«Models» στις βραβεύσεις

Παλιά στο Σόχο υπήρχαν κάτι κουδούνια που έγραφαν ένα γυνακείο όνομα και δίπλα ως επάγγελμα Model. Επειδή η πορνεία στην Αγγλία ήταν παράνομη, αν η αστυνομία έκανε μπούκα στο σπίτι της κοπέλας και την έπιανε ξεβράκωτη με κάποιον κύριο, στο δικαστήριο μπορούσε να ισχυριστεί ότι είχε γδυθεί για να τη ζωγραφίσει.

Και αν ο κύριος ήταν κι αυτός ξεβράκωτος; Μπορούσε να ισχυριστεί κι αυτός ότι ζωγράφιζε καλύτερα γυμνός. Τον πίστευε κανένας; Οχι φυσικά. Οσο τουλάχιστον πιστεύει ο κόσμος ότι αυτοί που ψηφίζει ο ΠΣΑΤ είναι για τους αθλητικογράφους οι καλύτεροι αθλητές της χρονιάς.

Αφαιρέστε τις ψήφους για το μπάσκετ Ανδρών. Βγάλτε επίσης τις ψήφους για την Εθνική Ανδρών και τον Ρεχάγκελ και πάμε παρακάτω. Βραβεύτηκαν οι Βλάσης Μάρας, Σπύρος Γιαννιώτης, Αλεξάνδρα Τσιάβου, Βούλα Παπαχρήστου και Εβίνα Μάλτση. Τα βραβεία «καλή ψυχή» πήραν οι Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Φραγκίσκος Αλβέρτης, που εγκατέλειψαν την ενεργό δράση, κι ας μην ξεχνάμε όλοι το βραβείο για την πάντα δημοφιλή τετράδα, που πήγε στις κόρες της οικογένειας Μαρτίνη για την προσφορά τους στην ιππασία.

Φανταστείτε τώρα έναν εξωγήινο που έρχεται στη Γη και επιστρέφει στον πλανήτη του έχοντας δει μόνο τη βράβευση του ΠΣΑΤ. Αν τον ρωτούσαν τι έχουν οι ελληνικές εφημερίδες, θα απαντούσε: «Μπάσκετ, Εθνική, κολύμβηση, γυμναστική και κάργα ιππασία, με τις αδελφές Μαρτίνη να λατρεύονται πανελληνίως. Δυστυχώς, το μόνο για το οποίο δεν γράφουν στην Ελλάδα είναι το ποδόσφαιρο».

Γίνεται, λοιπόν, η βράβευση των «καλυτέρων αθλητών της χρονιάς» πάνε και οι διάφοροι κυβερνητικοί, χειροκροτούν ευγενικά και την επόμενη μέρα άντε να «φτιάξουμε τον κόσμο», άντε πάλι «να το κιτρινίσουμε λιγάκι», άντε ξανά «καμιά μεταγραφή δεν έχουμε να βάλουμε;».

Γιατί δεν υπάρχει διευθυντής αθλητικής εφημερίδας τόσο αυτοκτονικός που να έβαζε πρώτο θέμα τον Γιαννιώτη, τη Μάλτση ή ακόμα και τις αδελφές Μαρτίνη, παρ' όλο που αν η καθεμία αγόραζε από ένα φύλλο θα πούλαγε τέσσερα παραπάνω.

Από το να βραβεύουμε τους αθλητές των «μικρών σπορ», καλύτερα θα ήταν να δίνουμε λίγο περισσότερο χώρο στις σελίδες των εφημερίδων, με καλύτερη όμως ποιότητα. Γιατί σήμερα στις περισσότερες εφημερίδες τα «άλλα σπορ» γράφονται από τον παραγιό, τον ορφανό. Τον πιτσιρικά, τον δόκιμο που μαθαίνει την τέχνη στην πλάτη τους. Αυτά για να τελειώνουμε κάποτε με την υποκρισία, που λέμε ότι είμαστε «αθλητικογράφοι» όταν τα 4/5 των σπορ είναι αχρείαστα στις εφημερίδες και μόνο στις βραβεύσεις το παίζουμε «models», όταν όλοι ξέρουν ότι άλλο είναι το επάγγελμά μας.




Το αν έχει ανάγκη στόπερ-killer ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται ούτε σκέψη. Ο Μπιέρσμιρ μοιάζει καλός αμυντικός, αλλά killer δεν θα το έλεγα, ο Καντέ μού θυμίζει πάρα πολύ τον Ουαντού και ο Βύντρα έχει δώσει όχι μόνο τα διαπιστευτήριά του, αλλά η παραμονή του πάει να γίνει αρμένικη βίζιτα.

Νομίζω ότι μια αλλαγή περιβάλλοντος θα ηρεμούσε και τον ίδιο και την κερκίδα. Οσο για τον στόπερ-killer, επειδή λόγω κανονισμών το είδος ανά τον κόσμο σπανίζει, αλλά στην Ελλάδα ακόμα οι διαιτητές επιτρέπουν την παραπάνω κλοτσιά, ο Παναθηναϊκός μπορεί να σκεφτεί ελληνικά. Αν η Λίβερπουλ δεν θέλει να κρατήσει τον you know who, πιο killer –τουλάχιστον έξω από τα σίδερα– αποκλείεται να βρει.

Περισσότερο όμως και από τα stopper, αυτό που σκοτώνει στο ποδόσφαιρο είναι το άγχος. Και επειδή είναι κρίμα να τον χάσουμε στο άνθος της ηλικίας του, ο Νίκος Νιόπλιας ας προσπαθήσει να ηρεμήσει. Οχι μόνο γι' αυτόν, αλλά και για την ομάδα. Το άγχος είναι σαν το νερό στις οικοδομές. Την υγρασία τη βλέπεις, αλλά δεν ξέρεις πώς βγήκε, και ο τρόπος με τον οποίο ο κόουτς πέρναγε το άγχος του στους παίκτες είναι άγνωστος, αλλά τα αποτελέσματα προφανή.

