Nίκησε ο Αρης και έκπληξη θα ήταν το αντίθετο

Με ενοχλεί πάρα πολύ η μονοδιάστατη παρουσίαση του πρωταθλήματός μας από τον ελληνικό Τύπο. Εδώ και καιρό δεν υπάρχουν νίκες, παρά μόνο των μεγάλων ομάδων: οι υπόλοιποι δεν κερδίζουν ποτέ, απλώς αν είναι τυχεροί, μπορεί καμιά φορά να χάσουν οι μεγάλοι, όταν κι εφόσον είναι υποχρεωμένοι να τους συναντήσουν. Αυτά τα πράγματα που άκουσα και διάβασα για το Αρης – Ολυμπιακός π.χ. με ενόχλησαν ως ποδοσφαιρόφιλο. Τρία χρόνια έχει να νικήσει τον Αρη στο πρωτάθλημα στο «Κλ. Βικελίδης» ο Ολυμπιακός. Τρία χρόνια ο Αρης τού κάνει τη ζωή δύσκολη στο Καραϊσκάκη, όπου πληρώνει συχνά και διαιτητικά λάθη. Παρ' όλ' αυτά, κανείς δεν τολμά να πει ότι ο Ολυμπιακός υποφέρει από τον Αρη. Ποτέ ο Αρης δεν δικαιούται χειροκροτήματα: πάντα κάτι φταίει στον Ολυμπιακό.

Kάποτε ο Νίκος Δήμου είχε πει ότι στην Ελλάδα κυριάρχησε ο αντιαμερικανισμός γιατί βρήκε καταναλωτικό κοινό: έχει δίκιο. Ο ίδιος ο κόσμος πολλές φορές σου επιβάλλει να ασχολείσαι με ό,τι τον ενδιαφέρει. Προφανώς ο πολύς κόσμος ρωτά (και ζητεί εξηγήσεις) γιατί έχασε ο Ολυμπιακός – το ζήτημα είναι πιο ιντριγκαδόρικο από την απάντηση στην ερώτηση «γιατί κέρδισε ο Αρης». Από την άλλη, όμως, αν όλα είναι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά για κάτι άλλο. Θα 'λεγα ότι έχουμε αναγάγει τον οπαδισμό σε μιντιακή επιστήμη. Κάτι σαν τον αντιαμερικανισμό π.χ.

Υπερβολή
Η διαρκής ενασχόληση με τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό κάνει τις νίκες τους πληθωριστικές: το μόνο που έχουν καταφέρει είναι στη συνείδηση των οπαδών τους να μην υπάρχουν παρά ελάχιστες μεγάλες νίκες. Κατά συνέπεια, οι ήττες των ομάδων αυτών είναι ασυγχώρητες. Το ντόμινο της υπερβολής αρχίζει από το καλοκαίρι, όταν η προπαγανδιστική δημοσιογραφία της έρπουσας μεταγραφολογίας δημιουργεί στους οπαδούς την (ψευτο)εντύπωση ότι η ομάδα τους είναι φέτος από άλλον πλανήτη! Μοιραία συνέπεια αυτής της καλοκαιρινής υπερβολής είναι να γίνεται σε προπονητές κυρίως (αλλά και σε διοικήσεις) μια κριτική που αγγίζει την ισοπέδωση. Χθες π.χ. διάβασα ότι ο Ολυμπιακός έχασε, γιατί ο Ζίκο πήγε στο Ούντινε να τον βραβεύσουν κι άφησε μια μέρα τον βοηθό του να κάνει μια προπόνηση! Αστείο και να το σκέφτεσαι.

Παρασκευή
Η ήττα του Ολυμπιακού στο «Κλ. Βικελίδης» δεν αποτελεί μυστήριο. Μια στρεσαρισμένη ομάδα έχασε την Παρασκευή δύο βασικούς της, τον Μέλμπεργκ και τον Μαρέσκα. Αν τους είχε χάσει την περασμένη Δευτέρα, ο προπονητής θα είχε δοκιμάσει λύσεις: τους έχασε την Παρασκευή και δεν είχε χρόνο για τίποτα. Ο Ολυμπιακός έχει παίξει χωρίς τον Μαρέσκα επτά φορές στο πρωτάθλημα – τότε όμως είχε τον Στολτίδη και τον Λεντέσμα, τώρα δεν είχε ούτε αυτούς.

