Ποιοι φταίνε τελικά;

Για την ισοπαλία του Ολυμπιακού με τον Ηρακλή στο Καραϊσκάκη έφταιγε η διοίκηση. Η οποία το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς θα περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ για να μαζέψει τα μπικικίνια και μετά βλέποντας και κάνοντας. Αυτή την άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες και την επόμενη κάποιος θα βρεθεί να το αγοράσει το μαγαζί, αφού πέρυσι το καλοκαίρι αγοραστής για τον Ολυμπιακό δεν εμφανιζόταν. Βάφεις το διαμέρισμα όταν ψάχνεις να το πουλήσεις; Δεν το βάφεις, αλλά επειδή είναι άβαφο και του τρέχουν και τα υδραυλικά, δεν βλέπεται.

Εφταιγε και η προετοιμασία. Γιατί μπορεί οι παίκτες του Ολυμπιακού να είναι treis and koukos band και από το ζόρισμα να τραυματίζονται, αλλά αυτοί άρχισαν να τραυματίζονται από τον Σεπτέμβριο. Τρίτη θλάση μετράει ο Γκαλέτι και αν πιάσει τις εννέα, δημιουργεί ένα άσπαστο ρεκόρ. Με τον Ηρακλή, Μαρέσκα και Γκαλέτι εγκατέλειψαν με θλάση.

Εφταιγε και ο προπονητής. Από την εξωτική Βραζιλία, απ' όπου κατάγεται ο Ζίκο, μέχρι την πολύπαθη Ελλάδα, όταν βλέπεις έναν αντίπαλο να κάνει βόλτες στη μία πλευρά σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιος να τον ακολουθεί. Αν ο Ολυμπιακός φτάνει στο σημείο ο Γκαλίτσιος να φωνάζει στον Φετφατζίδη να καλύπτει αριστερά, φτάσαμε στο σημείο ένας που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει να φωνάζει σε έναν που ψυχή έχει αλλά μπόι δεν έχει.

Εφταιγαν όμως και τα κοράκια. Γιατί άιντε να πεις ότι γίναμε Ευρώπη και οι διαιτητές όταν κόβουν το καρπούζι δεν θα αφήνουν τα σπόρια να πέφτουν στην πλευρά των γηπεδούχων, αλλά τόση Ευρώπη πια δεν αντέχεται. Τουλάχιστον από πλευράς επόπτη και συγκεκριμένα του Γουργιώτη, που σηκώνει το σημαιάκι και το κουνάει χαρούμενα ενώ ο Μήτρογλου καλύπτεται. Και θα έλεγα ανθρώπινα λάθη αν ο Κάρπετ στην έγκριτη στήλη του δεν είχε προείπει ότι ο Γουργιώτης θα την κάνει την ομορφιά.

Αλλοι δεν φταίγανε. Και οι Ηρακλειδείς παίξανε κανονική μπάλα χωρίς κλαδέματα και αλητείες και οι οπαδοί για να στηρίξουν τους μικρούς χειροκράταγαν εκεί που αν έπαιζαν άλλοι κάποιας ηλικίας θα άκουγαν ξεφωνητό. Στον Ολυμπιακό, όμως, το στραβοπάτημα έπεσε στη χειρότερη στιγμή. Γιατί οι επόμενες 15 μέρες χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις θα είναι μια αναζήτηση ευθυνών. Γιατί ο κόουτς δεν έβαζε τον Στολτίδη και γιατί ο Φετφατζίδης δεν γύριζε για να μαρκάρει. Και το ένα και το άλλο θα μπορούσαν να είχαν γίνει, αλλά η συμμετοχή του Στολτίδη και οι επιστροφές του Φετφατζίδη στον Ολυμπιακό δεν νομίζω ότι αποτελούν πρόβλημα.




Θυμόσαστε, τουλάχιστον όσοι είσαστε κάποιας ηλικίας, την εποχή που ήσασταν πιτσιρικάδες, γουστάρατε μια γκόμενα και πριν της την πέσετε σχεδιάζατε τη στρατηγική; «Θα τη ρωτήσω τι κάνει το Σάββατο. Θα μου πει ότι δεν ξέρει ακόμα. Θα τη ρωτήσω αν θέλει να πάμε σε ένα πάρτι. Θα μου πει πού είναι. Θα της πω εδώ κοντά. Θα μου πει να πάμε, αλλά να μην αργήσουμε.

Θα της πω ότι δεν θα αργήσουμε γιατί θα πάρω το αμάξι του μπαμπά μου. Θα μου πει καλά. Θα της πω να περάσω να την πάρω στις εννέα». Και μετά, αφού είχατε σχεδιάσει όλη τη στρατηγική για το πώς θα ρίξετε την γκόμενα, σκεφτόσασταν ότι στο σχέδιο υπήρχαν δύο κενά. Ο πατέρας σας δεν είχε αμάξι και δεν έκανε κανένας πάρτι το Σάββατο. Τα σχέδια για τις γκόμενες στα 16 μού τα θύμισαν τα πλάνα του Ζίκο στο ματς του Ολυμπιακού με τον Ηρακλή.

Ωραίο σύστημα το 3-4-3, αλλά για να παιχτεί στους τέσσερις του κέντρου οι δύο πλάγιοι πρέπει να είναι Σούπερμεν για να καλύπτουν τις πλευρές και οι δύο επίσης πλάγιοι από την τριάδα του κέντρου να είναι Μπάτμεν για να καλύπτουν τους Σούπερμεν όταν έρχονται οι κακοί.

