Αλλά έχουν κι άλλοι ευθύνες όμως...

Θυμάμαι μια συνέντευξη του προέδρου της ΑΕΚ, Νίκου Θανόπουλου, στην αρχή της χρονιάς όταν είχε μιλήσει για την ομάδα της νέας περιόδου. «Εχουμε κάποια οικονομική στενότητα και δεν μπορούμε να υποσχεθούμε πολλές μεταγραφές» είχε πει χαρακτηριστικά και πρόσθεσε «όμως η ΑΕΚ έχει παίκτες που τη νέα χρονιά, έχοντας προσαρμοστεί στην Ελλάδα, μπορεί να την πάρουν από το χέρι και να κάνουν τη διαφορά». Τελικά η ΑΕΚ έκανε αρκετές μεταγραφές, ίσως περισσότερες από αυτές που χρειάζονταν. Αλλά από τη στιγμή που ο Σάχα, ο Σκόκο κι ο Μπλάνκο έχουν τέτοια απόδοση καμία μεταγραφή, κατά τη γνώμη μου, δεν θα αρκούσε για να αλλάξει τη χρονιά της.

Σάχα

Ομολογώ ότι όταν τον είχα δει πέρυσι στα πρώτα ματς μου είχε αρέσει πολύ ο Σάχα κι ας μην είχε δώσει βαθμούς στην ΑΕΚ όπως κάνουν οι μεγάλοι τερματοφύλακες. Νευρώδης, γρήγορος, καλός σχετικά με την μπάλα στα πόδια, ο Σάχα έδειχνε να 'χει ό,τι δεν είχαν ο Μάχο και ο Μορένο, δηλαδή αυτοπεποίθηση. Γκολ δεχόταν πολλά και πέρυσι, αλλά η διαφορά φέτος είναι ότι σε πολλά από αυτά που δέχεται φταίει σχεδόν αποκλειστικά. Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη συγκέντρωσης, όπως ακούω να λέγεται. Νομίζω ότι αυτό που έχει χάσει ο Σάχα είναι η σιγουριά. Φέτος βγαίνει πιο πολύ και ειδικά στις σέντρες βγαίνει άτσαλα: αν η ΑΕΚ δέχεται τόσα γκολ από στημένες φάσεις (κυρίως από κόρνερ...), ένας λόγος είναι αυτός. Επίσης κάνει μεταβιβάσεις συχνά λάθος, φωνάζει πολύ περισσότερο από πέρυσι και παίζει πολύ πιο έξω από την εστία: τον έχουν κρεμάσει ήδη δυο – τρεις φορές! Να σκέφτεται ότι κινδυνεύει να χάσει τη θέση του και από αυτό να 'χει κλονιστεί η αυτοπεποίθησή του το αποκλείω. Βρίσκω πιο πιθανό να πληρώνει δύο πράγματα. Το ένα είναι η απουσία του Σωτήρη Κυργιάκου, που μπορεί στη Λίβερπουλ να δυσκολεύεται, αλλά στην άμυνα της ΑΕΚ έδινε άλλη οντότητα. Το δεύτερο είναι οι πολλές αλλαγές (συχνά υποχρεωτικές) στην άμυνα και ειδικά στις θέσεις των σέντερ μπακ! Επειτα από μόλις δυόμισι μήνες αγωνιστικής δράσης, στην ΑΕΚ έχουν χρησιμοποιηθεί έξι κεντρικοί αμυντικοί. Κι αυτό το «φύγε εσύ, έλα εσύ» είναι το μόνο άλλοθι του ντεφορμέ τερματοφύλακα.