Το χειρότερο είναι ότι χωρίς τον Μέλμπεργκ είχε παίξει ένα μόλις ματς, εκείνο για το κύπελλο στις Σέρρες. Θυμόσαστε τι έγινε. Απόντος του Μέλμπεργκ, ο Ζίκο προσπάθησε να φτιάξει μια πιο σκληρή μεσαία γραμμή και προτίμησε τον Ντομί από κάποιο άλλο πείραμα που θα είχε ως συνέπεια να γίνει ο Ολυμπιακός ακόμα πιο soft στη μέση. Είπε ο άνθρωπος ότι προτίμησε τον Ντομί από τον Κατσικογιάννη που είναι άπειρος: η κίνηση δεν του βγήκε και απόντος του Μέλμπεργκ ο Ολυμπιακός ήταν ελάχιστα σίγουρος και στην άμυνα και στη διαχείριση της μπάλας. Η τακτική της αναμονής δεν απέδωσε, μολονότι είναι φέτος αρκετά δοκιμασμένη. Δεν βλέπω μυστήρια.

Ερώτηση
Η ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι γιατί ο Αρης παίζει κόντρα στον Ολυμπιακό τόσο καλά τα τελευταία χρόνια. σε αυτό αξίζει να σταθεί κάποιος. Ο Αρης με αντίπαλο τον πρωταθλητή δεν έχει απλώς καλύτερα αποτελέσματα απ' αυτά που έχει ο ΠΑΟΚ π.χ. ή η ΑΕΚ, αλλά ακόμα και ο ΠΑΟ! Ο ΠΑΟ έχει με τον Ολυμπιακό μηδέν νίκες σε τρία χρόνια και μετρά μια συντριβή για το Κύπελλο και μια καθαρή ήττα φέτος. Ο Αρης είναι τρία χρόνια αήττητος, με δύο νίκες στο «Κλ. Βικελίδης», έχει μία ισοπαλία στο Καραϊσκάκη και δύο ήττες στις οποίες έχουν γίνει σημεία και τέρατα! Μόνη του μουτζούρα η ήττα στον τελικό του Κυπέλλου στο Καυτανζόγλειο, αλλά και γι' αυτή υπάρχει εξήγηση: ήταν το μοναδικό ματς με τον Ολυμπιακό την τελευταία τριετία που ο Αρης δεν κατάφερε να προετοιμάσει σοβαρά! Πάλι αυτός ήταν το θέμα.

Μυστήριο
Γιατί συμβαίνει αυτό; Για δυο λόγους: έναν ιστορικό κι έναν πρακτικό. Ο πρακτικός λόγος είναι ότι αυτή την τελευταία τριετία ο Αρης είναι μια ομάδα με καλούς παίκτες. Ομως, εξαιτίας των πολλών αλλαγών στη θέση του προπονητή, δυσκολεύεται να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, μολονότι το προσπαθεί. Ο Αρης δεν έχει τους αυτοματισμούς που θα 'πρεπε για να ανοίξει μια κλειστή άμυνα, πελαγώνει πολλές φορές με την άμυνα ψηλά, παίζει στην έδρα του συχνά–πυκνά πιο πολύ για να ευχαριστήσει τους οπαδούς του (που είναι ο σταθερός χρηματοδότης του), παρά με τον κυνισμό που χρειάζεται για να κερδίσει.

Ο Αρης παρασυρόμενος πολλές φορές από την ανάγκη να επιβεβαιώσει τα καλά λόγια που δημιουργεί η συστηματική διασπορά των καλοκαιρινών (του) προσδοκιών παίζει με τον Αστέρα, τον Πανιώνιο, τον Εργοτέλη, την ΑΕΛ κ.λπ. σαν ομάδα που έχει τους τρεις βαθμούς στο τσεπάκι και απλώς πρέπει να μας δείξει πώς θα τους κατακτήσει. Η έπαρσή του βολεύει όποιον τον περιμένει να τον χτυπήσει στην κόντρα. Η ίδια έπαρση όταν φτάνει το ματς με τον Ολυμπιακό πάει περίπατο: η ομάδα γίνεται μαχητική και πειθαρχημένη, γιατί έχει έναν αντίπαλο που δεν θεωρεί κατώτερό της, όπως συμβαίνει με αρκετούς άλλους.

Ιστορία
Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά ιστορικός: ο Αρης είναι μεγάλη ομάδα. Είναι δηλαδή μια ομάδα που διοικείται από ανθρώπους με συναίσθηση της ιστορίας και όραμα να αποδείξουν τη μεγαλοσύνη του. Το κατορθώνουν για ένα ίσως μόνο βράδυ, αλλά κόντρα στον καλύτερο με τον οποίο θέλουν να συγκρίνονται. Σε ένα πρωτάθλημα ραγιάδων και φοβητσιάρηδων, αυτό διαφοροποιεί σημαντικά τον Αρη στα μάτια μου. Και μακάρι να χτίσει τέτοια σερί και με τον ΠΑΟ και με την ΑΕΚ: αν δείχνει και με αυτούς το ίδιο πάθος και την ίδια θέληση, λίγο του χρειάζεται.

