Το ντέρμπι των… ντέρμπι Αντωνάκης vs Ντόρα

Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για το σημερινό ντέρμπι και όλα ήταν αληθινά, μόνο που ήταν για το λάθος ντέρμπι. Το Ολυμπιακός – ΠΑΟ ή το Μπάρτσα – Ρεάλ ή όλα τ' άλλα παιχνιδάκια που έχουν βαφτιστεί «ντέρμπι» χάρη στη δημοσιογραφική υπερβολή, γίνονται τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο.

Το πραγματικό ντέρμπι, αυτό για το οποίο γράφω, είναι άπαξ. Μια κι έξω. Δεν ξαναγίνεται. Σε δύο ματς. Ενα σήμερα και η ρεβανς την άλλη Κυριακή. Σε αυτό το ντέρμπι –που είναι εσωτερικό διπλό επί της ουσίας, αφού όλοι στην ίδια ομάδα ανήκουν– εκείνα που παίζονται είναι πολλά.

Το πιο μεγάλο απ' όλα είναι το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Οποιος το κερδίσει, κερδίζει και την ομάδα ολόκληρη με το γήπεδό της, το ταμείο της, τις εισπράξεις από τα τηλεοπτικά, τους φιλάθλους, τις προοπτικές και γενικώς τα κλειδιά ολόκληρου του μαγαζιού.

Από τη μία πλευρά του γηπέδου, στο τέρμα που βρίσκεται προς την εθνικιστική πλευρά της πόλης, είναι η ομάδα του Αντώνη που παίζει φουνταριστός. Ψηλό παιδί, όχι όμως και τόσο καλός στο ψηλό πολιτικό παιχνίδι, έχει μόνο δεξί σουτ, είναι υπομονετικός, με όποια φανέλα και να αγωνίζεται φοράει το εθνόσημο και έχει πάρει στην ομάδα του και μία μεγάλη μεταγραφή, τον Δημήτρη που παίζει στα χαφ, για να του βγάζει μπαλιές. Ο Δημήτρης, είναι κάτι σαν τον Κρις Καλαντζή. Από μπάλα «μυρωδιάς», αλλά ωραίο παιδί.

Οπως ο Κρις, που έμπαινε στο γήπεδο με το πιστολάκι του σεσουάρ στην κάλτσα για να φτιάχνει το μαλλί. Ο Δημήτρης όταν είναι στο γήπεδο τα δίνει όλα. Οχι για την ομάδα, αλλά για τις κάμερες. Είναι στην ομάδα του Αντώνη γιατί νομίζει ότι αν κερδίσουν, θα του φάει μετά την αρχηγία της ομάδας. Και ο Αντώνης και ο Δημήτρης είχανε παλιά ομάδες, αλλά λιμά πράγματα. Οχι πρωταθλητισμό δεν μπορούσανε να κάνουνε, ούτε τη Λονγκ Λάιφ στον Αγιο Κοσμά δεν μπορούσανε να νικήσουν. Ο Αντώνης θα κατεβάσει την ομάδα με 4-4-2, αλλά όλοι θα παίζουνε μόνο δεξιά, με τον Δημήτρη στο κέντρο. Με τη δική του μπάλα, σε άλλο χρώμα από αυτό που θα έχει η μπάλα που θα παίξουνε.

Από την άλλη πλευρά του γηπέδου, με το τέρμα που βρίσκεται προς το κέντρο της πόλης, είναι η Ντόρα. Παλιά ο μπαμπάς της ήταν αρχηγός της ομάδας και ο Αντώνης πριν από ένα κρίσιμο ματς διαφώνησε με τον μπαμπά της, πέταξε τη φανέλα και έφυγε από το γήπεδο. Μετά η ομάδα έχασε, γιατί κι ο μπαμπάς της Ντόρας τα είχε κάνει ρόιδο. Κάτι σαν τον Μάκαρο στην ΑΕΚ, δηλαδή, μόνο που ο μπαμπάς της χρέωνε πιο ακριβά τους καφέδες.

Η Ντόρα είναι από μικρή στην ομάδα και παίζει στη μεσαία γραμμή. Νομίζει ότι είναι «δεκάρι», αλλά είναι απλώς ένα «οκτάρι» χωρίς μπαλιά. Εχει πολλά παχνίδια στα πόδια της, είναι πολύ της τεχνολογίας (ιδίως της Siemens), αλλά το πιο αρνητικό της στοιχείο είναι πως είναι κόρη του πατέρα της, που δεν τον χωνεύει κανείς.

Το δεύτερο πιο αρνητικό της είναι πως είναι ίδια ο μπαμπάς της. Το τρίτο πιο αρνητικό της είναι ότι τα δύο βασικά της αρνητικά είναι αρκετά για οποιαδήποτε καταστροφή. Των άλλων. Αυτή δεν παθαίνει τίποτα. Ο τρόπος που θα αγωνιστεί η ομάδα της –στην οποία παίζουν ο Πολύδωρας, ο Γιακουμάτος και ο αδελφός της– δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί ο μπαμπάς να είναι στη μέρα του και να πιάσει η κατάρα του.

Την Ντόρα την υποστηρίζουν τα τηλεφωνικά κέντρα, το μεγαλύτερο μέρος των εν ενεργεία παικτών της ομάδας και ο Πρετεντέρης, που άμα τσαντιστεί πετάει μπουκάλια στο γήπεδο. Στο σημερινό πρώτο παιχνίδι θα έχουνε και μια ατραξιόν στο ημίχρονο. Θα βγεί στο ημίχρονο ο Ζορρός, ντυμένος Πανίκας, και θα κάνει κόλπα με την μπάλα, με τα τρίγωνα πανοράματος και με μία μπουγάτσα χωρίς γέμιση, την οποία θα έχει ευλογήσει ο Ανθιμος.

Στους μπούκηδες τώρα, το ματς Αντωνάκης – Ντόρα παίζεται στο 2,10 ο «άσος» και στο 1,80 το «διπλό», ενώ το «Χ» είναι φραγμένο. Εξω μπορείτε να το βρείτε και 2,30 στον «άσο» και μέχρι 2 στο «διπλό».