Ναι, ο τίτλος διασκευάζει Σιδηρόπουλο, αλλά πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν είναι άνθρωπος. «Bill» αγγλιστί λέγεται και ο λογαριασμός. Λογαριασμό «φλου» ας ονομάσουμε τη χρέωση, στην οποία προσθέτει ό,τι νομίζει αυτός που χρεώνει. Μια μικρή ιστορία «δημιουργικής λογιστικής» και κλινικά νεκρής λογικής…
Τόπος: μαιευτικές κλινικές. Δεν ξέρω πόσες ακριβώς, αλλά εξ όσων έμαθα ο «Bill ο Φλου» δεν ανθεί μόνο σε εκείνη στην οποία γεννήθηκε προσφάτως ο γιος μου. Θέμα: βλαστικά κύτταρα. Οπως πιθανότατα θα ξέρετε, αρκετοί γονείς κανονίζουν ώστε να φυλαχτούν και να συντηρηθούν βλαστικά κύτταρα από τον ομφάλιο λώρο του βρέφους. Εδώ ισχύει το κοινότοπο «αχρείαστα να 'ναι»: ίσως τα κύτταρα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση κάποιας μελλοντικής, σοβαρής ασθένειας. Ορισμένοι γονείς επιθυμούν να ληφθούν βλαστικά κύτταρα, άλλοι όχι.
Αποφασίζοντας να ενταχθεί στην πρώτη κατηγορία, ο γράφων πληροφορήθηκε λίγα πράγματα: η διαδικασία της λήψης των κυττάρων είναι απλή. Τη διεκπεραιώνει σε 7-8 λεπτά της ώρας ο γιατρός, μόλις ολοκληρωθεί ο τοκετός. Αναθέτεις το υλικό σε όποια εταιρεία –Οικογενειακές Τράπεζες Φύλαξης λέγονται- θέλεις. Η τράπεζα μπορεί να ανήκει στην κλινική της οποίας έγινες πελάτης. Μπορεί να επιλέξεις άλλη τράπεζα. Μπορεί να εδρεύει στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Αν είναι τράπεζα του Δημοσίου, δεν πληρώνεις. Ξέρεις όμως ότι το υλικό που έδωσες ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία οποιουδήποτε ατόμου και δεν εγγυάται κανείς πως θα υπάρχει διαθέσιμο αν τυχόν χρειαστείς.
Τίποτε από όλα αυτά, βεβαίως, δεν σκεφτόμουν την ημέρα που θα έβγαινε ο μπόμπιρας από τη μαιευτική κλινική. Πλήρωσα, παρέλαβα την απόδειξη και έριχνα μια ματιά, σχεδόν μηχανική, στην ανάλυση των εξόδων. Τότε είδα ότι είχα πληρώσει ένα ποσό εκατοντάδων ευρώ για βλαστικά κύτταρα. Ελα όμως που τη διαδικασία αυτή την είχα αναθέσει σε τράπεζα φύλαξης άλλη, και όχι της συγκεκριμένης κλινικής…
Με παρέπεμψαν στον υπεύθυνο λογιστηρίου, έναν τύπο με το βλέμμα του μακαρίτη Βασίλη Διαμαντόπουλου στην τηλεοπτική σειρά «Ο Συμβολαιογράφος» (οι άνω των 40 - 45 ετών ίσως θυμούνται). «Δεν έγινε λάθος, κύριε» μου είπε. «Είναι ιατρική πράξη και πληρώνεται». Απαντώντας, «φόρεσα» κι εγώ μια αυστηρή ματιά: «Κύριέ μου, ακόμη και το κουτί στο οποίο μπήκε το υλικό ανήκε σε άλλη εταιρεία και δικός της άνθρωπος το παρέλαβε».
Αυτός επέμεινε: «Δική μας δουλειά ήταν κι εδώ έγινε». Εγινα λίγο αναλυτικότερος, μπας και συνεννοηθούμε: «Προφανώς εννοείτε ότι ο γιατρός πήρε κομμάτι από τον ομφάλιο λώρο και το έβαλε σε ένα κουτί. Ενήμερος ήταν, ο άνθρωπος, όταν μας έλεγε πόσα χρήματα θέλει ως αμοιβή και προφανώς υπολόγισε τα λίγα λεπτά που θα ξόδευε για να πάρει το δείγμα».
Προτού απαντήσει, έσπευσα να μπω στα λογιστικά του χωράφια. «Ωραία, να δεχθώ ότι πρέπει να πάρει κάτι και η κλινική. Με βάση ποια λογιστική αποτίμηση υπηρεσιών παίρνετε το 1/5 από όσα μου ζητάει μια Τράπεζα Φύλαξης για να παραλάβει το υλικό, να το συντηρήσει, να το επεξεργαστεί στα εργαστήριά της και να το κρατήσει επί 20 χρόνια; Μου εξηγείτε;».
Ο τύπος είχε «τσιτωθεί» - μεταξύ μας, το ίδιο και εγώ. «Δεν μπορεί να έρχεται ο καθένας εδώ και να κάνει ό,τι θέλει», μου είπε. Τότε το δικό μου «τσίτωμα» υποχώρησε, παραχωρώντας τη θέση του σε διάθεση για… γέλια: «Συγγνώμη, άβατο κηρύξατε; Τι ακριβώς μου λέτε; Οτι πληρώνω πρόστιμο επειδή πάτησε εδώ υπάλληλος εταιρείας ανταγωνιστικής προς τη δική σας; Οτι με τιμωρείτε επειδή επέλεξα άλλη τράπεζα; Οτι αν έχω δοσοληψίες με ανθρώπους που με επισκέπτονται εδώ θα παρακρατάτε εσείς ένα ποσό;»
Μουρμουρίζοντας ο τύπος έδωσε εντολή να σβηστεί η παραπανίσια χρέωση. Επειδή δεν είχα διάθεση για περαιτέρω συζήτηση, παρέλειψα να ρωτήσω και να διευκρινίσω κάτι: θα ίσχυε η επίμαχη χρέωση εάν είχα δώσει τα βλαστικά κύτταρα στην τράπεζα φύλαξης της συγκεκριμένης κλινικής; Αν ναι, πρόκειται απλώς για χοντρό «καπέλο». Αν όχι, τότε είναι και χονδροειδής πίεση.
«Οσοι δεν έρχεστε στη δική μας τράπεζα θα τρώτε χαράτσι». Αναρωτιέμαι, απλώς, πώς μπορεί να λειτουργεί ως μέθοδος πίεσης ένα χαράτσι, το οποίο μένει κρυφό μέχρι τη στιγμή που κοιτάς -αν το κάνεις, μέσα στη χαρά σου- την απόδειξη. Εχεις ήδη επιλέξει τράπεζα φύλαξης.
Στις επόμενες ημέρες, «έψαξα» λίγο αυτό το θέμα. Εμαθα –πρώτον- ότι το κάνουν κι άλλες κλινικές και, δεύτερον, πως έχουν γίνει προσφυγές στον Συνήγορο του Πολίτη. Καλό είναι, ενίοτε, να γίνεσαι συνήγορος του εαυτού σου και να αρνείσαι να πληρώνεις. Αλήθεια, γι' αυτή την πρακτική έχουν να πουν κάτι οι ποικιλώνυμες υπηρεσίες που ασχολούνται με «υγιείς ανταγωνισμούς», «προστασίες καταναλωτών» και τα συναφή; Πολύ θα ήθελα να ξέρω.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
