Ενα «παιδομάζωμα» υψηλού ρίσκου (και χαμηλής ηθικής)

Η τιμωρία της Τσέλσι για την υπόθεση της μεταγραφής του ταλαντούχου πιτσιρικά Γκελ Κακουτά ανακαλείται και η λονδρέζικη ομάδα (που δεν ήταν η μόνη που χρησιμοποιούσε παράνομες πρακτικές) θα μπορέσει να κάνει μεταγραφές τον Γενάρη. Το σημαντικό στοιχείο αυτής της ιστορίας στην οποία πρωταγωνίστησε η αγγλική ομάδα είναι ότι ανέδειξε ένα κομμάτι του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου όπου η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Οι μεγάλοι σύλλογοι είχαν επιδοθεί σε ένα απίστευτο κυνήγι ποδοσφαιρικού ταλέντου, που δεν διέφερε από ένα σκλαβοπάζαρο νεαρών ποδοσφαιριστών. Η απαγόρευση της πραγματοποίησης μεταγραφών για ποδοσφαιριστές μικρότερους των 18 ετών, που αποφάσισε η ΦΙΦΑ, ήταν απολύτως επιβεβλημένη με την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα.

Πριν από τρία χρόνια δύο μεγάλες μη κυβερνητικές οργανώσεις στη Γαλλία είχαν παρουσιάσει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία περισσότερα από 4.000 παιδιά κάτω των 18 από την Αφρική είχαν έρθει στη Γαλλία και είχαν εγκαταλειφθεί από κάποιους «μάνατζερ» που τους είχαν υποσχεθεί ότι θα έπαιζαν ποδοσφαιρο σε κάποια γαλλική ή ευρωπαϊκή ομάδα και έτσι θα ξέφευγαν από τη φτώχεια.

Είναι αποδεδειγμένο ότι οι ποδοσφαιριστές που λάμπουν ως ταλέντα στις μικρές ηλικίες δεν εξελίσσονται ανάλογα, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Ο άγριος ανταγωνισμός των ομάδων, όμως, τις ωθεί να «αποκτήσουν» ένα ταλέντο σε μικρή ηλικία ελπίζοντας στην εξέλιξή του και στερώντας το από τους ανταγωνιστές τους. Για κάθε Μέσι ή Γουόλκοτ που καταφέρνει να αναδειχθεί υπάρχουν δεκάδες παιδιά που καταλήγουν να παίζουν σε μικρούς συλλόγους ή να εγκαταλείπουν το ποδόσφαιρο.

Θα θυμίσω μία από τις πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Ο Αρσέν Βενγκέρ, που έχει το καλύτερο σκάουτινγκ στη Γαλλία, είχε ειδοποιηθεί από κάποιον γνωστό του στις μικρές εθνικές της Γαλλίας για ένα 15χρονο με εξαιρετικό ταλέντο που αγωνιζόταν στην εθνική Παίδων και θα αναδεικνυόταν στον επόμενο Βαν Μπάστεν. Ψηλός, αδύνατος, γρήγορος και δεινός σκόρερ ανήκε στην Ρασίνγκ Παρί και η Αρσεναλ πλήρωσε 1,2 εκατομμύρια στερλίνες για να τον αποκτήσει πριν προλάβουν η Ιντερ και η Μπάρτσα.

Ο Τζερεμί Αλιαντιέρ Βαν Μπάστεν δεν έγινε ποτέ. Μπορεί να πέτυχε ρεκόρ γκολ στο Κύπελλο Νέων, αλλά με την πρώτη ομάδα της Αρσεναλ πέτυχε 1 γκολ μόλις σε 29 ματς πρωταθλήματος, στα 22 από τα οποία αγωνίστηκε ως αλλαγή. Τωρα αγωνίζεται στη Μίντλεσμπρο, όπου και εκεί σκοράρει σπάνια. Πιθανόν η εξέλιξη του Αλιαντιέρ να ήταν η ίδια και στο «Σαν Σίρο» ή το «Καμπ Νόου», αλλά δεν μπορεί κανείς να ξέρει ποια θα ήταν η εξέλιξή του αν έμενε στη Ρασίγκ ή πηγαινε στη Ναντ (που τον είχε ζητήσει τον καιρό που τον απέκτησε ο Βενγκέρ).

Βέβαια, τον Αλιαντιέρ, όταν στην ηλικία των 15 μετακόμισε στο Λονδίνο, συνόδευσαν οι γονείς του, στους οποίους η Αρσεναλ εξασφάλισε σπίτι και δουλειά. Κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε πριν από μία πενταετία περίπου η Ρεάλ Μαδρίτης, όταν έσπευσε να εντάξει στην ακαδημία της τον επτάχρονο Νάιαλ Μέισον από το Μπράιτον, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τους υπεύθυνους ακαδημιών της «βασίλισσας» με τις επιδόσεις του κατά τη 15νθήμερη παραμονή του σε ένα προπονητικό κέντρο της Ρεάλ, στη Μαδρίτη.

Η ισπανική ομάδα βρήκε σπίτι κοντά στο «Μπερναμπέου» στους γονείς του μικρού, τους εξασφάλισε και δουλειά, μέχρι που ο πατέρας του δέχθηκε μία δουλειά στην Ντόχα του Κατάρ και η οικογένεια μετακόμισε στον Περσικό Kόλπο. Ο πιτσιρικάς, πάντως, ελπίζει του χρόνου να επιστρέψει στην Αγγλία και να γραφτεί στην ακαδημία της Αρσεναλ που διευθύνει ο Λίαμ Μπρέιντι, ο παλιός διεθνής Ιρλανδός μέσος των «κανονιέρηδων».

