Κοπάδι από μαύρα άλογα

Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου τα αποτελέσματα της κλήρωσης ενός Παγκόσμιου ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ρίχνω μια «διαγώνια» ματιά στη σύνθεση του ελληνικού Ομίλου και μία πολύ πιο προσεκτική στο σύστημα διεξαγωγής και στα ζευγαρώματα που ακολουθούν την πρώτη φάση. Οι νοκ άουτ αγώνες που οδηγούν από το αρχικό «ζέσταμα» μέχρι την πόρτα των ημιτελικών είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την επιτυχία.

Αυτό ισχύει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό εάν μιλάμε για Μουντομπάσκετ, διότι το σύστημα της διοργάνωσης απαιτεί όχι έναν, αλλά δύο αγώνες «δίχως αύριο» στην πορεία προς την τετράδα. Πριν από 3,5 χρόνια, στο Τόκιο, η Εθνική μας ξεπέρασε αυτά τα εμπόδια χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα. Ούτε η Κίνα μπόρεσε να την κοιτάξει στα μάτια ούτε η Γαλλία. Το σκηνικό της εποποιίας του αλησμόνητου ημιτελικού με τις ΗΠΑ ήταν κρυμμένο πίσω από την επόμενη γωνία.

Για να φτάσει στα προημιτελικά του Μουντομπάσκετ 2010, η ελληνική ομάδα θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον δύο νίκες στον Γ’ Ομιλο (όπου θα αντιμετωπίσει στην αφιλόξενη Αγκυρα τις Τουρκία, Ρωσία, Κίνα, Πουέρτο Ρίκο, Ακτή Ελεφαντοστού) και στη συνέχεια να νικήσει σε αναμέτρηση νοκ άουτ μία από τις ομάδες του Δ' Ομίλου: Ισπανία, Λιθουανία, Γαλλία, Καναδά, Νέα Ζηλανδία, Λίβανο. Τα ζευγαρώματα θα οριστούν με τη γνωστή μέθοδο: Γ1-Δ4, Γ2-Δ3, Γ3-Δ2, Γ4-Δ1.

Αυτό σημαίνει ότι η κλήρωση δεν είναι καθόλου ευνοϊκή. Ο δρόμος προς την οκτάδα είναι γεμάτος με λακκούβες. Οσοι μάλιστα θέλουν να συνεχίσουν τους υπολογισμούς μέχρι να ζωγραφίσουν στην ατζέντα τους τον συνολικό χάρτη της διοργάνωσης, θα πρέπει να σημειώσουν ότι ο Γ3 θα αντιμετωπίσει εκτός απροόπτου τις ΗΠΑ στα προημιτελικά.

Εάν πρέπει οπωσδήποτε να χαράξουμε εδώ και τώρα το δρομολόγιο που πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες της ελληνικής ομάδας για μεγάλη διάκριση, θα πούμε ότι αυτό περνάει από την 1η ή τη 2η θέση του Ομίλου. Ετσι, θα κρατηθεί μακριά από ΗΠΑ και Ισπανία μέχρι τα ημιτελικά.

Ωστόσο, το ταξίδι στην Αγκυρα κρύβει παγίδες, μαζί και το κακό «κάρμα» από το Ευρωμπάσκετ του 2001 όπου η Εθνική μας πήγε στην Αττάλεια και γύρισε από εκεί σαν βρεγμένη γάτα χωρίς να μπει ποτέ στο αεροπλάνο για την Πόλη. Η καλή Ελλάδα μπορεί να νικήσει με τρόπο πειστικό τις Ρωσία, Κίνα, Πουέρτο Ρίκο, Ακτή Ελεφαντοστού και να παλέψει στα ίσια τη γηπεδούχο Τουρκία. Εξ ορισμού, όμως, μιλάμε για ένα κοπάδι από απρόβλεπτα μαύρα άλογα.

Η Ρωσία είναι ικανή για το πολύ καλό και για το πολύ κακό, με ή χωρίς Κιριλένκο. Το Πουέρτο Ρίκο μπορεί να νικήσει τις ΗΠΑ και να χάσει από τη Νέα Ζηλανδία μέσα στο ίδιο τριήμερο. Η Κίνα παίζει αφελές μπάσκετ, αλλά έχει και παίκτες με πηγαίο ταλέντο και πλούσια σωματικά προσόντα. Η Ακτή μπορεί να αποδειχθεί… παραλία, αλλά δεν είναι ακίνδυνη. Οι δε Τούρκοι θα μπουν στη μάχη με το γιαταγάνι γυαλισμένο, αποφασισμένοι να δικαιώσουν τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού.

Αυτό βέβαια ενδέχεται να τους γίνει μπούμερανγκ και θηλιά τυλιγμένη γύρω από τον λαιμό, ειδικά απέναντι στην έμπειρη Ελλάδα. Θυμηθείτε και τον προημιτελικό του Κατοβίτσε. Kαι τότε φαβορί ήταν η Τουρκία.

Η παράδοση ευνοεί την Εθνική μας, η οποία θα αντιμετωπίσει στην Αγκυρα τέσσερις «πελάτισσες» -και ίσως μια πέμπτη, τη Γαλλία, στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι της. Προέχει, όμως, να εμφανιστεί η «επίσημη αγαπημένη» ντυμένη με τα καλά της, πλήρης και αισιόδοξη. Η ομάδα του φετινού Ευρωμπάσκετ στελεχωμένη με τους Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Βασιλόπουλο και Τσαρτσαρή (ή, αν προτιμάτε, η ομάδα του Πεκίνου ενισχυμένη με Κουφό, Καλάθη, Καϊμακόγλου και τον new look Σχορτσανίτη) δεν έχει να φοβηθεί κανέναν γεννημένο στην από δω όχθη του Ατλαντικού…