Βγαίνουμε απ’ τα ρούχα μας, διακόπτουν τον Βαρούχα μας!

Αυτό λέγεται «ενημερωτική έ-Ν.Δ.-εια». Φτώχεια πληροφόρησης, τηλεοπτική ιεροσυλία. Διότι βγαίνει η χώρα από τα ρούχα της σαν διακόπτουν τον Βαρούχα της! Αντε, να διακόπτεται η «Αθλητική Κυριακή» για χάρη του ρεπορτάζ εκλογής αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Να μείνει, όμως, στη μέση μια φάση, ένας πανηγυρισμός. Οχι να μένει το πανελλήνιο -κάθε τρεις και λίγο- στα κρύα του λουτρού την ώρα που ο Βαρούχας αναλύει τις επίμαχες φάσεις. Ανεπίτρεπτο.

Με λίγη φαντασία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ο Βαρούχας στο ρεπορτάζ Ν.Δ. Ως αναλυτής των «επίμαχων μεθοδεύσεων». Να αποφανθεί για όλα όσα έχουν γράψει εσχάτως καλοί γνώστες της κατάστασης στο εν λόγω κόμμα. «Διαβάζουμε εδώ (σ.σ.: το απόσπασμα του άρθρου θα προβάλλεται) ότι ο έξω δεξιά, δηλαδή ο παίκτης Γ. Καρατζαφέρης, υποσχέθηκε στον επίτιμο πως 15.000 άτομα από τον ΛΑΟΣ θα ψηφίσουν Ντόρα. Με βάση το γράμμα του κανονισμού αυτό επιτρέπεται, διότι ο "Τώρα ξέρεις" έχει πει ότι το κόμμα του ανήκει στην ευρύτερη Δεξιά, οπότε δεν έχουμε αντικανονική συμμετοχή παικτών. Ο διαιτητής Σιούφας σωστά άφησε το παιχνίδι να εξελιχθεί».

Το ματς στη Ν.Δ. θύμιζε εκείνους τους αγώνες μπάσκετ στους οποίους η μία ομάδα είχε τύχη μόνο εάν το σκορ καθηλωνόταν χαμηλά. Εάν το παιχνίδι κρινόταν σε δεκάδες χιλιάδες ψήφους θα επιδρούσαν καταλυτικά οι πολυσυζητημένοι (και υπαρκτοί) μηχανισμοί της Ντόρας. Το σκορ όμως «άνοιξε» πολύ. Στο επίπεδο των εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων οι μηχανισμοί έχασαν τα καλάθια μαζί με τα αυγά. Μπορούσε η παλιά Λιμόζ, του Μάλκοβιτς, να κερδίσει ντέρμπι εάν η άλλη ομάδα κατάφερνε να «πάει» το ματς στους 100 πόντους; Οχι.

Παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ για τη Ν.Δ., που αγενέστατα διέκοπταν τον εθνικό αναλυτή Βαρούχα, είχες την ευκαιρία να εντοπίσεις κι άλλες ομοιότητες ανάμεσα στις «γαλάζιες» εξελίξεις και τα αθλητικά δρώμενα. Ακόμη και στις επινίκιες δηλώσεις παρατηρούσες ένα κοινό στοιχείο. Την άγρια, ολίγον μοχθηρή χαρά που πασχίζει να συνυπάρξει με την «πολιτικώς ορθή» νηφαλιότητα. Σαν να λέμε «όταν η Φωτεινή Πιπιλή θυμίζει Βαγγέλη Μαρινάκη» ή «βρείτε πώς συμβιβάζεται η πρώτη φράση με τη δεύτερη».

Πιο φωτεινή κι από το όνομά της παρουσιάστηκε η Πιπιλή. Τι είπε; Οτι η βάση της Ν.Δ. έθεσε «τέρμα στην οικογενειακοκρατία και τις βαρονίες». Αμέσως μετά εγκωμίασε την Ντόρα και τόνισε πόσο πολύτιμο στέλεχος του κόμματος είναι. Ναι, την Ντόρα, που αν νικούσε θα σηματοδοτούσε τη συνέχεια της «οικογενειακοκρατίας». Τι είπε ο Β. Μαρινάκης; Τρία «δεν».

