Ο «Σάλπι», ο ΠΑΟΚ και η Βανδή

Aν υπήρχε σοβαρός αθλητικός Τύπος στην Ελλάδα, αγαπητέ αναγνώστη, θα έπρεπε κάθε εφημερίδα να έχει τουλάχιστον δύο δημοσιογράφους που να ασχολούνται αποκλειστικά με το ρεπορτάζ μπουζουκιών (ο ένας θα έκανε την περιγραφή από το νυχτερινό κέντρο και ο άλλος την απόδοση, όπως συμβαίνει και στους αγώνες). Διότι οι μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αλήθειες μεταξύ Johnny και παρελκόμενων λέγονται. Χρόνια τώρα…

Το αυτό θα πρότεινα να γίνει και στην «Αθλητική Κυριακή», όμως, βλέποντας τους μισθούς πείνας των ανθρώπων της ΕΡΤ, το ξανασκέφτηκα. Αν ο Κώστας μου παίρνει λιγότερα και από την Παναγιωταρέα, τότε καταλαβαίνεις ότι η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά και την κρατική τηλεόραση. Δεν είναι καιροί για σπατάλες, dear… (Ασε που το ρεπορτάζ «Διογένης Studio» το καλύπτει μια χαρά ο Πουρουπουπού και μάλιστα αμισθί.)

Η τελευταία επίσκεψη παίκτη σε νυχτερινό κέντρο, η οποία έβγαλε είδηση, ήταν αυτή του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο μαγαζί που εμφανίζεται η Δέσποινα Βανδή. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας στην «Εξέδρα»:

«Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης βρέθηκε κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Πολιτεία της Θεσσαλονίκης για να παρακολουθήσει το πρόγραμμα της Δέσποινας Βανδή. Σε κάποια στιγμή, όταν ο Νίκος Βουρλιώτης που βρισκόταν στη σκηνή ενημέρωσε το κοινό για την παρουσία του διεθνούς επιθετικού, ακολούθησε αποθέωση από ΠΑΟΚτσήδες με το σύνθημα "Σαλπιγγίδης, οέ, οέ, οέ"».

Αδυνατώ να αξιολογήσω τη σπουδαιότητα της είδησης, διότι δεν είμαι σίγουρος αν εκείνη την ώρα μιλούσε η αγάπη του ΠΑΟΚτσή για τον «Σάλπι» ή το γλυκό πιοτό της Βανδή. Οποιος έχει βρεθεί, άλλωστε, σε σόου της Δέσποινας γνωρίζει ότι οι θαμώνες -χάρη στις μεγάλες επιτυχίες του Φοίβου- έρχονται στο τσακίρ κέφι πιο γρήγορα και από τους καλεσμένους του Σπύρου Παπαδόπουλου στη ΝΕΤ.

Γι' αυτό δεν θα παραξενευόμουν καθόλου αν οι φίλοι του ΠΑΟΚ ξεσπούσαν σε επευφημίες ακόμα κι αν ο Βουρλιώτης τους ενημέρωνε για την παρουσία του Τόνι Κάλβο ή του Βασίλη Γκαγκάτση στο κέντρο. Αν έχεις ακούσει την «Αυλή του Παραδείσου», το «Βασίλης Γκαγκάτσης, οέ, οέ, οέ» σου βγαίνει άκοπα, δεν το συζητώ…

Πιο ασφαλή συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε, πάντως, αν ο Βουρλιώτης σκάρωνε μια διαβολιά. Ανακοίνωνε, δηλαδή, ότι ο «Σάλπι» ήταν ανάμεσα στο κοινό και μετά την αποθέωση προσέθετε: «Ο οποίος παρεμπιπτόντως ανανέωσε για άλλα τέσσερα χρόνια το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό».

Αν ύστερα από αυτό δεν αναγκαζόταν η Βανδή να ανέβει εσπευσμένα στην πίστα και να τραγουδήσει το «Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι» για να κατευνάσει τα πλήθη, τότε πράγματι θα ήμασταν σίγουροι ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ αγαπούν τον Δημητράκη λίγο λιγότερο απ' ό,τι ο Βιολίδης το κοκκινιστό.

Παραμένω στην κατηγορία «ταλαντούχοι επιθετικοί», διότι ο δαιμόνιος Σινάνογλου έκανε ρεπορτάζ στο «Φως» για να μάθει τίνος επιθετικού κλώνος είναι ο Μπούτου του Μπότου. Ο Θέμης μου βρήκε τον Μάρκο Ζεβελεκάκη -Ελληνας ο οποίος φέρεται να δούλεψε ως προπονητής στο Κονγκό και να γνωρίζει τον Μπούτου- και του ζήτησε τα κονγκολέζικα φώτα του…

Επειδή το αγόρι μου, όμως, δεν εμπιστεύεται σε όποιον κι όποιον τον ιερό χώρο της στήλης του, για να βεβαιωθεί ότι ο Ζεβελεκάκης είναι αυτός που ισχυρίζεται και όχι ένας απλός θαυμαστής, του έκανε το τεστ των δέκα ερωτήσεων:

«Πόσων χρόνων είστε;», «Στο Κονγκό σε ποια πόλη γεννηθήκατε;», «Πείτε μου πράγματα γι' αυτή», «Πόσο κόσμο έχει η πόλη;», «Η πρωτεύουσα ποια είναι και πόσο κόσμο έχει;», «Το γήπεδο της Μαζέμπε πόσους φιλάθλους χωράει;», «Γεμίζει;», «Στο Λουμπουμπάσι βγαίνουν τα διαμάντια;», «Πόσο καιρό είστε στην Ελλάδα;».

