Αυστρία - Λιβαδειά, ένα τσιγάρο δρόμος

Aκούω και διαβάζω απ’ τη στιγμή που συγκατοίκησαν στην κορυφή της βαθμολογίας ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό πόσο δεδομένα ισόβαθμοι θα πάνε στο Καραϊσκάκη για το μεταξύ τους ντέρμπι, πόσο αποκλείεται να χάσουν βαθμούς οπουδήποτε, πόσο ενδεικτική της απόστασής τους από τις υπόλοιπες ομάδες της Ελλάδας είναι η διαφορά των 10 βαθμών από τον τρίτο της βαθμολογίας. Φοβερά και τρομερά πράγματα που δικαιολογούνται απόλυτα από τον οπαδισμό μας, τα κόκκινα και πράσινα γυαλιά που φοράμε, τα μεγάλα λόγια που μας αρέσει να ακούμε και να παπαγαλίζουμε, αλλά δυστυχώς όχι από την εικόνα των δύο πρωτοπόρων.

Ο Ολυμπιακός που είχε «ψυχάρα και μέταλλο» στο Περιστέρι ήταν πάνω - κάτω ο ίδιος Ολυμπιακός που έφαγε τρία από τον Πανσερραϊκό. Ο Παναθηναϊκός που έπαιξε σαν «κύριος πρέσβης» στην Αυστρία είναι ο ίδιος Παναθηναϊκός που γιουχαΐστηκε από τους οπαδούς του επειδή νίκησε με την ψυχή στο στόμα τον Πανιώνιο, ο οποίος έπαιζε με παίκτη λιγότερο επί 80 λεπτά. Αγωνία για τον Ολυμπιακό με τον Εργοτέλη εντός, λαχτάρα για τον Παναθηναϊκό με τη Στουρμ εντός. Σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους, καλά τέταρτα από δω, δεκάλεπτα από κει, άντε στην καλύτερη ένα ζωηρό ημίχρονο και μέχρι εκεί.

Από πού ακριβώς προκύπτει αυτή η χαρακτηριστική άνεση με την οποία θα φτάσουν αλώβητοι στο ντέρμπι; Μέχρι τότε, για να μην κοιτάζουμε σαν πρεσβύωπες μακριά και «θολώνει» το μάτι μας στα κοντινά, ο -ξανά μανά- ελλιπής Ολυμπιακός υποδέχεται τον Ηρακλή του αγαπημένου Σάββα Κωφίδη κι ο κουρασμένος Παναθηναϊκός (που έρχεται από αγώνα και έλλειψη προπονήσεων από τις «εξυπνάδες» των Αυστριακών) πηγαίνει στη Λιβαδειά για να παίξει κόντρα σε μια ομάδα θεωρητικά αδύναμη, αλλά πάντα απρόβλεπτη. Που κυνηγά το κάθε «βαθμουλάκι» με το τουφέκι, για να μην το ψάχνει και δεν το βρίσκει τον Απρίλιο.

Ο Παναθηναϊκός θα έχει δύο «μείον» και αρκετά «συν»: Μείον θα είναι ο Σαριέγκι κι ο Καραγκούνης. Στα συν, η επιστροφή του Λέτο στα καλά παιχνίδια -πολύ δεν βιάστηκαν κάποιοι να αναρωτηθούν αν έχει κι ο Παναθηναϊκός αριστερό χαφ;- η επιστροφή Σιμάο στον κόσμο των «χαρούμενων ποδοσφαιριστών», αχρείαστος να 'ναι στη Λιβαδειά, η πληθώρα εναλλακτικών λύσεων δεξιά (επιστρέφει ο Γιούρκας, ζωήρεψε ο Γκάμπριελ), η παρατεταμένη ευεξία του Νίνη, η καλή ψυχολογία από την εμφάνιση και τη νίκη. Αρκεί η καλή ψυχολογία να μην γίνει έπαρση και υποτίμηση του Λεβαδειακού, ο οποίος σίγουρα δεν είναι καλύτερη ομάδα από τη Στουρμ Γκρατς, αλλά μπορεί να «γίνει» την Κυριακή, αν του το επιτρέψει ο Παναθηναϊκός.