Σκόκο

Από πέρυσι γράφω ότι ο τύπος ξέρει πολλή μπάλα, αλλά παίζει εκτός θέσης. Το 'χω ξαναγράψει ότι η καλύτερη χρονιά του Σκόκο ήταν η σεζόν 2005-'06 όταν με πασέρ πίσω του τον Φερνάντο Μπελούτσι κατέκτησε το Κλαουσούρα με τη Νιούελς Ολντ Μπόις. Φέτος ο Σκόκο παίζει πιο πολύ στο πλάι, αλλά το θέμα είναι ότι παίζει όποτε γουστάρει κι όποτε το κρίνει απαραίτητο. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτές οι εσωστρέφειες προκύπτουν όχι από ματς σε ματς, αλλά στη διάρκεια κάθε ματς! Ο Σκόκο ανά δεκάλεπτο μεταμορφώνεται: πότε εξαφανίζεται και πότε καταπλήσσει. Μπορεί μια ομάδα να «ανεχτεί» έναν τέτοιου τύπου αρτίστα που ή μονοπωλεί την μπάλα ή κρύβεται; Η απάντηση είναι ναι: έχω δει τον Ρομπέρτο Μπάτζιο παίζοντας σαν τον Σκόκο να πηγαίνει τους Ιταλούς στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μόνο που για να αντέχει μια ομάδα έναν παίκτη με τέτοια συμπεριφορά χρειάζεται ο παίκτης αυτός να λειτουργεί εκτός σχήματος και να κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται δηλαδή μια ομάδα με δέκα παίκτες που τηρούν τόσο ευλαβικά και απαρέγκλιτα θέσεις και αποστολές ώστε να μπορεί ο ενδέκατος να καθαρίζει ποντάροντας στην ιδιοφυΐα του. Συμβαίνει κάτι τέτοιο με την ΑΕΚ και τον Σκόκο; Δεν θα το έλεγα. Ισα ίσα μάλιστα που παρατηρώ πως στιγμές στιγμές αντί να παίζει αυτός για τους άλλους, παίζουν οι άλλοι για τον Σκόκο! Τον ψάχνουν δηλαδή πάρα πολύ προσπαθώντας να τον εντάξουν στο παιχνίδι, πράγμα που κάνει και τον ίδιο προβλέψιμο αλλά και την ομάδα.

Μπλάνκο

Το παράδοξο είναι ότι αυτό το «τάισμα» που γίνεται στον Σκόκο δεν γίνεται για τον Μπλάνκο. Εντάξει ο πρώτος σκόρερ σε δύο συνεχή πρωταθλήματα έχει σίγουρα και κάποια γκίνια. Επίσης δεν έχει τον Ριβάλντο που τον έβρισκε παντού και του πάσαρε την μπάλα όπως ήθελε και δεν έχει και τον Τζεμπούρ και τον Εντίνιο που μολονότι τσακώνονταν με τον Μπάγεβιτς εν τούτοις όταν έπαιζαν δούλευαν πολύ για τον Μπλάνκο. Ομως εγώ βλέπω και δύο ακόμα παράδοξα. Το πρώτο είναι ότι ο Μπλάνκο παίζει για τον Νέμεθ (κινούμενος μάλιστα συχνά πυκνά στην πλάτη του) και το δεύτερο ότι ο Μπλάνκο κυνηγάει τους αμυντικούς πολύ περισσότερο και παίζει με την πλάτη μακριά από την περιοχή με τρόπους που δεν το έκανε πέρυσι. Του το ζητάει ο Μπάγεβιτς; Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι χαμένες ευκαιρίες και η νευρικότητά του τον βάζουν στο τρυπάκι να ψάχνει τρόπους να γίνει χρήσιμος. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αφοσιωθεί στο γκολ και να παίζει για το γκολ: αυτό περιμένουν όλοι.

Τρεις

Οι τρεις Αργεντινοί δεν είναι τυχαίοι παίκτες. Η εφετινή ΑΕΚ ήταν γνωστό πριν αρχίσει το πρωτάθλημα ότι θα εξαρτηθεί από τη δική τους απόδοση. Δεν αποκλείω να είναι λίγο στρεσαρισμένοι ή και αγχωμένοι καθώς αυτό το 'χουν καταλάβει. Οπως και να 'χει το πράγμα, μια ευθύνη για την κάκιστη έναρξη της σεζόν την έχουν και αυτοί...

Terror 10

Η δέκατη αγωνιστική δεν είναι από αυτές που στο πρόγραμμα θεωρούνταν φορτισμένες και δύσκολες για την ελληνική διαιτησία. Αλλά στα καλά θρίλερ το «έγκλημα» γίνεται εκεί που δεν το περιμένεις.

