Θα φανεί με τις πράξεις

Είναι η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση που η θέση του γενικού γραμματέα Αθλητισμού δίνεται σε πρόσωπο που καμία σχέση δεν έχει με τον αθλητισμό. Από την εποχή του Αχιλλέα Καραμανλή και του Κώστα Παπαναστασίου μέχρι τον Γιάννη Σγουρό και τον Δουβή οι γενικοί γραμματείς Αθλητισμού προέρχονταν πάντα από τον αθλητισμό ή, για να είμαστε ακριβείς, από τον πρωταθλητισμό.

Με τον Παναγιώτη Μπιτσαξή έχουμε τον πρώτο γενικό γραμματέα άσχετο με τον επαγγελματικό αθλητισμό σε οποιαδήποτε μορφή του. Ο Παναγιώτης Μπιτσαξής είναι παλιό ΠΑΣΟΚ, φίλος του Πάγκαλου και του Ανωμερίτη, με τον οποίο πηγαίνει διακοπές στην Ανδρο, ποινικολόγος-κασκαντέρ που αναλαμβάνει υποθέσεις κυρίως οικονομικού αντικειμένου τις οποίες οι συνάδελφοί του τις έχουν για χαμένες, πρώην μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και μανιώδης σκακιστής υψηλού επιπέδου –σύμφωνα με τη δική του γνώμη. Ενα τέλειο παλμαρέ για να αναλάμβανε οποιαδήποτε άλλη γραμματεία εκτός του Αθλητισμού και της ισότητας των φύλων.

Μία εκδοχή είναι της ανταμοιβής του καλού κομματικού -και όχι μόνο- φίλου. «Τόσα χρόνια στους αγώνες μαζί με τον Παναγιώτη, να μην του δώσουμε μια γραμματεία; Τι; Της Δικαιοσύνης είναι αγκαζέ; Τι να κάνουμε… Να του δώσουμε του Αθλητισμού να ξέρει ότι τον εκτιμούμε».

Η δεύτερη εκδοχή είναι του καλού Ροβεσπιέρου. «Με τα τόσα σκάνδαλα με τις ντόπες και τις ρεμούλες στον αθλητισμό αυτό που χρειάζεται είναι ένας έντιμος άνθρωπος να καθαρίσει τον χώρο. Να βάλουμε τον Μπιτσαξή, που δεν εξαρτάται από τις ομάδες και ξέρει και το ποινικό, για να στείλει στον εισαγγελέα τον επόμενο που θα πάει να του ζητήσει λεφτά για ντόπα».

Η τρίτη εκδοχή και πιο ενδιαφέρουσα είναι της αλλαγής της φιλοσοφίας στον αθλητισμό. Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος στην καριέρα του γουγουά είναι ότι ήταν και γενικός γραμματέας Λαϊκής Επιμόρφωσης. «Ρε παιδιά, ο Μπιτσαξής δεν είχε πετύχει στη Λαϊκή Επιμόρφωση; Για να δούμε αν μπορεί να κάνει και κάτι ώστε ο κόσμος να ασχοληθεί με τον αθλητισμό».

Το πιθανότερο είναι όλα τα ανωτέρω να συμβαίνουν σε ένα ποσοστό. Αυτό θα φανεί με τις πράξεις του γενικού γραμματέα. Αν, φυσικά, κάτι τέτοιο υπάρξει και η θέση δεν έχει αδρανοποιηθεί. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι για πρώτη φορά τα τελευταία 35 χρόνια γουγουάς δεν επιλέγεται κάποιος «ειδικός», που τις περισσότερες φορές μεταφραζόταν σε νταραβερτζής.