Στο σημείο αυτό ο Θέμης μου συνειδητοποίησε ότι αν συνέχιζε λίγο ακόμη υπήρχε ο κίνδυνος να αξιώσει ο Ζεβελεκάκης 20 εκατομμύρια ρούπιες για να συνεχίσει -διότι απάντησε σωστά σε περισσότερες ερωτήσεις και από τον Τζαμάλ Μαλίκ στο «Slumdog Millionaire»- και αποφάσισε να περάσει στο ψητό. Στον Μπούτου…

Ο Μάρκος, αφού εγκωμίασε το πουλέν του Μπότου, είπε και μία πικάντικη ιστορία βγαλμένη από την ποδοσφαιρική ζωή στο Κον- γκό:

«Κάποιες ομάδες είχαν τους μάγους τους. Πάντα μία ώρα πριν από το ματς μου ζητούσαν να βγω από τα αποδυτήρια και να μιλήσει ο μάγος μόνος του με τους ντόπιους παίκτες, ενώ ήμουν ο προπονητής. Επιασα έναν παίκτη που ήταν δικός μου και τον ρώτησα τι έκανε ο μάγος στα αποδυτήρια. Μου είπε ότι τους έδινε κάτι βότανα, τους άλειφε με κάτι λάδια, έκαναν και κάτι χορούς μέσα στα αποδυτήρια. Οι παραδόσεις στο Κονγκό είναι πολύ ισχυρές. Μάλιστα, όταν μια ομάδα έχανε κάμποσες φορές, έδιωχνε τον μάγο που είχε και έφερνε άλλον, που υποτίθεται ήταν καλύτερος».

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο πρόεδρος με τον Μπούτου, δεν αποκλείω όμως στην κουβέντα που θα έχει με τον Μπότο να τον ρωτήσει αν υπάρχει καμιά ομάδα διαθέσιμη στο Κονγκό να την αγοράσει, για να αλλάξει λίγο παραστάσεις. Η γοητεία τού να αλλάζεις μάγους –τον έναν μετά τον άλλον- αντί για προπονητές είναι αβάσταχτη. Είναι σαν να αλλάζεις πίστα στο αγαπημένο σου video game και να περνάς στο next level…

Η αναφορά σε μάγους και προπονητές οδήγησε για έναν περίεργο λόγο τη σκέψη μου στον Νικολακόπουλο και τον Ζίκο. Με χαρά διαπιστώνω ότι ο Κώστας δεν επηρεάστηκε καθόλου από το πνεύμα των εορτών. Τι κι αν στήσανε στον «Λευκό Πελέ» κοτζάμ άγαλμα οι Βραζιλιάνοι, φίλε αναγνώστη; Ο καλός μου δεν έδειξε να συγκινείται. Εγραψε στο «Φως»:

«Τα αποκαλυπτήρια αγάλματος που τον αναπαριστά σε στιγμή ποδοσφαιρικής δράσης έκανε το Σάββατο ο Ζίκο. Πρόκειται για έργο που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αμπέλ Γκόμες και κοσμεί πλέον την αίθουσα "Hall of Fame" του σταδίου "Μαρακανά", στο χόρτο του οποίου ο "Λευκός Πελέ" έδωσε μερικές από τις καλύτερες παραστάσεις του».

Ο πολυμήχανος «Νικολακό» φαίνεται ότι έκανε αμέσως τον συνειρμό και στο μυαλό του ήρθε το «Αγαλμα» του Πουλόπουλου. Ετσι, πλημμυρισμένος συναισθήματα από τους γεμάτους νόημα στίχους «Του 'πα για το φέρσιμό σου και για τ’ άλλα σου, τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου», λίγες γραμμές πιο κάτω έριξε μία ψιλή στον Ζίκο:

«Γενικά ακόμα και οι εντός Ολυμπιακού φανατικοί υποστηρικτές του Ζίκο αρχίζουν και διαφοροποιούνται σιγά σιγά, βλέποντας και τις μεταγραφικές απόψεις του και πάνω απ' όλα τη "δουλειά"(;) του στου Ρέντη».

Κάτι μου λέει ότι αν ο Ολυμπιακός δεν νικήσει την ΑΕΚ στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και ο πρόεδρος πράξει τα δέοντα, ο Κώστας μου θα αποχαιρετήσει τον Βραζιλιάνο σιγοτραγουδώντας του και τη συνέχεια του κομματιού «Με το άγαλμα στον δρόμο προχωρήσαμε, μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε(δις)». Δεν θα ήταν πολύ συγκινητικό;