«Είμαστε η ομάδα του Γιαννάκη»

Στον Παναγιώτη Αγγελόπουλο δεν αρέσει ο αφορισμός ότι ο Ολυμπιακός (των πανάκριβων μεταγραφών της τελευταίας διετίας) χτίστηκε από τον ίδιο και τον αδελφό του. Οταν διάβασε σε αυτήν εδώ τη στήλη ότι η ομάδα «φέρει μάλλον το DNA του προέδρου της παρά του προπονητή της», φουρκίστηκε. Και επικοινώνησε με τον υπογραφόμενο για να εκφράσει τη διαφωνία του. Τη φιλοξενώ ευχαρίστως και φυσικά την αποδέχομαι.

Είναι νομίζω η πρώτη φορά που ακούγεται επίσημα από τα χείλη του Π. Αγγελόπουλου ότι όλες οι επιλογές της τελευταίας διετίας έγιναν διά χειρός Παναγιώτη Γιαννάκη. «Κάνουμε ό,τι μας ζητάει ο προπονητής, χωρίς να του φέρνουμε αντιρρήσεις», ισχυρίζεται με επιμονή και έμφαση το αφεντικό του Ολυμπιακού. «Δεν υπήρχε περίπτωση να του πάρουμε εμείς παίκτη των 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Ολες οι μεταγραφές του φετινού αλλά και του περσινού καλοκαιριού προχώρησαν έπειτα από δική του εισήγηση.

Ο Τσίλντρες, ο Παπαλουκάς, ο Βούιτσιτς, ο Ουέιφερ, όλοι. Ακόμα και εκείνοι που τελικά δεν αποκτήθηκαν, όπως ο Χόλντεν, επιλογές του Γιαννάκη αποτέλεσαν. Τον Ουέιφερ προσωπικά ούτε που τον είχα ακουστά! Ακόμα και όταν η τελική απόφαση εμπεριείχε οικονομικό ρίσκο, όπως στην περίπτωση του Μασιγιάουσκας, που ευτυχώς κερδίσαμε το δικαστήριο, έγινε αυτό που ζητούσε ο προπονητής. Εκείνος ζήτησε να υπογράψουμε τριετές συμβόλαιο με τον Πελεκάνο, εκείνος ήταν που δεν ήθελε τον Βασιλειάδη.

Το ξέρετε ότι ακόμα και σήμερα πληρώνουμε το συμβόλαιό του; Ο Βασιλειάδης εισπράττει από τον Ολυμπιακό 40 χιλιάρικα τον μήνα, παρ’όλο που παίζει στην Ισπανία». Είπαμε και άλλα πολλά με τον πρόεδρο, που βγήκε παραπονούμενος: για τις μετρημένες στα δάχτυλα μισού χεριού περιπτώσεις που η διοίκηση πήγε κόντρα στις επιλογές του προπονητή (σχετικά με την αποπομπή συγκεκριμένων παικτών που τελικά έμειναν), για τον εθνικό ύμνο που ακούγεται πριν από τα ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ («είναι μια συνήθεια που ξεκίνησαν άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά νιώσαμε ξεχωριστή συγκίνηση όταν τον ακούσαμε στις ΗΠΑ»), για τον Τσίλντρες και τις όποιες αμφιβολίες του καλοκαιριού του 2008 («προχωρήσαμε μόλις σιγουρευτήκαμε για τον καλό του χαρακτήρα»), για τις σχέσεις της διοίκησης με τον Τύπο («γράφεις για παπαγαλάκια και θα νομίζει ο κόσμος ότι πληρώνω τους ρεπόρτερ»), αλλά περισσότερο για το θέμα που έκαιγε τον Αγγελόπουλο:

«Ο Γκέρσον είπε ψέματα όταν δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι του διαλέγαμε εμείς τους παίκτες. Στον Ολυμπιακό τον τελευταίο λόγο για τη στελέχωση της ομάδας έχει ο προπονητής». Οπότε, προσθέτω εγώ, είναι ο «δράκος» αυτός που φέρει πρώτος την ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα, είτε θετικό είτε αρνητικό.

Ο Γιαννάκης καρπώνεται τη νίκη επί του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι της περασμένης Κυριακής, ο Γιαννάκης χρεώνεται και την πορεία της προηγούμενης χρονιάς, με το άδοξο φινάλε της. Ο πρόεδρος απλώς προεδρεύει και πληρώνει. Οταν οι Γιαννακόπουλοι διδάχθηκαν αυτό το μάθημα και έφυγαν από τα πόδια του προπονητή, στα μέσα της δεκαετίας του '90, άρχισαν τη συλλογή τίτλων. Οι Αγγελόπουλοι ελπίζουν να ακολουθήσουν την ίδια ρότα. Μένει να δούμε αν στο πρόσωπο του Παναγιώτη Γιαννάκη έχουν βρει τον δικό τους Ομπράντοβιτς.