Δεν ξέρω αν –όπως γράφτηκε στο ρεπορτάζ– το πανό με τις βρισιές στη μάνα του Λαμπριάκου κατέβηκε από τους ανθρώπους της ασφάλειας του ΠΑΟΚ, αλλά το σίγουρο είναι ότι και να κατέβηκε, δεν κατασχέθηκε. Γιατί για ολόκληρη τη διάρκεια του ματς και τις καθυστερήσεις οι τηλεθεατές μπορούσαν να πληροφορηθούν το υποτιθέμενο επάγγελμα της μαμάς του παίκτη και το σημείο του σώματος που γράφουν το όνομα του παίκτη οι οπαδοί του ΠΑΟΚ.

Φυσικά, ό,τι έβλεπαν εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές έβλεπε και ο Καλόπουλος, που ουδόλως έμοιαζε να ενδιαφέρεται για το θέμα. Οπότε απαντάται και το ερώτημα που τέθηκε στο ρεπορτάζ για το θάρρος που είχε ο Καλόπουλος να πάει στο γήπεδο με το αυτοκίνητο και να το παρκάρει φόρα παρτίδα. Αν δίνεις το πέναλτι της αγκωνιάς για να γίνει το σκορ 1-0 και αδιαφορείς για το υβριστικό πανό όχι το αυτοκίνητο, αλλά τις πορσελάνες μπορούσε να είχε αφήσει έξω από το γήπεδο ο Καλόπουλος και θα τις έβρισκε άθικτες και γυαλισμένες.

Ενώ ο Καλόπουλος δεν θα έχει πρόβλημα να πηγαίνει στην Τούμπα, ο μοναδικός Νίκος Θανόπουλος βάζει υποψηφιότητα να γίνει ο πρώτος virtual πρόεδρος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οταν η κατάσταση άρχισε να στραβώνει, αρχικά την έκανε πριν τελειώσει το ματς, αργότερα την έκανε από μυστικές και απόκρυφες στοές του ΟΑΚΑ, μετά άρχισε να ανακαλύπτει επείγοντα ραντεβού και στο επόμενο ματς με τον ΠΑΟΚ έχει ενδιαφέρον να βρει κάτι καινούργιο. Από τα κοινά «έπρεπε να συναντήσω τους Κοζώνηδες» μέχρι τα πιο εκκεντρικά «όπως ερχόμουν στο γήπεδο με απήγαγαν εξωγήινοι».

Οι δικαιολογίες, πάντως, είναι μια τέχνη και το «προσωπικό πρόβλημα» που είπε ο Σοφοκλής Πιλάβιος για να καλύψει την απουσία του Ρεχάγκελ στην εκδήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τιμήν της Εθνικής ανήκει στην primitive art. Ο Ρεχάγκελ βρισκόταν στη Γερμανία με την οικογένειά του και φυσικά δεν θα διέκοπτε τη διαμονή του για να ασχοληθεί με μια εκδήλωση στην... μπανανία που έχει καταλάβει ότι δουλεύει.

Τώρα, το να φτάνει ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας να λέει ψέματα για να δικαιολογήσει το μεγαλοπρεπές πέρδεμα του προπονητή της Εθνικής στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι κατάντημα. Τουλάχιστον το «ρωτήστε τον ίδιο να σας πει» και θα ήταν ειλικρινές και θα είχε λεβεντιά.

Αλλά όταν χάνει η Ελλάδα από την Ελβετία, στην Ομοσπονδία αποφασίζουν να συσκεφτούν και ο Ρεχάγκελ σηκώνεται και φεύγει στη Γερμανία, οι σχέσεις είναι σαφείς. Το ότι βρεθήκαμε να δουλεύουμε για τους ιθαγενείς δεν σημαίνει ότι μας κάνει και εμάς άγριους. Οπότε τις τελετές τους με τον φύλαρχο Παπούλια μπορούν να τις κάνουν και μόνοι τους.