Οχι ότι το λάθος είναι κυρίως του Νιόπλια, αλλά κυρίως έρχεται από τα γύρω. Οταν μπαίνεις σε μία ομάδα που ο πρόεδρος έχει πει στην αρχή της σεζόν ότι το πρωτάθλημα είναι αυτοσκοπός, όταν ξέρεις ότι πριν από δύο εβδομάδες έβαλε στους παίκτες κατσάδα επειδή έκαναν την πρώτη τους ήττα και όταν αντικαθιστάς έναν προπονητή που φαγώθηκε επειδή έμεινε ένα βαθμό πίσω, είναι κομμάτι δύσκολο ν' αράξεις και να ηρεμήσεις. Βάλε καπάκι και τον Παύλο με τις δηλώσεις του και όποιος δεν περίμενε ότι τα μαλλιά του Νιόπλια θα σηκωνόντουσαν καρφάκια ήταν πολύ αισιόδοξος.

Εδώ φαίνεται και η διαφορά με έναν προπονητή που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Γιατί και ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε την επισκεψούλα του στου Ρέντη για να πει στον Μήτρογλου πού θα του βάλει τα πιστόλια αν δεν σοβαρευτεί και ο Ζίκο το πήρε το μήνυμα ότι ο πρόεδρος με τους προπονητές είναι boom bam and thank you, ma'am. Αντί, όμως, να αγχωθεί, έκανε αυτό που κάνουν όλοι οι προπονητές που φτούρησαν στο λιμάνι. Δος ημίν σήμερον τους βαθμούς και τους Φετφατζίδηδες ας τους βάλει ο επόμενος κόουτς.

Να πω όμως και μια αλήθεια. Στον Ολυμπιακό είναι πρόεδρος ο Κόκκαλης και όχι στην Golden Team του λιμανιού. Υποχρέωσή του είναι να παίρνει τίτλους και όχι να βγάζει παίκτες και στο φινάλε αν το πήγαινε με τους πιτσιρικάδες, πιο οικονομικά θα του ερχόταν.

Οπως πιο οικονομικά θα ερχόταν στον Αρη αν έκοβε μαχαίρι τις μεταγραφές του αεροδρομίου. Ο κανόνας λέει ότι οι χιλιάδες των οπαδών που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο είναι αντιστρόφως ανάλογοι με τις εβδομάδες που θα μείνει ο παίκτης στην ομάδα.

Η ιστορία ξεκίνησε με τον Αμορόζο, συνεχίστηκε με τον Αμπρέου και ο μόνος λόγος που ο Γκρασιάν παραμένει στον Αρη είναι ότι δεν είχαν πάει τόσοι πολλοί να τον υποδεχτούν. Η αποχώρηση, πάντως, του Αμπρέου θα εγείρει ένα ερώτημα. Για ποιον στον διάολο λόγο του δώσανε το παρατσούκλι «Λόκο»; Οχι σαν τρελός δεν συμπεριφερόταν ο αξέχαστος Αμπρέου, αλλά από συμπεριφορά θα έκανε τον Ζαμπούνη να κοκκινίσει.

Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα περνάει φάση κοζωνομανίας. Σε σημείο που στο Ιντερνετ δημιουργήθηκε το www.kozonis.gr, που υπόσχεται ότι τα μηνύματα που στέλνονται θα διαβάζονται από τον ίδιο τον Bob. Ανάμεσα, λοιπόν, στα προκοζόν και αντικοζόν μηνύματα ξεχώρισαν τα εξής:

1) Αυτό που χαρακτηρίζει τον Bob «ιδέα» και δηλώνει ότι θα είναι «πάντα στην καρδιά μας». 2) Ενα άλλο που αποκαλεί τον Bob «αλάνι», μια λέξη που έρχεται και δένει με τη φωτογραφία του Bob. 3) Αυτό που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Bob έχει όλα τα στοιχεία για το «δεκάρι» που λείπει από την ΑΕΚ. Ενα, πάντως, συμπέρασμα που γράφουν πολλοί είναι ότι έτσι και έρθει ο Bob στην Ελλάδα, θα γκρεμιστεί το «Ελ. Βενιζέλος». Οχι, βέβαια, ότι θα είναι και πρόβλημα, αφού ο Bob, όπως έχουμε μάθει, έχει φτιάξει στο Σικάγο 80 αεροδρόμια.

Είμαι, πάντως, περίεργος αν ο Bob μπορεί να διαβάσει τις ανακοινώσεις που βγαίνουνε στο όνομά του. Και θα είναι μεγάλη αμαρτία να τελειώσει αυτή η ιστορία με τον Ασπρούλια να είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει ακούσει τον Bob να μιλάει. Με τον μύθο που έχει δημιουργήσει ο Bob, το κανάλι που θα τον ψήσει να κάνει δηλώσεις live on air θα μαζέψει ακροαματικότητες που θα έχει να πορεύεται μισό χρόνο.




Τα υπόλοιπα θα τα μαζέψει ο Ντέμης, που σήμερα το βράδυ θα τραγουδήσει στη Nova με συνοδεία τους Trio Diefthintes, τους Δημάτο, Σαμπράκο και Τσόχο. Με τον ασύγκριτο Γιάννη Καραλή και έκτακτη συμμετοχή του Βαγγέλη Μπραουδάκη. Μην το χάσετε.