Θα φανούν στο μέλλον

Το τσάκισμα των επιταγών των παικτών της ΑΕΚ έχει επιπτώσεις που μπορεί να φανούν στο μέλλον. Πρώτον και κύριον, με τον απαιτούμενο σεβασμό που πρέπει να έχει κάθε εργαζόμενος στον εργοδότη του να είναι πλέον παρελθόν.

Από τη στιγμή που οι παίκτες έλεγαν ότι σκοπεύουν πριν από το ματς με την Εβερτον να μην κατέβουν στο ξενοδοχείο και απλώς να αναστείλουν την απεργία τους μέχρι την επόμενη Παρασκευή, οποιοσδήποτε σεβασμός προς τη διοίκηση έχει πάψει να υπάρχει. Ακόμα και να πληρωθούν, η τελευταία διοίκηση της ομάδας Νικολαΐδη έχει τελειώσει και απομένει να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του για το μέλλον της ομάδας.

Ξεκινώντας από το γκρουπ που θέλει τις μετοχές της ΑΕΚ και επικεφαλής έχει τον Bob Kozonis. Απόλυτα σεβαστό, λοιπόν, να λέει ο George Prassas ότι υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν ότι κόπτονται για το καλό της ΑΕΚ και δεν κάνουν τίποτα από τη στιγμή που το γκρουπ στο οποίο ανήκει προτίθεται να κάνει κάτι.

Οπως και πολύ ωραία είναι αυτά που λέει ο Γιώργος Κιντής, ότι η ΑΕΚ πρέπει να πάει αμέσως στα χέρια του Bob Kozonis, από τη στιγμή που ο ίδιος και οι πρώην συνεργάτες του είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι και αυτοί από την πλευρά τους. Μια λοιπόν που χρόνος δεν υπάρχει και οι επιταγές που έχουν στα χέρια τους οι παίκτες τσακάνε, κάποιος πρέπει να αναλάβει τις υποχρεώσεις.

Την πρώτη ευθύνη πρέπει να αναλάβει ο Νίκος Νοτιάς. Αυτός ελέγχει τις εγγυήσεις του Kozonis και μόνο αυτός μπορεί να πει αν είναι επαρκείς. Αν είναι, ας δώσει το «Ο.Κ.» δυνατά και καθαρά. Την επόμενη ευθύνη πρέπει να αναλάβει ο Bob Kozonis. Με πόσα χρέη λέει ότι αναλαμβάνει την ΠΑΕ ΑΕΚ; Με 34 περίπου εκατομμύρια. Ας την αναλάβει, λοιπόν, τώρα μ' ένα συμφωνητικό ότι οι μέτοχοι αναλαμβάνουν την πληρωμή κάθε περαιτέρω χρέους, λύνοντας έτσι το πρόβλημα της εμπιστοσύνης του να του δώσουν ρευστό στο χέρι.

Το μόνο, όμως, που δεν γίνεται είναι να περιμένουν στην ΑΕΚ να ολοκληρώσουν τον έλεγχό τους οι λογιστές έπειτα από ενάμιση μήνα, χωρίς μάλιστα να υπάρχει ρητή υποχρέωση ότι ο Kozonis θα την πάρει. Οτι δεν υπάρχει χρόνος πρέπει να το καταλαβαίνουν όλοι. Οτι κανένας δεν μοιάζει πρόθυμος να βάλει το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τις ανάγκες το καταλαβαίνουν λιγότεροι απ' όσους περίμενα.




Το να βάλεις έναν πρόεδρο και πέντε «φουσκωτούς» στο πούλμαν στέλνει το μήνυμα του κινδύνου. Κάθε παίκτης καταλαβαίνει ότι κατεβαίνοντας στο Καραϊσκάκη για να παίξει, δεν πάει σε γήπεδο αλλά στην κόλαση. Το να παρκάρει το πούλμαν στο Καλλιμάρμαρο και να περιμένει να τελειώσουν οι συγκρούσεις της Αστυνομίας με τους χούλιγκαν στέλνει και το μήνυμα της αδυναμίας.

«Στο πούλμαν μπήκε ο πρόεδρος με μισό κιλό μούσι και πέντε ''φουσκωτούς'' και πάλι σταματήσαμε στον δρόμο. Σκέψου τις μας περιμένει όταν φτάσουμε». Και κάθε άνθρωπος που έχει μια ιδέα από Psy-Op ξέρει ότι η απειλή του αγνώστου είναι περισσότερο αποτελεσματική από του προβλεπομένου.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την εβδομάδα πριν από το ματς στο Καραϊσκάκη. Το λένε και τα διδάγματα της Ριζούπολης. Και στη Ριζούπολη υπήρχαν εισαγγελείς, ένας ή πέντε λίγη σημασία έχει. Η παρουσία, όμως, των εισαγγελέων δεν είχε εμποδίσει να περάσει η Ριζούπολη ως όνομα της μεγαλύτερης τρομοκρατίας στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος.

Οπως και η παρουσία των εισαγγελέων στο Καραϊσκάκη δεν απέτρεψε τους οπαδούς του Ολυμπιακού να πετάνε δυναμιτάκια στον Τζόρβα ή, ακόμα χειρότερα, να τον πυροβολούν με αεροβόλο όπως ο ίδιος δήλωσε ή να πετάξουν μαχαίρι στον Σεϊταρίδη, το οποίο παρέδωσε στον τέταρτο διαιτητή.