Με τον Γκαλίτσιο και τον Μπράβο, που τα λάδια κάηκαν και το μοτέρ αρχίζει να αρπάζει, Σούπερμεν δεν υπήρχαν. Επίσης, με τον δίμετρο Φετφατζίδη να γυρίζει στην άμυνα προκοπή δεν γινόταν. Με τον Αβραάμ και τον Ζεβλάκοφ χάσαμε και από Μπάτμεν και έτσι κυρίως ο Γιαννούλης και ο Επστάιν έκαναν πάρτι όποτε κατέβαιναν από τα αριστερά.

Σε κάθε σκάλωμα, όμως, υπάρχει και μια κρυμμένη κέντα. Ο Νικοπολίδης στο χέρι που έβαλε στους πιτσιρικάδες στα αποδυτήρια τα είχε κυρίως με τον Γκαλίτσιο που δεν έμενε πίσω να περιμένει, αλλά ανέβαινε για το δεύτερο γκολ. Μόνο που ο Ζίκο είχε δώσει εντολή από την αρχή του ματς στον Γκαλίτσιο να ανεβαίνει. Στη λογική του «ο πάλιουρας τα χώνει στον νέους», ο Γκαλίτσιος με τη σειρά του τα έχωνε στον «Φέτφα».

Η πλάκα είναι ότι με Γκαλίτσιο και «Φέτφα» τίποτα δεν μπορούσε να γίνει. Γιατί ο πιτσιρικάς παίκτης ακόμα και όταν καταλαβαίνει ότι οι εντολές του κόουτς δεν δουλεύουν, για να μη στραβώσει ο προπονητής και χάσει τη θέση του συνεχίζει να υπακούει. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεσαι τον παλιό τον παίκτη, που, όπως ο αξιωματικός, ξέρει ότι όταν βρίσκεσαι στο μέτωπο έχεις το δικαίωμα να παρακούσεις ακόμα και διαταγές.

Κλασικότερο παράδειγμα θετικής νοοτροπίας πάλιουρα, ο Κώστας Κατσουράνης. Ο οποίος λένε ότι δεν μασάει σε τέτοιο σημείο που ορισμένες φορές κοροϊδεύει τον Τεν Κάτε ακόμα και μπροστά στον Αναστασίου, που καταλαβαίνει ελληνικά. Οσο για την τακτική στο γήπεδο, στον άξονα αφήνει την τήρηση των διαταγών στον Σιμάο και τον Ζιλμπέρτο Σίλβα και ο ίδιος ακολουθεί το ένστικτό του.

Και το σύστημα λειτουργεί. Γιατί Σιμάο και Σίλβα είναι ντρεσαρισμένοι παίκτες, που δεν έχουν φιλοδοξίες για να πάρουν τόσες πρωτοβουλίες, και ο Τεν Κάτε σέβεται το αποτέλεσμα. Οταν πρωτοεμφανίστηκε ο Τεν Κάτε είχε πει ότι θέλει από τους παίκτες κάποιες φορές να μην τον ακούνε.

Τότε του είχαν κάνει πλάκα, αλλά αν σκεφτούν τι κάνει ο «Κατσούρ», θα καταλάβουν τι εννοούσε. Παραφράζοντας το κλασικό σλόγκαν για τις γκόμενες «Οι καλοί παίκτες πάνε στον παράδεισο. Οι κακοί πάνε παντού».

Μιλώντας για σλόγκαν, μαγεύτηκα από ένα avatar στο cinemageddon στο Ιντερνετ. Ενα τετραγωνάκι που έγραφε «668 the neighbour of the beast». Μεταφρασμένο σε «668 ο γείτονας του κτήνους», που όλο το touch είναι οι δύο αριθμοί διαφορά από το 666 για να φανεί ότι μιλάμε για σπίτια.

Επίσης, μου αρέσει ένα από τα σλόγκαν του ίδιου του cinemageddon. Η αναστροφή του «when the shit hits the fan», που γίνεται «where the fan hits the shit», γιατί το site είναι αφιερωμένο σε b-movies και απανταχού κινηματογραφικά σκουπίδια.

Περνάω μια κινηματογραφική περίοδο που είναι μυστήρια. Πάω σε ταινίες που κάτι τους λείπει, βλέπονται, αλλά ένα στοιχείο τούς λείπει για να γίνουν καλές. Μετά το «July & Julia», που είδα και ήταν μια χαρά ταινία, μόνο όμως αν είσαι γυναίκα, είδα το «Men they stare at goats».

Εδώ είχαμε άλλο πρόβλημα. Καλή ιδέα, καλοί ηθοποιοί, μόνο που έμοιαζε κάθε τόσο να ξεπετάγεται ένας διάολος και να τους λέει: «Εδώ να βάλουμε ένα από εκείνα τα ανθρωπιστικά μηνύματα που αρέσουν στον κόσμο». Ετσι, όμως, δεν κάνεις ταινία, αλλά σχολική έκθεση μοντεσοριανού σχολείου.




O Dear All χθες έπαιξε και έχασε. Πάσαρε το ματς με τη Λάρισα μπας και γίνει η στραβή και τον κυνηγάνε και η ΑΕΚ νίκησε με άνεση. Πρόεδρος, πάντως, να φοβάται να πάει στο γήπεδο για να δει την ομάδα του έχει να εμφανιστεί από την εποχή του Γούμενου στον ΠΑΟΚ.