Απόσυρση με ανάμεικτα συναισθήματα

Ενας μήνας πέρασε από την κατάργηση της απόσυρσης με επιδότηση των παλαιών οχημάτων στη χώρα μας. Ισχυσε για κάτι παραπάνω από ένα μήνα, αλλά μπόρεσε σε αυτό το διάστημα να βγάλει από την κυκλοφορία πάνω από 70.000 οχήματα. Εγραψα πολλά για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά συζητώντας μαθαίνεις τόσα που χρειάζεσαι μέρες για να εξαντλήσεις το θέμα.

Με την απόσυρση με επιδότηση χάρηκαν οι εισαγωγείς καινούργιων οχημάτων ή μεταχειρισμένων τελευταίας πενταετίας (και τα εξουσιοδοτημένα συνεργεία τους), διότι θα μπορούσαν με αυξημένες πωλήσεις να περιορίσουν την πολλή μεγάλη ζημιά που έχει πάθει ο κλάδος με την ύφεση στην οικονομία. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή οι πωλήσεις είναι μείον 20%, στο πρώτο 10μηνο, έναντι του αντίστοιχου περσινού, αλλά αν δεν ήταν η τετράμηνη μείωση του τέλους ταξινόμησης (4 Απριλίου – 4 Αυγούστου), τότε η πτώση θα ήταν κοντά στο 40%.

Αντίθετα, εκείνοι που δεν χάρηκαν ήταν οι έμποροι μεταχειρισμένων αυτοκινήτων άνω της πενταετίας, διότι ευτελίστηκε η αξία τους. Μάλιστα, πολλά μικροκαταστήματα έκλεισαν, κυρίως από εμπόρους που μπήκαν στο επάγγελμα, επειδή απλώς ήθελαν και κάτι άλλο να κάνουν. Δεν χάρηκαν επίσης οι έμποροι και οι εισαγωγείς μεταχειρισμένων ανταλλακτικών διότι έχουν συμφέρον.

Αν φύγουν πολλά παλαιά οχήματα από την κυκλοφορία, θα μείνουν με άχρηστο στοκ, με αποτέλεσμα πολλά καταστήματα να κλείσουν. Τον ίδιο φόβο είχαν και τα ελεύθερα συνεργεία (μη εξουσιοδοτημένα), διότι σε αυτά πάνε συνήθως όσοι έχουν οχήματα των οποίων έληξε η εργοστασιακή εγγύηση (βάσει ευρωπαϊκής νομοθεσίας είναι 2 χρόνια, αλλά πολλές εταιρείες βάζουν παραπάνω έτη, αυξάνοντας λίγο την τιμή πώλησης του οχήματος), προκειμένου να τύχουν χαμηλότερου κόστους συντήρησης.

Εκ των πραγμάτων, από το «παιχνίδι» της απόσυρσης θα έβγαιναν κερδισμένοι και χαμένοι. Κατά τη γνώμη μου οι χαμένοι δεν θα ήταν πολλοί, διότι δεν ήταν δυνατό άμεσα να μπορέσουν να γίνουν μαζικές αποσύρσεις 300.000 – 400.000 παλαιών οχημάτων, ώστε να χτυπηθεί καίρια το ελεύθερο εμπόριο. Βέβαια, σύμφωνα με την προηγούμενη κυβέρνηση, το «σχέδιο Σουφλιά» προέβλεπε σε μία τριετία απόσυρση άνω των 800.000 οχημάτων, ώστε να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση από τα παλαιάς τεχνολογίας και κατά τεκμήριο ρυπογόνα οχήματα και να υπάρξει μερική (όχι δηλαδή ένα αποσύρεται, ένα προστίθεται στην κυκλοφορία) αντικατάσταση του στόλου των οχημάτων.

Τώρα, και μέχρι νεωτέρας, έχουμε επιστρέψει στην πρότερη, άναρχη κατάσταση, χωρίς στόχους και όραμα για το περιβάλλον και το εμπόριο. Η εφαρμογή της απόσυρσης με επιδότηση (διότι εξακολουθεί να ισχύει χωρίς κίνητρα), έγινε και στο εξωτερικό για λόγους στήριξης των εγχώριων εργοστασίων. Σε Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία έδωσαν κίνητρα και αποσύρθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες παλαιά οχήματα, άνω των 10 ετών, αμέσως.

Εμαθα ότι στη Γερμανία επλήγησαν εξίσου άμεσα τα ελεύθερα συνεργεία, με πολλές μικρές επιχειρήσεις να κλείνουν. Ασχημο αυτό, αλλά οι κυβερνήσεις προτίμησαν να βοηθήσουν τα εργοστάσια με τους χιλιάδες εργαζομένους παρά τις εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις. Ομως, και η συνείδηση των πολιτών για απόσυρση είναι διαφορετική. Εκεί ξέρουν ότι ένα όχημα έχει ημερομηνία λήξεως που συνήθως καθορίζεται στα 10-12 χρόνια. Εδώ θεωρούμε ακόμα ότι το όχημα είναι σαν τη φιλενάδα. Την παντρεύεσαι και ζεις μια ζωή μαζί της.