Δυστυχώς, τα άσχημα νέα με αναγκάζουν να ασχοληθώ με κάτι που δεν είναι της επικαιρότητας. Στο άκουσμα της είδησης του χαμού του Μίμη Δρόσου, σήμερα το πρωί, στο μυαλό μου στριφογυρνάνε πολλά.
Για πολλούς το όνομα αυτό μπορεί να μην λέει κάτι, για τους πιο παλιούς όμως στον χώρο του ποδοσφαίρου λέει πολλά και κυρίως για εμάς όλους τους γνήσιους Ηλυσιακούς, που αγαπήσαμε έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που φόρεσαν το “Η”.
Ο Μίμης Δρόσος υπήρξε μεγάλος γκολκίπερ τη δεκαετία του '70 και με τη φανέλα του Ηλυσιακού πέτυχε ένα μεγάλο ακατάρριπτο μέχρι και σήμερα ρεκόρ. Μαζί με τον Νίκο Σαργκάνη, την περίοδο 1973-74, κατάφεραν να τελειώσουν το πρωτάθλημα χωρίς η ομάδα του Ηλυσιακού να δεχτεί γκολ στα εντός έδρας ματς!
Για να καταλάβει κανείς το πόσο μεγάλος τερματοφύλακας υπήρξε, φτάνει να μάθει ότι δύο χρονιές άφησε στον πάγκο τον τεράστιο Σαργκάνη, ενώ πήρε μεταγραφή για τον Παναιτωλικό που έπαιζε Α' Εθνική, έχοντας φορέσει και στα τέλη του ‘60 τη φανέλα της “θρυλικής” τότε Παναχαϊκής.
Αν μιλήσει κάποιος με τον Νίκο Σαργκάνη σήμερα και τον ρωτήσει για τον Μίμη, θα ακούσει λόγια σημαντικά από ένα “φάντομ” που έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Τον Μίμη δεν τον είδα ποτέ να αγωνίζεται, καθότι πολύ μικρότερος, άκουγα όμως ιστορίες από παλιούς Ηλυσιακούς, ιστορίες που σε έκαναν να ανατριχιάζεις.
Είχα όμως την τύχη και τη χαρά να τον ζήσω ως άνθρωπο, αφού ο Βασίλης και η Βίκυ -τα δύο του παιδιά-ήταν παιδικοί μου φίλοι και τολμώ να πω ότι σχεδόν μεγάλωσα σπίτι τους. Άνθρωπος με ήθος, χαμογελαστός, έτοιμος να βοηθήσει τους πάντες, με διάθεση για ζωή και υπόδειγμα οικογενειάρχη. Ξέρω ότι το κενό που αφήνει είναι τεράστιο, όπως ξέρω ότι ο Βασίλης, η Βίκυ και η Γωγώ είναι πολύ περήφανοι για τον Μίμη, όπως και όλοι εμείς που τον ζήσαμε. Αντίο, φίλε Μίμη..
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