Δηλαδή: «Δεν υπάρχει Παναθηναϊκός. Δεν τελείωσε το πρωτάθλημα. Δεν παίζουμε με τον πόνο των άλλων». Τι συνάγεται εξ αυτών; Πρώτον: απόντος του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει μην τυχόν του αρπάξει τον τίτλο ο ΠΑΟΚ, η Καβάλα, ο Πανιώνιος ή η ΑΕΚ. Δεύτερον: το να κηρύσσεις ανύπαρκτο τον Παναθηναϊκό είναι ό,τι ηπιότερο μπορείς να πεις, σεβόμενος τον πόνο οπαδών, παικτών και παραγόντων των «πρασίνων».

Γιατί υπέστη τέτοια ήττα η Ντόρα; Για πολλούς λόγους. Πρώτον: πολλοί οπαδοί της Ν.Δ. θεωρούν ότι παρέσυρε τον Κ. Καραμανλή σε πρόωρες εκλογές, για να «ποντάρει» στη βαριά ήττα. Θα μου πείτε: «Αν, δηλαδή, γίνονταν οι εκλογές μερικούς μήνες αργότερα, δεν θα έχανε η Ν.Δ.;». Θα έχανε, αλλά εν προκειμένω μιλάμε για το τι (θέλει να) πιστεύει μεγάλο τμήμα της εκλογικής βάσης του κόμματος.

Οι συζητήσεις για το timing συχνά προσφέρουν άλλοθι. Εδώ υπάρχουν φίλοι του Παναθηναϊκού που λένε πως η ομάδα τους δεν θα έχανε από τον Ολυμπιακό αν το παιχνίδι ξεκινούσε στην ώρα του. Να μην υπάρχουν οπαδοί της Ν.Δ. που διατείνονται ότι το κόμμα θα κέρδιζε τις εκλογές αν αυτές διεξάγονταν στην ώρα τους;

Δεύτερον: παρά τον πατροπαράδοτο διαχωρισμό (της Ν.Δ.) ανάμεσα σε «μητσοτακέικο» και «καραμανλέικο», στα μάτια του κόσμου η Ντόρα φάνταζε ως συνέχεια της «εποχής Καραμανλή». Σε πολλούς τομείς: προέρχεται -κι αυτή- από μεγάλο πολιτικό «τζάκι», είναι δε αυθεντικότερη εκπρόσωπος της ανελαστικής νεοφιλελεύθερης γραμμής στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα.

Η γραμμή αυτή οδήγησε τη Ν.Δ. στην εκλογική συντριβή. Τρίτον: δεν είναι πολύ δημοφιλής η ρότα της Ντόρας στα της εξωτερικής πολιτικής. Τέταρτον: τον κομματικό πατριωτισμό τον κολάκεψε αποτελεσματικότερα ο Σαμαράς καλώντας τους Νεοδημοκράτες να νιώθουν υπερηφάνεια που είναι δεξιοί παρά η Ντόρα κατηγορώντας τον αντίπαλό της ότι έφυγε από το κόμμα, όταν αυτό ήταν το κόμμα του μπαμπά της.

Κάτι ακόμη: οι χαρούμενοι συγκεντρωμένοι οπαδοί του Σαμαρά θύμιζαν γήπεδο, διότι κρατούσαν τα γνωστά εφετζίδικα βεγγαλικά. Οχι εκείνα που εκτοξεύονται ως όπλα, αυτά που κρατιούνται στο χέρι. Φαντάζομαι ότι για έναν και μοναδικό λόγο η κρατική τηλεόραση δεν μας έδειξε -σε ζωντανή σύνδεση- τον Πανούτσο να ζητά τη φυλάκισή τους: θα κοβόταν για άλλη μια φορά ο Βαρούχας; Υπάρχουν και όρια.