Διάβαζα, λοιπόν, δηλώσεις του Μιχάλη Σηφάκη ότι στον Ρεχάγκελ γίνεται άσχημη κριτική, ότι οι Ελληνες κρίνουν εκ του αποτελέσματος και ότι ύστερα από τόσα χρόνια ο Οτο είναι γνώστης του ελληνικού ποδοσφαίρου και σκεφτόμουνα πόσο δίκιο έχει. Ιδιαίτερα στο ότι οι Ελληνες περιμένουμε το αποτέλεσμα για να εκφράσουμε γνώμη. Γιατί και ο Σηφάκης τις δηλώσεις τις έκανε μετά την πρόκριση επί της Ουκρανίας και όχι μετά την ισοπαλία στο ΟΑΚΑ.

Να ρωτήσω λοιπόν και εγώ κάτι με το φτωχό μου το μυαλό. Σε πόσα ματς έχει δει ο Σηφάκης τον Ρεχάγκελ να τα παρακολουθεί στο γήπεδο και απέκτησε γνώση του ελληνικού ποδοσφαίρου; Επίσης, στη Γερμανία πώς τα βλέπει; Από το youtube ή τη Nova; Και για να μείνω στον Καπέλο, υπήρχε περίπτωση να τον είχε καλέσει η βασίλισσα της Αγγλίας για να τον τιμήσει και όχι μόνο να μην πήγαινε, αλλά ο πρόεδρος της FA να έλεγε παραμύθια ότι στον Καπέλο έτυχε κάτι και δεν μπόρεσε;

Εκεί, λοιπόν, που νόμιζα ότι κάθε παραλλαγή διαιτητικής μουρμούρας είχε εξαντληθεί, φέτος παρουσιάστηκε μια νέα. «Τι μουρμουράτε εσείς για το κοράκι, αφού όταν μας είχε παίξει εμάς είχε κάνει χειρότερα». Τη νέα μουρμούρα λάνσαρε ο Καρούλιας, ο οποίος όταν ο Ολυμπιακός διαμαρτυρόταν για το σημαιάκι του Γουργιώτη στο γκολ του Μήτρογλου, «θυμήθηκε» ότι με τον Πανθρακικό ο Γουργιώτης δεν είχε σηκώσει τη σημαία στην αγκωνιά που είχε φάει ο Νίνης.

Τώρα με τις φωνές του Παναθηναϊκού για τον Αρμπάκιολη, άρχισε να βρέχει μηνύματα ότι στο ματς του Ολυμπιακού με τον Αστέρα είχε ακυρώσει γκολ του Μήτρογλου. Εχω την υποψία ότι ο νέος τρόπος διαμαρτυρίας λανσαρίστηκε από τον Στέφανο Ησαΐα. Αν ναι, πρέπει να υπάρξει και κατοχύρωση. «Πήγανε να μας τη βγούνε ότι δεν τους έδωσε πέναλτι, αλλά εκεί τους κάνω έναν ''Ησαΐα'' και τους λέω και σε εμάς πριν από δύο χρόνια είχε κρατήσει έξι λεπτά καθυστερήσεις και τους κολλάω στον τοίχο».

Εδώ πρέπει να προστεθεί και το «Βαρούχας». Κάνεις «Βαρούχα» στον άλλον όταν αυτό που βλέπει τους λες ότι είναι κάτι άλλο. Παράδειγμα «Βαρούχα». «Εδώ σηκώνει προτεταμένο το χέρι του και επάνω χτυπάει η μπάλα και ο διαιτητής δίνει πέναλτι». Και βλέπεις τον Νέτο να έχει σηκώσει το χέρι στο πρόσωπό του και την μπάλα να χτυπάει στον αγκώνα. Τόσο πολύ, που ακόμα και ο Καλόπουλος τον αγκώνα έδειξε.



Οπως αυτή η αγωνιστική μάς χάρισε και την προσέγγιση «ας δούμε ένα χειρότερο replay». Το πρώτο replay στο πέναλτι της Τούμπας είναι και το κατατοπιστικότερο. Μετά ανακαλυπτόντουσαν όλο και χειρότερα, τόσο που μετά το τρίτο μπορούσες να το πεις και πέναλτι.