Το επικοινωνιακό αυτογκόλ του Ολυμπιακού

Κανείς δεν έστησε τον Γουργιώτη στο Καραϊσκάκη και ένας λόγος είναι ότι κανείς δεν περίμενε ότι ο Ηρακλής έχει την παραμικρή ελπίδα να πάρει αποτέλεσμα: όλοι (παρά τις ελλείψεις του Ολυμπιακού) καταδικασμένο τον δίνανε. Απλώς, ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει απολέσει εδώ και λίγο καιρό το ιστορικά δικό του (τα δεκατρία τελευταία χρόνια) «δικαίωμα της αμφιβολίας». Αντε να μιλήσουμε λίγο για διαιτησία, αλλά σοβαρά.

Πολλές φορές τα τελευταία δώδεκα χρόνια όταν υπήρχαν οριακές φάσεις στις οποίες οι διαιτητές αποφάσιζαν υπέρ του Ολυμπιακού άκουγα διάφορες θεωρίες. Η πιο συνηθισμένη και ίσως η πιο «πραγματική» είναι ότι οι διαιτητές φέρονται σαν ανθρωπάκια που φοβούνται σε πύρινες έδρες και παίζουν υπέρ του «μεγάλου». Ολα αυτά μπορεί να είχαν και μια βάση. Ομως, πέρα από αυτά, υπήρχε μια τάση στην ελληνική διαιτησία η αμφιβολία να σφυρίζεται υπέρ του Ολυμπιακού – κι όχι μόνο ή απαραίτητα στο Καραϊσκάκη.

Οφσάιντ

Θυμάμαι μόνο στα ματς με τον Ηρακλή τα τελευταία χρόνια μια σειρά από αμφισβητούμενες φάσεις να σφυρίζονται υπέρ του Ολυμπιακού. Πέρυσι, σε ένα ματς που είχε τελειώσει 5-0, ο Ολυμπιακός ανοίγει το σκορ με ένα γκολ που μοιάζει οφσάιντ.

Πρόπερσι στο Καυτανζόγλειο ο Πολατιάν (καλή του ώρα) σε συνεργασία με ένα βοηθό ονόματι Βλάχο είχαν ακυρώσει ένα κανονικό γκολ του Γιάντση στο 89': κανένας δεν είχε τιμωρηθεί. Οι φάσεις αυτές, όπως κι αυτή του Σαββάτου, ήταν οριακές και δύσκολες, αλλά οι διαιτητές γνώριζαν τότε ότι αν δεν θέλουν να έχουν τραβήγματα καλό είναι να αποφασίσουν υπέρ του μεγάλου. Το 'καναν γνωρίζοντας ότι ο «μεγάλος» υπήρχε.

Χαρακτήρας

Φέτος κάτι άλλαξε. Το να παρακολουθείς ένα ματς στο οποίο δεν έχεις τη βεβαιότητα υπέρ ποιανού μπορεί να σφάλει ο διαιτητής είναι υπέροχο. Πρώτα από όλα, είναι χρήσιμο για τις ίδιες τις ομάδες γιατί η αβεβαιότητα στρώνει χαρακτήρα. Επίσης, είναι βασικό για τις ίδιες τις διοικήσεις: αν δεν έχεις εξασφαλίσει αβάντες, φτιάχνεις καλύτερες ομάδες, γιατί γνωρίζεις ότι πρέπει καμιά φορά για να κερδίσεις να ξεπεράσεις και το εμπόδιο που λέγεται διαιτητής.

Είναι επίσης βολικό για τον οπαδό, τουλάχιστον για εκείνον που δεν φέρει τη ρετσινιά του μονίμως ευνοούμενου. Πέρα όμως από αυτά, υπάρχει ένα δεδομένο και μία ερώτηση: το δεδομένο είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός σχεδόν πάντα δεν έχει υπέρ του τις αμφιβολίες των διαιτητών. Η ερώτηση είναι γιατί συμβαίνει αυτό;

Μίρλα

Η απάντηση είναι απλή. Το καλοκαίρι συνέβησαν δύο πολύ βασικά πράγματα. Το πρώτο ήταν οι αλλαγές στην ομοσπονδία – αλλαγές που σήμαιναν το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Το δεύτερο ήταν η λιτότητα που επέβαλε στον Ολυμπιακό ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Τα δύο σε συνδυασμό δημιούργησαν την εντύπωση ότι κάτι άλλαξε. Οταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα και μαζί και η μίρλα των εφημερίδων του Ολυμπιακού για τη διαιτησία, η εντύπωση αυτή έχει γίνει σε πολλούς από τους διαιτητές βεβαιότητα. Το «αποφασίζω υπέρ του μεγάλου» προϋποθέτει ότι υπάρχει ένας «μεγάλος».

