Ετσι έζησα τον Ντέμη...

Είναι κρίμα μια ζωντανή και ενδιαφέρουσα κουβέντα με τις όποιες παραλείψεις ή υπερβολές, ή ακόμα και λάθος κατευθύνσεις -ορισμένες φορές το θέμα πήγαινε επί προσωπικού- να διακόπτεται από μια εισβολή ανεγκέφαλων. Ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε τη διάθεση να απαντήσει για οτιδήποτε θα δεχόταν ερώτηση, είχε τη διάθεση να υπερασπιστεί τον εαυτό του, την ακεραιότητά του και την τιμιότητά του.

Προφανώς δεν είχε τη διάθεση να... αδειάσει ή να πει κακή κουβέντα για τους υπόλοιπους μετόχους και ας το έβλεπες στα μάτια του ότι διαφωνούσε μαζί τους σε αρκετά ζητήματα. Ακόμα και σε ερωτήσεις στις οποίες φαινόταν ότι δεν είχε τα κατάλληλα επιχειρήματα για να τους δικαιολογήσει, προσπαθούσε να το κάνει. Αλλες φορές το κατάφερνε, άλλες όχι.

Αυτό που πρέπει να του πιστωθεί, όμως, είναι ότι σε κανένα σημείο της ομιλίας του δεν θέλησε να κρυφτεί πίσω από όμορφα λόγια, ή κουβέντες που θα ηχούσαν στα αυτιά κάποιων σαν μουσική. Μπορεί να αναλώθηκε πολύ -χρονικά πάντα μιλώντας- στην υπεράσπιση του ίδιου του του εαυτού, αλλά δεν το έκανε ούτε για να παραπλανήσει ούτε για να οδηγήσει την κουβέντα εκεί που εκείνος ήθελε.

Αυτό φάνηκε εξάλλου από τα πρώτα λόγια του, τα οποία παρακινούσαν όλους όσους βρεθήκαμε εκεί να κάνουμε τις δικές μας ερωτήσεις. Πάνω που το πράγμα είχε αρχίσει να ζεσταίνεται και -δεν υπήρχε αμφιβολία- θα μαθαίναμε περισσότερα πράγματα, πηγαίνοντας σε αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους, την ουσία και το σήμερα, ήρθε η αιφνίδια και δίχως καμία λογική διακοπή.

Οπως και 'χει, ωστόσο, ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που όμως ποτέ δεν μάθαμε πού θα μπορούσε να καταλήξει. Αυτοί που διέκοψαν τον διάλογο απλώς δεν ενδιαφέρονται να μάθουν, δεν θέλουν να ξέρουν, δεν θέλουν να ζουν σε μια δημοκρατική χώρα. Μα πάνω από όλα δεν μπορούν να στερούν από κάθε φίλο της ΑΕΚ, και όχι μόνο, το δικαίωμα της γνώσης και την ευκαιρία να ακούσουν για πρώτη φορά και την αντίθετη πλευρά, σχηματίζοντας μια πιο σφαιρική άποψη. Κρίμα που τους έγινε το χατίρι, έστω και κατά το ήμισυ.