Όχι σημαντικές, αλλά… αξέχαστες!

Μου ζήτησαν να γράψω τις πέντε πιο σημαντικές στιγμές της δεκαετίας, όπως τις είδα και τις έζησα εγώ. Δύσκολα πράγματα, μια και μιλάμε για ένα διάστημα που είχε πάρα πολλά σημαντικά γεγονότα. Σκέφτηκα, λοιπόν, να γράψω πέντε στιγμές που μου έχουν μείνει αξέχαστες και ας μην είναι και τόσο… σημαντικές. Σημασία έχει ότι μένουν στο μυαλό και δεν πρόκειται να βγουν ποτέ, γιατί έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Κι’ αυτό είναι ίσως από μόνο του το πιο σημαντικό…

1.Καλοκαίρι 2004

Το πρώτο μου καλοκαίρι στη δουλειά. Καλοκαίρι που τα έχει όλα! Η Εθνική στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης, η Ελλάδα φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα ξενύχτια που ρίχνουμε στα γραφεία του NovaΣΠΟΡ FM είναι ατελείωτα. Μαζί και το γέλιο! Ακόμα θυμάμαι τον Μιαούλη να χτυπάει με μανία όποια πόρτα βρίσκει μπροστά του, με τη λήξη του αγώνα κόντρα στην Ισπανία (1-1), για να βγάλει από μέσα του όλη την ένταση, κι’ εμείς όλοι οι… ψαρωμένοι τότε να τον κοιτάζουμε με γουρλωμένα μάτια! Ακόμα τον θυμάμαι να πανηγυρίζει σαν τρελός το γκολ του Καραγκούνη με την Πορτογαλία, όχι τόσο γιατί σκοράραμε, αλλά γιατί το έπιασε στο στοίχημα! Ακόμα θυμάμαι ολόκληρο το τμήμα του site να… κρατιέται να μην κλάψει την ώρα που ο Ζαγοράκης σήκωνε στον πορτογαλικό ουρανό την Κούπα! Απίστευτη εποχή, με στιγμές που αν τις θυμηθείς όλες, γράφεις βιβλίο…

2.Μανωλάς vs Μελισσανίδης

Πρόκειται για την πρώτη μου… νυχτερινή ραδιοφωνική εμπειρία, η οποία είναι και αξέχαστη. Η κατάσταση στην ΑΕΚ είναι… εκρηκτική (ναι, δεν είναι μόνο τωρινό φαινόμενο), ο Νικολαϊδης και ο Τσιάρτας στα «μαχαίρια» και στον σταθμό είμαστε όλοι σε εγρήγορση. Μετά τις 12 τα μεσάνυχτα στο στούντιο μπαίνουν οι Καραλής και Δημάτος και τα γραφεία έχουν τόσο κόσμο, όσο και το μεσημέρι! Παρεμβαίνουν στον «αέρα» οι Μελισσανίδης και Μανωλάς και ξεσπά «πόλεμος». Οι δυο τους τσακώνονται ραδιοφωνικά, «ανταλλάζοντας» απίστευτες ατάκες, που όμοιές της δεν υπήρξαν ποτέ δημόσια. Το κορυφαίο όλων είναι ότι, έπειτα από εντολή του Μπάμπη, κάνουμε LIVE τον διάλογο στο σάιτ! Ακόμα συζητάμε για εκείνη τη νύχτα…

3.«Διπλό» μες το Μεάτσα

Ολες κι’ όλες, στα 7 χρόνια δουλειάς, έχω κάνει πέντε αποστολές. Αυτή στο Μιλάνο, όμως… πιάνει για δέκα! Αποστολή που τα είχε όλα και προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη. Η πρώτη οπτική επαφή με το Μεάτσα, η πλατεία Ντουόμο που θύμιζε… Σύνταγμα, από τους τόσους πολλούς Ελληνες που είχαν μαζευτεί εκεί, το γκολ του Σαριέγκι και οι νυχτερινές βόλτες στην ιταλική πόλη, μαζί με τον Νερατζιά, τον Ταμπάκο, τον Νικολογιάννη και τον φίλο Γιώργο, με τη θερμοκρασία να είναι κάτω από το μηδέν και τις Ιταλίδες να κυκλοφορούν σαν να είναι… σε καλοκαίρι στην Μύκονο.

4.Η πρώτη προετοιμασία

Το να βλέπεις από κοντά τις προπονήσεις της ομάδας, της οποίας κάνεις ρεπορτάζ, το θεωρώ ευλογία. Ειδικά, όταν μιλάμε για προετοιμασία. Η πρώτη μου, λοιπόν, έγινε το καλοκαίρι με τον Παναθηναϊκό σε Ελβετία και Αυστρία και αναμφίβολα τη βάζω στις κορυφαίες στιγμές της δεκαετίας. Όχι γιατί μιλάμε για ένα σπουδαίο γεγονός, αλλά γιατί σε προσωπικό επίπεδο, ήταν κορυφαία εμπειρία για μένα. Ακόμα θυμάμαι τα απολαυστικά «διπλά» στα οποία συμμετείχε ο Καραγκούνης, τις εκπληκτικές ατάκες του Δήμου (οδηγού του πούλμαν του Παναθηναϊκού), αλλά και τις ώρες που περνούσαμε στα χαμάμ στην Ελβετία!

5.Καλοκαίρι 2005

Μια χρονιά μετά την κατάκτηση του Euro από την Εθνική μπάσκετ, ήρθε και ο θρίαμβος της Εθνικής μπάσκετ και η επιστροφή της στο υψηλότερο σκαλί, μετά το 1987. Κάθε ματς είχε μια ένταση, που όμοιά της δεν είχα ξαναδεί. Στο νικητήριο τρίποντο του Διαμαντίδη, στο παιχνίδι με τη Γαλλία, ο σταθμός πήγε να… τιναχτεί στον αέρα, από αυτά που έγιναν (ευτυχώς που δεν μετρήσαμε υλικές ζημιές, γιατί προς τα εκεί πήγαινε το πράγμα!). Σημαντικές στιγμές κι’ αυτές. Ακόμα θυμάμαι τους μπασκετικούς του σταθμού να εξηγούν κάθε μέρα τι είναι το πιν εν ρολ, σε κάποιον… ποδοσφαιρικό που δεν έλεγε να καταλάβει!