Τι να σου κάνουν τα καρότα

H συμμετοχή του καρότου σε μία ποδοσφαιρική αναμέτρηση διέπεται από πλείστες και συναφείς παραμέτρους. Αποκαλύπτονται δε αρκεί να αναζητήσει κανείς τη θρεπτική του αξία. Μάλιστα, σε μέρες που η θερμοκρασία επιφυλάσσει δυσάρεστες συνέπειες για την υγεία μας, όπως και για την υγεία του δημοφιλούς Γιώργου Καραγκούνη.

Προσφάτως δοκιμάστηκε από τη γρίπη των χοίρων και θριάμβευσε απέναντί της, αφού δεν χρειάστηκε παρά μόνο ελάχιστα 24ωρα για να την ξεπεράσει, γεγονός που απασχόλησε τους οπαδούς του Ηρακλή. Επέλεξαν, λοιπόν, να τον... προμηθεύσουν με καρότα, όταν επιχείρησε να εκτελέσει κόρνερ κοντά στην περιοχή τους, ή γιατί επιθυμούν να θωρακίσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του διεθνούς μέσου (κύρια ιδιότητα του καρότου) ή γιατί επιδίωκαν τον αποπροσανατολισμό του.

Μια διαφορετική εξήγηση, που μοιάζει λογική και συμβαδίζει με τις προσδοκίες των οπαδών του Ηρακλή, συνδυάζει «το καρότο και το μαστίγιο». Κατά την προσφιλή έκφραση, «το καρότο» ήταν οι μετρημένες στιγμές χαράς (χωρίς γκολ) του Σισέ και της παρέας του στην επίθεση του ΠΑΟ.

Οσο για το μαστίγιο, αν δεν ήταν ο Ιάκομπ, που βάλθηκε να μας πείσει ότι αυτός είναι η πριμαντόνα του γηπέδου κι όχι ο Σισέ των εκατομμυρίων, αν δεν ήταν αυτός ο Σπάθας που αν δεν υπήρχε ανατροπή από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, δεν έδινε πέναλτι στον Ηρακλή.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μάλιστα, φαίνεται να υπνώτισε τους γηπεδούχους, που δεν διαμαρτυρήθηκαν ούτε για τη φάση του 20', όταν ο Καντέ έκανε πέναλτι στον Γιάκομπ, ούτε και στο «70' κάτι», με τον Σπυρόπουλο να κλοτσάει τον Τούμα.

Μόνο τα «θύματα» φώναξαν και αυτό ήταν όλο... Οχι μία, λοιπόν, αλλά δύο περιπτώσεις πέναλτι. Κι εσείς οι τηλεκριτικοί, αν και σήμερα πιάσετε πάλι το «δυναμόμετρο» για να μας πείτε ότι δεν ήταν δυνατά τα χτυπήματα των αμυντικών και δεν δικαιολογούν ανατροπή, φροντίστε να έχουμε κοιμηθεί όλοι και να σας βλέπει μόνον η πεθερά σας.

Ντροπή και αηδία. Και για να δείτε πόσο δίκαιος είμαι, και η ανατροπή του Χριστοδουλόπουλου από τον Κοβαλέφσκι πέναλτι «μύρισε». Αν δεν είναι αδικημένος από το τελικό αποτέλεσμα ο Ηρακλής, είναι σίγουρα… παραπονούμενος. Παράπονα για την αστοχία του, για τις φάσεις που θα μπορούσαν να του δώσουν μία μοναδική νίκη σε κρίσιμο σημείο και να προσθέσει σχεδόν τα μισά απ' όσα έχει χάσει μέχρι σήμερα.

Είναι κι αυτή η άτιμη η βαθμολογία που δεν του παρέχει την πολυτέλεια να υπολογίζει σε χαμένα παιχνίδια. Απ' όλα θα πρέπει να εισπράττει έστω κι ένα βαθμό. Στο 73' μπήκε το γκολ του Νίνη. Οχι ότι δεν πίεσε και δεν έκανε ευκαιρίες για να ισοφαρίσει, αλλά φάνηκε να τις κάνει υπό την πίεση του χρόνου και υπό το κράτος πανικού. Θα μπορούσαμε να δούμε πιο νωρίς από το 89' τον θαυματουργό –κατά κόρον– Βέλλιο.