Πρωτοχρονιά». Να προχωρήσουμε στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 1967. Αντιγράφω από το Ιστορικό Λεύκωμα της «Καθημερινής» τα εξής:

«Σάλος ξεσπά στην Ιταλία όταν αποκαλύπτεται ότι ο πρόεδρος της Φίατ, Τζιάνι Ανιέλι, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο και ο πλουσιότερος Ιταλός, δηλώνει επί σειρά ετών στην εφορία ετήσιο εισόδημα ύψους μόλις 192.000 δραχμών και φορολογείται αναλόγως».
Η ΔΙΑΦΟΡΑ: δεν ξέρω. Σκέφτεστε εσείς κάτι;

Καλή μας χρονιά!