Σοβαρά, αυτό είναι το παράπονο του Ντέμη;

Η λογοκρισία κάθε μορφής λειτουργεί όπως τα δυνατά φάρμακα: έχει παρενέργειες. Μία από αυτές είναι ότι καθιστά συμπαθείς όσους θέτει στο στόχαστρό της. Ξεχάστε προς στιγμήν τα περί δικαιωμάτων στην ενημέρωση. Γι' αυτούς που διέκοψαν την τηλεοπτική συνέντευξη του Ντέμη Νικολαΐδη κάτι τέτοια είναι «ιερογλυφικά». Ακατανόητα κι αδιάφορα. Η παρενέργεια, όμως; Τους είναι και αυτή αδιάφορη;

Τι πέτυχαν εμπράκτως; Απήλλαξαν τον Ντέμη από την υποχρέωση να απαντήσει σε ορισμένα –ακόμα– δύσκολα ερωτήματα. Να υποθέσουμε ότι δεν τους άρεσαν οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις (σιγά μην τις άκουγαν, αλλά λέμε τώρα); Να εικάσουμε ότι πίστευαν πως οι άνθρωποι του σιναφιού μας θα «χάιδευαν» τον Ντέμη στη συνέχεια;

Ωραία. Απήλλαξαν, λοιπόν, και τους δημοσιογράφους από το βάρος της σχετικής κριτικής, την οποία θα μπορούσε να τους ασκήσει οποιοσδήποτε πιστεύει το ίδιο. Τεράστια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «εκπέμπω δικό μου μήνυμα» και το «κόβω ετσιθελικά μια συζήτηση». Είναι η διαφορά της παρέμβασης από τον τραμπουκισμό. Και η λογοκρισία είναι είδος τραμπουκισμού.

Να τι πέτυχαν οι 150: σήμερα άπαντες θα καταμετρούσαμε αδύνατα σημεία στην τηλεοπτική απολογία του Ντέμη. Αντ' αυτού συζητάμε εν πολλοίς για τη διακοπή. Αφήστε που πολλοί απ' όσους δεν παρακολουθούσαν τη συνέντευξη πιθανόν να σκέφτονται τώρα: «Ρε, μπας και ήταν ο Ντέμης κανένας καταπέλτης κι έκαναν οι άλλοι "ντου" επειδή έβλεπαν πως κέρδιζε τις εντυπώσεις;».

Ασφαλώς και δεν ήταν καταπέλτης ο Νικολαΐδης. Ομως, είπαμε, ο τραμπουκισμός συχνότατα ευεργετεί τα «θύματά του» στο επίπεδο των –ευκαιριακών έστω– εντυπώσεων. Αφθονα παραδείγματα προσφέρει η πρόσφατη ιστορία της ΑΕΚ. Μήπως η αποτυχία του Μπάγεβιτς στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της ομάδας δεν καλύφθηκε πίσω από τον λεκτικό τραμπουκισμό και τα εμετικά συνθήματα εναντίον του προπονητή και της συζύγου του;

«Πώς να δουλέψει υπό αυτές τις συνθήκες;», ήταν –τότε– το άλλοθι. Οσο για το ΑΕΚτσίδικο έθιμο να εξελίσσονται οι τυφλές αγάπες σε τυφλά μίση, αναρωτιέμαι: άραγε στις τάξεις των 150 υπήρχαν και τύποι από εκείνους που ούρλιαζαν εναντίον του «προδότη» Βασίλη Τσιάρτα, όταν ο παίκτης έλεγε ότι δεν δεχόταν να μετατραπούν τα δεδουλευμένα του σε χαλί για την ενθρόνιση του Ντέμη στην προεδρία;