Φέτος, στο μυαλό πολλών διαιτητών «μεγάλος» δεν υπάρχει. Και γιατί δεν βάζει καθόλου σχεδόν χρήματα και γιατί οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι τον εκπροσωπούν διαρκώς γκρινιάζουν, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι παλιότερα.

Σοφά

Ο Κόκκαλης, που ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι, ζήτησε χθες να μην κάνει δηλώσεις κανένα από τα μέλη του Δ.Σ. Οι διαιτητές δεν ζουν σε θερμοκήπια, έχουν μάτια και βλέπουν. Το μεγαλύτερο λάθος του Κόκκαλη στο ζήτημα της διαιτησίας του Ολυμπιακού ήταν εκείνη η περίφημη συνάντηση με τον Πιλάβιο λίγο καιρό πριν.

Στα μάτια πολλών διαιτητών ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη αδυναμίας – όταν, δε, λίγες μέρες αργότερα επισκέφθηκαν τον Πιλάβιο για το ίδιο θέμα ο Θανόπουλος (!) και ο Βρύζας (!), η ιστορία έγινε κωμωδία.

Είναι δυνατόν διαιτητής να βλέπει τον Κόκκαλη ως «μεγάλο» όταν τον παρακολουθεί να κάνει πράγματα που κάνουν ο Θανόπουλος και ο Βρύζας; Αν κάποιοι «σπέρνουν» στον διαιτητόκοσμο τη θεωρία ότι «Κόκκαλης δεν υπάρχει πια και σε λίγο θα φύγει κιόλας», εκείνη η επίσκεψη έκανε αυτά τα λόγια να φαίνονται σοφά. Ενώ μόνο έτσι δεν είναι…

Νίκες

Επι της ουσίας, ο Ολυμπιακός πληρώνει τη λανθασμένη τακτική των εφημερίδων του, οι οποίες προκαλούν θόρυβο που τον κάνει να φαίνεται αδύναμος, μόνο και μόνο για να πουλήσουν κανένα φύλλο παραπάνω! Είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός των 12 πρωταθλημάτων να χρειάζεται διαιτητές για να νικήσει τον Ηρακλή που πέρυσι στο Καραϊσκάκη δέχτηκε 5 γκολ παίζοντας σχεδόν με τους ίδιους παίκτες;

Είναι δυνατόν να γίνεται θέμα μια φάση με την Καβάλα, η οποία -σημειωτέον- είναι και πεντακάθαρη; Είναι δυνατόν να μην έχει πειράξει διαιτητής τον Ολυμπιακό στα ντέρμπι με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και να του λένε φόρα παρτίδα ότι δεν μετράει; Είναι δυνατόν να γκρινιάζουν λες και υπηρετούν κάποια ομαδούλα οι άνθρωποι που μέχρι πέρυσι δήλωναν ότι «οι μεγάλες ομάδες δεν ασχολούνται με τη διαιτησία»;

Αν αυτά συμβαίνουν, στο μυαλό του κάθε Γουργιώτη επιβεβαιώνεται ότι ο κύκλος του Κόκκαλη τελείωσε. Ο ίδιος ο επικοινωνιακός μηχανισμός του Ολυμπιακού, πανικόβλητος από την πιθανότητα να ζητήσει εξηγήσεις ο κόσμος για την έλλειψη μεταγραφικών ενισχύσεων, βάζει νερό στον μύλο του ΠΑΟ μικραίνοντας τον Ολυμπιακό όσο δεν πάει! Δύο πόντους πίσω από τον ΠΑΟ είναι ο Ολυμπιακός (και με ένα δεύτερο γύρο φτιαγμένο για 13 νίκες) και πάνε να τον πείσουν ότι έχασε το πρωτάθλημα!