Υπήρχαν πάμπολλες τέτοιες περιπτώσεις που έκαναν τους πιτσιρικάδες ένα είδος προϊόντος και οι γονείς τους –και οι ίδιοι- κάποια στιγμή ανακάλυπταν ότι το μέλλον δεν ήταν τόσο λαμπρό –και προσοδοφόρο- όσο ήλπιζαν. Το παλιό καθεστώς μεταγραφής των νεαρών ποδοσφαιριστών έδινε τη δυνατότητα στους πλούσιους συλλόγους να αρπάζουν τους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές από μικρές ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι Αγγλοι, ειδικά, τα τελευταία χρόνια έχουν δελεάσει μερικά από τα μεγάλα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Δύσκολη υπόθεση οι ακαδημίες

Ενα –ίσως το σημαντικότερο– στοιχείο που ωθούσε τις ομάδες να επενδύουν τόσα πολλά σε ταλαντούχους νεαρούς είναι ότι έχει κατεβεί κατά πολύ ο μέσος όρος των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στη βασική ενδεκάδα των ομάδων. Από την άλλη οι ομάδες βιάζονται πολύ να παρουσιάσουν νέους αστέρες στο ποδοσφαιρικό μάρκετινγκ και δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν την ωρίμανση ενός ταλέντου.

Αυτή, όμως, η τρέλα είχε οδηγήσει τις πιο μεγάλες ομάδες σε έναν παραλογισμό που είχε ως αποτέλεσμα να έχουν ενταγμένους στο δυναμικό τους πολλούς ποδοσφαιριστές, γεγονός που κόστιζε οικονομικά. Ρόστερ όπως αυτά της Λίβερπουλ, που είχε τον Ιούνιο 62 ποδοσφαιριστές, ή της Αρσεναλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που έφθασαν να έχουν πάνω από 50, ήταν εμφανώς δυσλειτουργικά και κοστοβόρα.

Η Τσέλσι είχε στήσει ένα ολόκληρο δίκτυο σε όλον τον κόσμο για να τροφοδοτεί τις ακαδημίες της όπου είχαν συγκεντρωθεί περισσότερα από 160 παιδιά. Μάλιστα, σε πολλά από αυτά τα παιδιά πάνω από τα 18 είχαν γίνει ετήσια συμβόλαια αξίας 150 και 200 χιλιάδων ευρώ. Με τόσα χρήματα κάποιοι από αυτούς στα 22 είχαν ήδη αποκτήσει το σπίτι τους, αλλά ανακάλυπταν ότι δεν θα έκαναν ποτέ καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο, οπότε άρχιζαν την περιπλάνησή τους σε μικρότερες ομάδες.

Οι περισσότεροι, όμως, θα γνώριζαν έναν κόσμο από τον οποίο θα απομακρύνονταν πολύ γρήγορα παρά τις ελπίδες και τις προσπάθειές τους. Βέβαια, ο τρόπος που κάποιος δουλεύει με τους ταλαντούχους μικρούς, οι συνθήκες προπόνησής τους, τα μέσα και ο ευκαιρίες που έχουν να αποκτήσουν εμπειρίες είναι διαφορετικά από ομάδα σε ομάδα και από χώρα σε χώρα.

Στην ανάδειξη ενός ταλέντου παίζει ρόλο και ο εντοπισμός του φυσικά, το σκάουτινγκ δηλαδή. Πάντως, στην Αγγλία υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί τώρα πια σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές ή τις μετακινήσεις νεαρών ποδοσφαιριστών.

Σύμφωνα με τους κανονισμούς που ισχύουν, οι πιτσιρικάδες κάτω των 12 δεν μπορούν να ζουν σε απόσταση μεγαλύτερη της μίας ώρας –οδικώς- από την ποδοσφαιρική ακαδημία της επιλογής τους. Το χρονικό όριο ανεβαίνει στη μιάμιση ώρα για τις ηλικίες 13-16. Ομως, πόσα ταλέντα να βρεις σε μία τέτοια απόσταση; Ετσι οι «μεταγραφές» είναι επιλογή για τους ισχυρούς.

Η ενότητα της εξουσίας

Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που τα κανάλια καλύπτουν τις διεργασίες για την εκλογή του νέου προέδρου της Ν.Δ. Και ο τρόπος αποκαλύπτει και τις προτιμήσεις των καναλιών. Ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουν τους καλεσμένους στα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών, όπου εξετάζουν το θέμα της διαδοχής.

Ανθρωποι που είτε δεν εξελέγησαν βουλευτές είτε δεν προσέφεραν κάτι στη δημόσια ζωή μεταμορφώνονται σε τιμητές αναμασώντας κατηγορίες και κοινοτοπίες με απίστευτη ευκολία και συχνότητα. Κανείς δεν ασχολείται με την ιδεολογία ή την πολιτική ταυτότητα ενός κόμματος του οποίου η συγκολλητική δύναμη είναι η προοπτική επανακατάληψης της εξουσίας. Καμία συζήτηση για πολιτικές ήττες και πολιτικές συμπεριφορές.

Μόνο για τα πρόσωπα, των οποίων τα σκοτεινά ή ατυχή σημεία του πολιτικού τους παρελθόντος είτε εξαφανίζονται είτε ωραιοποιούνται. Ενα κόμμα ακόμα, απαραίτητο για τη λειτουργία της μιντιακής μας δημοκρατίας, εκλέγει τον αρχηγό του. Σαν να μοιράζονται ρόλοι σε ένα σίριαλ με υπόθεση που έχουμε δει πολλές φορές.