Κάπως έτσι συμβαίνει
Ολα τα έχει ο Ολυμπιακός, η συνωμοσιολογία τού έλειπε. Σύμφωνα με κάποια φήμη που κυκλοφορεί, ένας από τους παίκτες που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Μαρέσκα αποκλείστηκε από την αποστολή για τη Θεσσαλονίκη, γιατί θεωρείται από τους υπόπτους για τη διαρροή της ομιλίας του Κόκκαλη στους παίκτες πριν από το ματς με τον ΠΑΟ – εκείνης που είχε ως αιτία να κληθεί ο πρόεδρος του Ολυμπιακού από τον αθλητικό εισαγγελέα! Θέλω να πιστεύω ότι όποιος το κυκλοφορεί αυτό λέει μια κουταμάρα ολκής, αλλά στο τρελό μας πρωτάθλημα δεν αποκλείω να είναι κι έτσι το πράγμα. Και δεν είναι καθόλου αστείο: κάπως έτσι φαγώθηκε και ο Γιάννης ο Γκούμας από τον ΠΑΟ.

Βαθμολογίες 15
Eπειδή ήταν τελευταία αγωνιστική της χρονιάς και οι παλιόφιλοι διαιτητές είναι άνθρωποι με αισθήματα, φρόντισαν όλοι (στο μέτρο του δυνατού) να δικαιώσουν τη στήλη που αναδεικνύει τα έργα τους. Να 'στε καλά, παλικάρια, και καλές γιορτές.
Ας θυμηθούμε τι έγραφα και τι έγινε:

- Τριτσώνης (Εργοτέλης – ΠΑΟΚ 0-2). Εγραφα ότι έχει μόνο «άσους» μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και ότι τον έβαλαν γιατί δεν μιλάει με κανέναν μπας και το φέρει το «Χ», αλλά προσέθετα ότι «ο Τριτσώνης δεν το ξέρει καλά τον "Εργο"». Ετσι, ήρθε το «διπλό» ακούραστα.

- Κάκκος (Λεβαδειακός – Λάρισα 3-0). Κυριαρχία Κομπότη εντός, αλλά όχι κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Μέχρι πέναλτι-κόντρα έδωσε ο Κάκκος, αλλά δεν σταματιόταν η ταξιαρχία του Ερνάντεθ.

- Χαραλαμπίδης (ΠΑΟ – Γιάννινα 4-0). Σκεφτόμουν ότι έγραφα πως σε σχέση με το ματς με την ΑΕΛ στο ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά ο ΠΑΟ ίσως χρειαστεί κάτι παραπάνω. Είδα, όμως, το πέναλτι στον Σιμάο κι έκλαιγα από τα γέλια…

- Σιδηρόπουλος (Πανιώνιος – Καβάλα 1-2). Τα 'χαμε πει: «Προσο"Χ"ή γιατί βελτιώνεται. Και φέρνει και "διπλά"». Ο «Σιδηρό» έφερε το «Χ» και ο βοηθός το «διπλό».

- Γιαννόπουλος (Πανθρακικός – Ατρόμητος 0-3). Ελεγα: «Αν κάνει λάθος και δεν φέρει το "διπλό" που περιμένει όλη η γη, δεν τον σώζει τίποτα». Ωραίος ο «Γιαννό». Και το «διπλό» έφερε κι έκανε και λάθος σε βάρος του Ατρομήτου!

- Παπασταμάτης (Αστέρας Τρίπολης – ΑΕΚ 2-0). Είπαμε: «Ολα τα 'χε η ΑΕΚ, ο Παπασταμάτης τής έλειπε». Τι άλλο να πούμε;

- Παπάς (Ξάνθη – Ηρακλής 4-3). Είπαμε: «Καλά Χριστούγεννα ετοιμάζει ο Κασναφέρης». Και καλή πρωτοχρονιά! Και υπέροχη η ξεκαρφωματική αποβολή!

- Παμπορίδης (Αρης – Ολυμπιακός 1-0). Ελεγα ότι ο Πάμπος τελεί υπό αυστηρή παρακολούθηση, διότι κάποιοι λέν' ότι θα 'χει την τύχη του Σταυρίδη, έτσι και κάνει κάνα λάθος. Αναρωτιόμουν αν θα το κάνει και απαντούσα ότι τον έχω ικανό για όλα. Και ούτε καν παραπέμφθηκε!