Αστείο

Ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Οτι με τον Πιλάβιο ο Κόκκαλης συζήτησε για τη διαιτησία τρία λεπτά. Ολη η υπόλοιπη συζήτηση αφορούσε την πιθανότητα να ξαναπαίξει η Εθνική στο Καραϊσκάκη, γιατί εν όψει της πώλησης της Καραϊσκάκης Α.Ε. στον Λαυρεντιάδη, αυτό ο Κόκκαλης ήθελε να το ξέρει…

Βαθμολογίες 10

Hταν μια άκρως πετυχημένη Κυριακή για τη στήλη σε επίπεδο προβλέψεων. Κυρίως, ήταν σωστή η βασική της πρόβλεψη ότι «στα καλά θρίλερ, το έγκλημα γίνεται εκεί που δεν το περιμένεις». Για να δούμε τι μεταδίδουν οι κατά τόπους ανταποκριτές μου:

• Κουκουλάκης (Αρης – Καβάλα 0-0). Ο γιατρός τα 'κανε λίγο θάλασσα με τα πέναλτι, καθώς ένα τουλάχιστον μπορούσε να δώσει. Γενικά οι διαιτητές έχουν ένα θέμα με τα πέναλτι του Αρη γιατί πιστεύουν ότι οι Λατίνοι βουτάνε με το παραμικρό – δεν τους δίνω και πολύ άδικο. Πάντως τον Μάκη τον είχα προειδοποιήσει ότι ο γιατρός έχει την κάρτα εύκολη κι ότι ο Αρης παίζει με παίκτη παραπάνω πιο συχνά από ομάδες πόλο.

• Χαραλαμπίδης (Πανθρακικός – ΠΑΟΚ 1-2). Είπαμε: με Χαραλαμπίδη ο ΠΑΟΚ, και λίγο κόντρα να τον παίξει για το ξεκάρφωμα, δεν χάνει ποτέ. Θα πήρε και μεγάλο βαθμό γιατί δεν πανηγύρισε κανένα γκολ…

• Σταθόπουλος (Ολυμπιακός – Ηρακλής 1-1). «Πάλι θα 'χει γκρίνια με τους επόπτες – με τον Γουργιώτη κυρίως». Από τα διαχρονικά αριστουργήματα της στήλης...

• Ντάκος (Αστέρας – ΠΑΣ Γιάννινα 3-0). Αλλο all time classic: «Δεν ξέρω αν το κάνει επίτηδες, αλλά φέτος μετά τον μη καταλογισμό πέναλτι υπέρ του Αρη στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ παίζει όλο έδρα! Θα πάρει τον "άσο" επ' ώμου; Επ' ώμου όχι, αλλά…». Κατά παραγγελία.

• Δαλούκας (Ατρόμητος – Εργοτέλης 0-0). Γιώργο μου, μάλλον καλά πέσαμε, στα 'χα πει. Τόση ώρα με παίκτη παραπάνω, ένα γκολ έπρεπε να το βάλεις.

• Αμπάρκιολης (Ξάνθη – Πανιώνιος 1-2). Για «Χ» μου φάνηκε ότι το πήγε, αλλά ο Πανιώνιος δεν κρατιόταν με τίποτα. Είναι πάντως γούρικος για τον Πανιώνιο. Και πήρε και μεγάλο βαθμό από τον παρατηρητή.

• Παμπορίδης (ΑΕΚ – ΑΕΛ 3-1). Είδε την αγαπημένη ΑΕΚ του μπαμπά του από κοντά: ελπίζω να του δώσουν και φανέλες για τα ανίψια. Θυμάστε που έγραφα «να παραγγείλω δυο πέναλτι;». Ενα τελικά το 'δωσε…

• Τριτσώνης (Λεβαδειακός – ΠΑΟ 0-2). Ο φρέσκος διεθνής Τριτσώνης δεν έχει τελικά το σθένος που κάποιοι νομίζουν…

Πού τραγουδάει ο Κούλης;

Πέρυσι όταν ο Ολυμπιακός έριξε «πεντάρα» στον Ηρακλή, οι μισοί παράγοντες (ο Δουρέκας, ο Μώραλης κ.λπ.) πήραν την ομάδα και πήγαν το βράδυ στον Ρέμο και του έκαναν και τη σχετική πλάκα κουνώντας του όλο το βράδυ τα πέντε δάχτυλα ενώ τραγουδούσε.

Φέτος που ο Ηρακλής πήρε στο Καραϊσκάκη το «Χ», ο πρόεδρος έψαχνε όλο το βράδυ να βρει πού τραγουδάει ο Κούλης, να πάει να του ανταποδώσει την πλακίτσα! Επειδή ο Δουρέκας δεν εμφανίζεται κάπου, ο Ρέμος πήγε την Κυριακή το βράδυ αρχικά στο «Villa» και μετά στον Βέρτη με τον Ροναλντίνιο (!), που ήρθε από την Ιταλία να πανηγυρίσει το γκολ του Βέλλιου μέχρι πρωίας. Ο Βραζιλιάνος ξέρει από ιστορικά γκολ…