Δουλεύουμε πολύ, μας δουλεύουν περισσότερο!

Σκεφτείτε ότι η αποστολή του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟ ταξιδεύει αεροπορικώς για Θεσσαλονίκη. Είκοσι λεπτά έπειτα από την απογείωση το αεροσκάφος επιστρέφει στο «Ελ. Βενιζέλος» λόγω προβλημάτων με την ατμοσφαιρική πίεση. Αιτία: δεν ήταν καλά κλεισμένη μία πόρτα προτού απογειωθεί το αεροσκάφος. Η ομάδα φτάνει στη Θεσσαλονίκη με καθυστέρηση.

Ποιο σχόλιο θα ακουγόταν από το πρωί της επόμενης ημέρας και για καμιά εβδομάδα; Το πατροπαράδοτο «μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά». Ελα, όμως, που το προαναφερθέν περιστατικό συνέβη στην Ισπανία το Σάββατο. Στην πτήση της Μπάρτσα προς Λα Κορούνια. Αν γινόταν στην Ελλάδα, θα ψάλλαμε ολημερίς το «μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά».

Κατάλοιπο ραγιαδισμού είναι αυτή η άκριτη εξιδανίκευση του «έξω» και η διαρκής ανακάλυψη «λόγων» για να νιώθουμε μειονεκτικά ως κοινωνία. Θέλουμε οπωσδήποτε να ντραπούμε για κάτι; Ας ντραπούμε για ένα μειονέκτημα που μας χαρακτηρίζει σε βαθμό αφάνταστα μεγάλο: την ευπιστία στα ραγιάδικα στερεότυπα.

Παράδειγμα: γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με το στερεότυπο του «τεμπέλη Ελληνα» που δεν λέει να δουλέψει. Ακόμα το πιστεύουν αρκετοί άνθρωποι. Κι ας επιβεβαίωσε προσφάτως η Eurostat ότι οι Ελληνες εργάζονται περισσότερο απ' όλους στην Ε.Ε. Κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, έναντι 40 της Ευρωζώνης και 40,3 της Ευρώπης των «27».

Δουλεύουμε πολύ, αλλά μας δουλεύουν περισσότερο κυβερνήσεις και «ειδήμονες». Εκεί που η ευπιστία μας «χτυπάει κόκκινο» είναι απέναντι στους οικονομικούς «μπαμπούλες». Για ευνόητους λόγους οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ, εγχώριες και ευρωπαϊκές, μας λένε συνεχώς πως η χώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Εμείς ακούμε και κοιτάμε με το στόμα ανοικτό και το μυαλό κλειστό.

Παρακολουθείς τα ποτάμια της υστερικής καταστροφολογίας στα δελτία ειδήσεων και σκέφτεσαι: «Θεούλη μου, ας μου κόψουν και τη μισή σύνταξη που θα πάρω κάποτε, ας μου φάνε και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αρκεί να μη βαρέσουμε κανόνι». Μα τόσο «βλήματα» έχουμε γίνει; Δεν μαθαίνουμε καν τι γίνεται σε όλον τον κόσμο με τα δημόσια χρέη και τα δημοσιονομικά ελλείμματα;

Το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα είναι 112% του ΑΕΠ. Εάν αυτό συνιστά λόγο να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου, γιατί δεν έχει κάνει χαρακίρι σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο στην Ιαπωνία, όπου το χρέος είναι 180% του ΑΕΠ; Στις ΗΠΑ το χρέος κάνει άλματα. Το 2006 περιοριζόταν στο 61,7%, αλλά η επίσημη πρόβλεψη για το 2010 είναι 97,5%.

Πού να δείτε ρεκόρ στο έλλειμμα του αμερικανικού προϋπολογισμού! Η μέτρηση για το οικονομικό έτος 2009 έδειξε 10%, δηλαδή το μεγαλύτερο ποσοστό από το 1945! Νέος «σταθμός» προβλέπεται στο 12,7%. Κλαίνε και οδύρονται στις ΗΠΑ; Οχι. Ανησυχία ναι, πανικός όχι. Ο Ομπάμα είπε πως ξενυχτάει για να βρει λύσεις, αλλά προσέξτε: την περίοδο αυτήν αποφάσισε –και πολύ καλά έκανε– να δημιουργήσει εθνικό σύστημα υγείας, το οποίο θα καλύπτει και τα 46 εκατομμύρια Αμερικανών που είναι παντελώς ανασφάλιστοι.

Τι είπατε; «Ασε τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, εμείς λογοδοτούμε στην Ε.Ε.»; Ωραία. Το προβλεπόμενο από την Κομισιόν για το 2010 ελληνικό έλλειμμα είναι 12,2%. Στη Βρετανία είναι 12,9% και στην Ισπανία 10,1%. Αφήστε τις χώρες της Βαλτικής και τη δύσμοιρη Ιρλανδία, για το «οικονομικό θαύμα» της οποίας κάποτε μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα διάφοροι φωστήρες. Επικρατεί στην Ισπανία και τη Βρετανία καμιά κινδυνολογία συγκρίσιμη με τα καθ' ημάς; Ούτε κατά διάνοια.

Γιατί να νιώθουν «μαύρα πρόβατα» οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που εμφανίζουν –όπως εμείς– δείκτες ελλείμματος και δημόσιου χρέους υψηλότερους από τους μέσους; Μήπως δεν είναι… μαυρισμένο όλο το κοπάδι; Στην Ε.Ε. των «27» κατά το 2008 το μέσο έλλειμμα ήταν 2,3% και το 2010 θα φτάσει το 7,5%. Στην Ευρωζώνη οι ρυθμοί αύξησης του δημόσιου χρέους είναι ταχύτεροι από τους ελληνικούς. Από το 69,3% του 2008, η Κομισιόν προβλέπει 88,2% για το 2011. Κοτζάμ Γερμανία από 65,9% το 2008 θα μετρήσει χρέος 80% το 2011.

Μήπως να ζηλέψουμε τη μοναδική χώρα από τις 27 που θα έχει έλλειμμα κάτω του 3% το 2010; Είναι η Βουλγαρία, η χώρα με το χειρότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Να δεχθούμε ότι πρέπει να δυστυχούν οι άνθρωποι για να ευημερούν οι αριθμοί;

Λέγεται ότι θα χρεοκοπήσουμε επειδή δανειζόμαστε με επιτόκιο 0,5% παραπάνω σε σχέση με την Ιταλία. Ναι, καλά. Πριν από είκοσι χρόνια η Ελλάδα δανειζόταν με επιτόκια 10% στη διεθνή αγορά και πολύ παραπάνω στην εσωτερική. Δεν χρεοκόπησε τότε και θα χρεοκοπήσει τώρα;

Αραδιάζουν μερικά «ξερά» νούμερα κι εμείς τα κάνουμε πάνω μας. Αυτή άραγε θα είναι η παρηγοριά μας; Πως όταν θα μας πάρουν και τα σώβρακα θα τους φάει η δυσοσμία;