Φυσικά, κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα είχε συμβεί αν ο Πατέρας δεν είχε ανέβει στο πούλμαν και οι εισαγγελείς δεν είχαν πάει στο Καραϊσκάκη. Το μόνο που ξέρουν, όμως, όλοι είναι ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο έκαναν το Καραϊσκάκη εκκλησία.

Οπότε η συνέχεια είναι γνωστή. Στο ματς του δεύτερου γύρου στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό θα φωνάζουν «θυμηθείτε τι έγινε στο Καραϊσκάκη», θα προσθέτουν και ένα «εμείς, βέβαια, δεν θα κάνουμε τα ίδια» για τα μάτια του κόσμου και «τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα».

Το «τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα» που θα μπορούσε να αφορά τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, αφορά μετά το συγκεκριμένο ματς κατά κύριο λόγο τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, Νίκο Πατέρα. Μετά το ματς σε όποια ερώτηση έγινε που αφορούσε την απόδοση της ομάδας και την τακτική της ο πρόεδρος ήταν αδάμας.

«Αυτά αφορούν τον προπονητή». Πριν, λοιπόν, συμπληρωθεί το 24ωρο, ο πρόεδρος πάει στην Παιανία, βγάζει διακριθέντες «Τζόρβας, Σιμάο, Τζιλμπέρτο», που με την αλλαγή του Σιμάο ακούγεται και σαν μομφή στον προπονητή, και πάει στο συμπέρασμα.

«Οποιος δεν έχει τσαμπουκά να φύγει τώρα». Δημιουργώντας το εξής ερώτημα. Διέκρινε ο πρόεδρος τους παίκτες του Ολυμπιακού να παίρνουν το ματς από τον Παναθηναϊκό στον τσαμπουκά; Να ρίχνουν μερικές ψιλές στην αρχή, να κολλάνε και πέντε μούρες σε μούρες των Παναθηναϊκών και να τους κάνουν κότες;

Δηλαδή, τα προβλήματα του Σπυρόπουλου στο αριστερό άκρο ήταν αποτέλεσμα του ατελείωτου τσαμπουκά του κτήνους που ονομάζεται Ζαϊρί και το βόλεϊ μέσα στην περιοχή του Παναθηναϊκού που προηγείται του πρώτου γκολ οφειλόταν στο δίδυμο του θανάτου Ντουντού – Μήτρογλου;

Αν αυτό είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού, λύνεται. Κάνει τα στραβά μάτια ο Τζίγκερ και έρχεται το «Αλάνι» από την Αγγλία και ο πρόεδρος θα χαίρεται να βλέπει τσαμπουκά όσο φτάνει το μάτι. Εκτός αν θέλει να κάνει την αυτοκριτική του ο πρόεδρος και να σκεφτεί αν η καλύτερη επιλογή ήταν να λέει ότι το πρωτάθλημα ήταν αυτοσκοπός, σαν ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός να εξαρτάται αποκλειστικά από τον φετινό τίτλο. Ας πάμε, όμως, παρακάτω.

Αν ο Κατσουράνης και ο Γιούρκας και όχι ο Σισέ ήταν οι μεταγραφές της χρονιάς, να καταλάβω τις γιγάντιες ευθύνες τους για την ήττα από τον Ολυμπιακό. Μόνο που τον πρώτο τον πήρε ο Παναθηναϊκός επειδή τσάκισε η μεταγραφή του Ενχελάαρ και τον δεύτερο όταν έπεσε η τιμή του, επειδή δεν έβρισκε ομάδα.

Ο Γιούρκας μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει κάτι, αυτό ήταν αναμενόμενο λόγω της έλλειψης προετοιμασίας, αλλά αν δεν υπήρχε ο «Κατσούρ» και τα γκολ του, ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν εκεί που ήταν και πέρυσι. Οπότε είναι κομμάτι άδικο να πέφτει το βάρος στους δύο. Οπως είναι κομμάτι άδικο να πέσει το βάρος στον Μπιέρσμιρ και τον Καντέ, αλλά αυτοί είχαν αποκτηθεί ύστερα από προγραμματισμό του Κώστα Αντωνίου και αν το αντικείμενο ήταν να αποκτηθούν αναπληρωματικοί του Βύντρα και του Σαριέγκι, ο σκοπός στέφθηκε από επιτυχία.




Για τον Τεν Κάτε νομίζω ότι δεν έχει τόση ευθύνη για το αποτέλεσμα όσο για την αξιοποίηση του δυναμικού που του έδωσαν. Μόνο η απόδοση του Ιβανσιτς στη Γερμανία θα ήταν αρκετή για τον Ολλανδό. Βάλτε καπάκι τον Μάντζιο, τον Τζιόλη και τον Κλέιτον, που ο Ζίκο θα έκανε πάρτι αν είχε στον δικό του πάγκο, και καταλαβαίνεται ότι αυτά δύσκολα θα τα εξηγούσαν ακόμα και ο Ροναλντίνιο και ο Μέσι όταν μιλάνε για τον παλιό τους προπονητή στο τηλέφωνο.