- Κουκουλάκης (Αρης - Καβάλα). Μάκη μου, δεν έχω καλά νέα να σου πω. Ο γιατρός φέτος παίζει λίγο έδρα παραπάνω για να μην τον πρήζουν. Να σου θυμίσω ότι έχει την κάρτα εύκολη κι ότι ο Αρης παίζει με παίκτη παραπάνω πιο συχνά από ομάδες πόλο.

- Χαραλαμπίδης (Πανθρακικός - ΠΑΟΚ). Εφυγε ο συμμαθητής κι υπάρχει άρση του ασυμβίβαστου. Τον έχουν πάρει είδηση όλοι και παίζει τον ΠΑΟΚ λίγο κόντρα για το ξεκάρφωμα. Αρκεί να μην πανηγυρίσει κάνα γκολ…

- Σταθόπουλος (Ολυμπιακός - Ηρακλής). Πάλι θα 'χει γκρίνια με τους επόπτες –με τον Γουρλιώτη κυρίως. Αλλά ο «Σταθό» (που 'χει και ωραίο παραγοντικό όνομα) είναι καλός άνθρωπος και θα βοηθήσει.

- Ντάκος (Αστέρας – ΠΑΣ Γιάννινα). Δεν ξέρω αν το κάνει επίτηδες, αλλά φέτος μετά τον μη καταλογισμό πέναλτι υπέρ του Αρη στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ παίζει όλο έδρα! Θα πάρει τον «άσο» επ' ώμου; Επ' ώμου όχι, αλλά…

- Δαλούκας (Ατρόμητος – Εργοτέλης). Ολοι μιλάνε με όλους! Αλλά εγώ λέω, Γιώργο μου, μάλλον καλά πέσαμε...

- Αμπάρκιολης (Ξάνθη – Πανιώνιος). Δεν είναι μέλος στο φαν κλαμπ του «Κάσνα»: νομίζω ότι θέλει να γίνει Κάκκος όταν θα μεγαλώσει. Αλλά επειδή δίνει και κάρτες και πέναλτι δεν αποκλείεται να γεννηθεί κάποια φιλία. Τον Πανιώνιο πάντως με τον «Εργο» τον είΧε πάει καλά.

- Παμπορίδης (ΑΕΚ – ΑΕΛ). Κι αυτός έχει την τύχη, χάρη στον «Τέρορ», να δει από κοντά την αγαπημένη του ΑΕΚ από το να είναι στην εξέδρα. Κι αυτός επειδή το 'χει το συναίσθημα στα ματς της ΑΕΚ ζορίζεται. Να παραγγείλω δύο πέναλτι; Τριτσώνης (Λεβαδειακός – ΠΑΟ). Μετά το ματς με τον Ολυμπιακό ο Γιάννης μου έχει ένα καλό σερί. Δεν ξέρω αν ο φρέσκος διεθνής Τριτσώνης έχει το σθένος που κάποιοι νομίζουν...

Κρίτσι-κρίτσι

Ποιοι πάγκοι τρίζουν αυτή την αγωνιστική; Αν κάνετε λίγη ησυχία θα ακούσετε το κρίτσι-κρίτσι σε δύο. - Ο πάγκος του Γιώργου Παράσχου είναι ο πρώτος. Οσο κι αν στον προϋπολογισμό του ΠΑΣ δεν προβλέπεται αποζημίωση τεχνικού και συνεργατών αν τα Γιάννενα χάσουν θα υπάρξει θέμα. Κυρίως γιατί, καιρό τώρα, ο κόουτς συκοφαντείται από κάποιους (κυρίως μάνατζερ) που λένε στον Χρηστοβασίλη και στον Αγγελή πάρα πολλά. - Ο πάγκος του Καρτιέ ο δεύτερος. Πουλάει λίγο τρέλα, λένε στην Κομοτηνή, και ο Μάκης Κατσαβάκης είναι έτοιμος να αναλάβει για να προσπαθήσει να κάνει ένα θαύμα. Γιατί το να σώσεις τον Πανθρακικό είναι σαν να περπατήσεις σε νερό…