Για την ταμπακιέρα: κατηγορίες όπως κλοπή, υπεξαίρεση (κ.λπ.) είναι πολύ σοβαρές και βαριές για να εκστομίζονται ελαφρά τη καρδία ως «επιδόρπιο» στις διαπιστώσεις περί των αποτυχιών της θητείας Νικολαΐδη στην προεδρία της ΑΕΚ. Ας το λάβουν αυτό υπ' όψιν οι επικριτές του. Τέτοιες αιτιάσεις είτε αποδεικνύονται είτε όχι. Δεν σηκώνουν «αποχρώσεις» και «ποσοστώσεις», εν αντιθέσει προς τις υπόλοιπες κρίσεις για τα υπέρ και τα κατά της προεδρίας Ντέμη. Στα όσα είπε ο ίδιος στη Νova, για να πείσει ότι δεν έκλεψε, διέκρινα ενδιαφέρουσες επισημάνσεις.

Τα υπόλοιπα ας τα συνοψίσω σε λίγες σκέψεις: η διαδρομή από τον πρόεδρο Ντέμη, ο οποίος δυσφορούσε όταν οι δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν για χρέη και οικονομικά προβλήματα, στον τωρινό Ντέμη, ο οποίος παραθέτει νούμερα και στοιχεία αμυνόμενος, είναι το διάνυσμα ανάμεσα στο απόγειο του Μεσσιανισμού και την πλήρη κατάρρευσή του. Πάνω στα θρύψαλα αυτού του Μεσσιανισμού εμφανίζονται και παραδοξότητες: «Το όραμά μου το σκότωσε το 90% του Τύπου», είπε ο Ντέμης στη συνέντευξη. Στα σοβαρά, αυτό είναι το παράπονό του;

Ας μην τρελαθούμε κιόλας. Το αντίθετο συνέβαινε: αν όχι το 90%, σίγουρα το 70%-75% του Τύπου έφτιαχνε «αγιογραφίες» στον Ντέμη. Για σημαντικό χρονικό διάστημα της προεδρικής θητείας του και σχεδόν εφ' όλης της ύλης της, τα ΜΜΕ τον προέβαλλαν ως «το κάτι άλλο στο ποδόσφαιρο». Ο,τι κι αν έκανε. Συγκρουόταν με την «Ορίτζιναλ»; Σωστός ο Ντέμης. Αναθέρμαινε τις σχέσεις του με την «Ορίτζιναλ»;

Πάλι σωστός ο Ντέμης. Κατονόμαζε τον Αγη και τον Λεωνίδα ως υπαίτιους επεισοδίων; Εύγε, Ντέμη, πολέμιε της βίας! Επέστρεφε ο «χούλιγκαν» Αγης στην κερκίδα; Ξανά μανά εύγε, Ντέμη. Ετρεχε ο αντιπρόεδρος της ΑΕΚ Ν. Κούλης στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης του Αγη, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλη πατάτα ήταν εκείνο το δόσιμο; Μουγκαμάρα τα ΜΜΕ.

Ο Ντέμης θα έπρεπε σήμερα να κατηγορεί τον Τύπο για το εκ διαμέτρου αντίθετο: κάνοντάς τον «Μεσσία», τα ΜΜΕ τον έβλαψαν. Επληξαν την ευθυκρισία του. Απλό παράδειγμα: λέει τώρα ο Ντέμης ότι θα έπρεπε να είχε ζητήσει διαχειριστικό έλεγχο κατά την αποχώρησή του. Σωστά. Αν τα ΜΜΕ τότε τον στρίμωχναν λίγο αντί να αρκούνται στα διάφορα υπεροπτικά και απατηλά «δεν υπάρχουν τέτοια προβλήματα τώρα», πιθανότατα η καλή ιδέα του διαχειριστικού ελέγχου θα περνούσε εγκαίρως από το μυαλό του. Ο άπειρος (ως παράγοντας) Ντέμης χρειαζόταν λίγα κύματα γύρω του για να γίνει καλός κολυμβητής. Ο Τύπος του δώρισε μια σίγουρη πισίνα. Τα αποτελέσματα, γνωστά.